Sformułowanie μετ’ ἐμου jako znak bliskości Boga i człowieka w Apokalipsie św. Jana

Abstract

The phrase μετ’ ἐμου used in the Book of Revelation has two subjects. The first is Jesus, who submit to a man a proposition to create relationship (Rev 3:4.20.21), the second one - am an, who receive news as directed to him (Rev 1,12; 4,1; 10,8; 17,1; 21,9). Mediations of God’s presence (Rev 10,8; 17,1; 21,9) don’t make any problem for perception. The space of communication between God and a man constitutes the intimacy, confidence and protection, and courage to realize God’s order (Rev 1:12) and fight to everyday problems (Rev 3:4). The accent on the aspect of interchange (Rev 3:20f) confirms the quality of that relationship for God and establishes liberty and authenticity of that discuss (περιπατἐω μετ’ ἐμου ‒ Rev 3:4). The propose of common dinner, because of δειπνἐω (Rev 3:20) put the intimacy in the context of Eucharist. The author join μετ’ ἐμου with promises for conquerors (Rev 3:21) and in that’s way remind the covenantal declaration (Rev 21:3) and announce son’s dignity (Rev 21:7). Such founded the intimacy give a chance to fight with any kind of a pressure and a distress – so it is the aim of the Book of Revelation.Sformułowanie μετ’ ἐμου zastosowane w Apokalipsie św. Jana posiada dwa podmioty. Pierwszym jest Jezus, składający człowiekowi propozycję tworzenia więzi (Ap 3,4.20.21), natomiast drugim – człowiek, odbierający przekaz jako skierowany do niego (Ap 1,12; 4,1; 10,8; 17,1; 21,9). Percepcji nie utrudniają zastosowane mediacje Bożej obecności (Ap 10,8; 17,1; 21,9). Powstała w ten sposób przestrzeń komunikacji interpersonalnej kształtuje bliskość, zaufanie i poczucie bezpieczeństwa oraz udziela odwagi do podjęcia Bożych poleceń (Ap 1,12) i stawiania czoła wymaganiom codzienności (Ap 3,4). Zaakcentowany aspekt wymiany między Jezusem a człowiekiem (Ap 3,20n) potwierdza wartość tej relacji, jaką posiada ona w oczach Boga, oraz sankcjonuje wolność i autentyzm dyskursu (περιπατἐω μετ’ ἐμου – Ap 3,4). Propozycja wspólnej uczty z racji zastosowanego δειπνἐω (Ap 3,20) rozciąga horyzont bliskości na eucharystyczną. Włączenie μετ’ ἐμου w obietnice dla zwycięzcy (Ap 3,21) odsyła do deklaracji przymierza (Ap 21,3) i zwiastuje uzyskanie godności syna (Ap 21,7). Zbudowana na takich fundamentach bliskość z Jezusem ma szansę oprzeć się każdej formie ucisku i rozpaczy – a taką nadzieję pragnie wlać w serca odbiorców autor natchniony Apokalipsy św. Jana.