Z problematyki pojęć eschatologicznych

Abstract

Niniejszy artykuł podejmuje temat stosowania terminologii eschatologicznej i jej rozumienia. Zastosowane pojęcia i punkt wyjścia prowadzonego rozważania wpływają na jego ukierunkowanie i rozłożenie aspektów. Jeśli jako punt wyjścia przyjmiemy rzeczy ostateczne uzyskamy antropologiczny obraz losów człowieka i jego powołania do wieczności. Wyjście od tajemnicy Boga i Jego planu, wymaga zwrócenia uwagi na Osobę Chrystusa Przychodzącego i czyni eschatologię traktatem o Bogu Trójjedynym dopełniającym swoje dzieło. Niniejsze studium zwraca też uwagę na niuanse znaczeniowe niektórych pojęć odnoszących się do życia wiecznego jak np. nowość, królestwo, dom Ojca, niebo, chwała czy szczęście wieczne. Te i inne wyrażenia zawierają, zakorzenione w Objawieniu i tradycji Kościoła, bogactwo znaczeniowe. Ich przemyślane i świadome stosowanie służy pogłębionej i twórczej, a zarazem precyzyjnej refleksji.

The present article deals with the use and understanding of eschatological terminology. The concepts used and the starting point of the consideration affect its orientation and the distribution of aspects. If we take the final events as a starting point, we obtain an anthropological picture of man’s fate and his destiny to eternity. When starting with the mystery of God and His plan, one must pay attention to the Person of Christ the Coming One and this makes eschatology a treatise on the Triune God that completes His work. This study also draws attention to the semantic nuances of some notions relating to eternal life, such as novelty, kingdom, Father’s house, heaven, glory or eternal happiness. These and other expressions contain a wealth of meaning rooted in Revelation and the Church’s tradition. Their thoughtful and conscious use serves the purpose of a deep and creative and at the same time precise reflection.