Kanoniczne środki zapobiegawcze w przypadku oskarżeń o czyny contra sextum Decalogi praeceptum z osobami małoletnimi

Abstract

The attitude of the ecclesiastical authority towards crimes „contra sextum” against children and adolescents committed by clergy should be characterized by faithful implementation of canonical norms indicated by both the general and particular legislator. Methods of responding to allegations of sexual misconduct against minors under canon law also include remedial measures. These are not a punishment in the strict sense of the word, as thesecan be applied at various stages of the proceedings against the accused. These include, first of all, dismissal, the tasks and offices of the Church, the order or prohibition of staying in a place or territory, the prohibition of public participation in the Eucharist, and their purpose is to prevent scandal, protect the freedom of witnesses and guarantee justice. These should be imposed in the form of a written order. These are administered by the ordinary. These may change in the course of the proceedings, these should be annulled when the reason for their imposition ceases to exist, but they always cease at the end of the criminal or administrative-criminal trial. In applying them, the Church superior must take into account both the interests of the alleged victims and their relatives and the rights of the accused.

Postawa władzy kościelnej wobec przestępstw contra sextum popełnianych przez duchownych wobec dzieci i młodzieży, powinna charakteryzować się wiernym realizowaniem norm kanonicznych, wskazanych zarówno przez prawodawcę powszechnego, jak i partykularnego. Do przewidzianych przez prawo kanoniczne sposobów reagowania na oskarżenia o czyny nierządne z osobami małoletnimi, należy zaliczyć również środki zapobiegawcze. Nie są one karą w ścisłym tego słowa znaczeniu, bowiem mogą być stosowane na różnych etapach postępowania wobec oskarżonego. Należą do nich przede wszystkim: oddalenie od posługi, zadań i urzędów kościelnych, nakaz lub zakaz przebywania na jakimś miejscu lub terytorium oraz zakaz publicznego uczestnictwa w Eucharystii. Ich celem jest zapobieżenie zgorszeniu, ochrona wolności świadków i zagwarantowanie sprawiedliwości. Powinny być nakładane w formie pisemnego nakazu. Ich dysponentem jest ordynariusz. Mogą być zmieniane w trakcie trwania postępowania, należy je odwołać, gdy ustanie przyczyna ich nałożenia, zawsze natomiast ustają wraz z zakończeniem procesu karnego lub postępowania karnoadministracyjnego. Przy ich stosowaniu przełożony kościelny musi mieć na uwadze zarówno dobro domniemanych ofiar i ich bliskich, jak i prawa oskarżonego.