Christ and the Perfection of Creation in Schleiermacher’s Dogmatic Theology

Abstract

To many of his critics, Schleiermacher’s Christology signals an explicit weakness in his theological system, as his emphasis on religious feeling and subjectivity seems to undermine any claims of the distinctive revelatory or supernatural character of Jesus Christ. This essay by contrast underscores both the originality Schleiermacher’s understanding of Christ in history and its centrality to his overall thought by attending to the subtle theme of the “supernatural-becoming-natural” in his Glaubenslehre and Christliche Sittenlehre. Here the appearance of Christ yields a transformative influence that operates within natural and historical processes, inaugurating the reign of God that does not abolish the natural world but draws creation to its completed perfection.Dla wielu jego krytyków chrystologia Schleiermachera sygnalizuje wyraźną słabość jego systemu teologicznego, ponieważ jego nacisk na uczucia religijne i subiektywizm wydaje się podważać wszelkie twierdzenia o charakterystycznym, objawieniowym lub nadprzyrodzonym charakterze Jezusa Chrystusa. Esej ten, dla kontrastu, podkreśla zarówno oryginalność rozumienia Chrystusa w historii przez Schleiermachera, jak i jego centralne znaczenie dla jego ogólnej myśli, zwracając uwagę na subtelny temat "nadprzyrodzonego-stawania się-naturalnym" w jego Glaubenslehre i Christliche Sittenlehre. Pojawienie się Chrystusa wywiera tu wpływ przemieniający, który działa w ramach procesów naturalnych i historycznych, zapoczątkowując królestwo Boże, które nie znosi świata naturalnego, ale prowadzi stworzenie do jego pełnej doskonałości.