L’antropologia dell’amore coniugale: unità ed alterità. Prospettiva biblica (Gen 1, 26-28: 2, 18-25)

Abstract

Podstawowe teksty Starego Testamentu mówiące o małżeństwie znajdują się w księdze Rodzaju, w opowiadaniach o stworzeniu Rdz 1, 26-28: 2, 18-25. Umieszczają one powstanie instytucji małżeństwa pod koniec aktywności stwórczej Boga. Małżeństwo w Piśmie Świętym jest powiązane z aktem stworzenia osoby ludzkiej, czyli mężczyzny i kobiety, na obraz i podobieństwo do Boga. Różnica seksualna pomiędzy mężczyzną, a kobietą nie sprowadza się jedynie do różnicy fizycznej, ale ma charakter komplementarności w realizacji jedności, która angażuje całe życie. Pod koniec aktu stworzenia ma miejsce Boże błogosławieństwo, które wyraża się w życzeniu płodności. Płodność, chciana przez Boga, staje się dla małżeństwa zadaniem i powołaniem, które możemy określić mianem społecznym, jako że powinna się ona otwierać na świat i panować nad nim. Seksualność jest rzeczą dobrą do momentu, gdy wyraża zamiary Stworzyciela. Małżeństwo jest paradygmatem, którym posługuje się Bóg, aby objawić, kim On jest: realizacją miłości i przyjaźni, wzajemności oraz przymierza określonego kategorią podobieństwa. Osoba – jako mężczyzna i kobieta – stanowi obraz Boga, który jest miłością, a zatem miłość jest zasadą wzajemności i komplementarności. Bóg, stwarzając człowieka, kierował się samym sobą, swoją miłością. Małżeństwo zatem wyraża obraz Boga.