Błogosławieństwo a osoba świecka. Refleksja po publikacji „Fiducia supplicans”

Abstract

The article draws attention to the need of a broader perspective on the act of blessing and a lay person in reference to the publication of the Fiducia supplicans Declaration. Blessings can play an important role in the life of a lay person by showing the beauty of God’s creation, developing an attitude of gratitude towards the Creator, helping them to get involved in the matters of the world in the right way, using material goods in the right way, rejecting the temptations of the evil spirit. In particular, they help to appreciate the treasure of human fertility, the value of a numerous offspring. God is the one who gives blessings, but He often does it through people. Also, in many situations lay people can and should bless. From the biblical times, children have been blessed by parents, grandchildren by grandparents, blessings are given at a time of greeting and saying farewell, also at mealtimes. All Christians are called to bless enemies. Blessing God and people is an important part of Christian prayer. The possibility to bless results from common priesthood given at baptism. It is even worth to consider the possibility that people who were not baptized, but who are aware of the existence of God and His creation, can bless. At times giving a blessing is wicked. It can be a praise of moral evil and an encouragement to behave badly, blurring the line between good and evil. Among lay people, it awakens a profound sense of being scandalized.Artykuł zwraca uwagę na potrzebę szerszego ukazania relacji błogosławieństwa i osoby świeckiej w związku z publikacją deklaracji Fiducia supplicans. Błogosławieństwa mogą odgrywać istotną rolę w życiu religijnym osoby świeckiej poprzez wskazywanie na Boże dzieło stworzenia, rozwijanie postawy wdzięczności wobec Stwórcy, pomoc we właściwym zaangażowaniu w sprawy świata, odpowiednim posługiwaniu się dobrami materialnymi, odrzucaniu pokus złego ducha. W szczególności pomagają docenić skarb ludzkiej płodności, wartość licznego potomstwa. Dawcą błogosławieństwa jest Bóg, ale nierzadko posługuje się ludźmi w jego udzielaniu. Także osoby świeckie mogą i powinny w wielu sytuacjach błogosławić. Od czasów biblijnych istnieje błogosławieństwo dzieci przez rodziców, wnuków przez dziadków, błogosławieństwo przy powitaniu i pożegnaniu, a także przy posiłku. Wszyscy chrześcijanie są wezwani do błogosławienia nieprzyjaciół. Błogosławienie Boga i ludzi jest istotną częścią chrześcijańskiej modlitwy. Możliwość tego błogosławieństwa wypływa z kapłaństwa wspólnego otrzymanego w sakramencie chrztu. Ale wydaje się warta rozważenia hipoteza, że także ludzie nieochrzczeni świadomi istnienia Boga i jego dzieła stwórczego mogą błogosławić. Niekiedy udzielenie błogosławieństwa jest niegodziwe. Stanowi pochwałę moralnego zła i zachętę do złego postępowania, zaciera granicę między dobrem a złem. Rodzi to wśród osób świeckich poczucie głębokiego zgorszenia.