Nova et vetera w liturgii Mszy św. według Mszału Pawła VI

Abstract

The liturgical reform enacted in the Church led to the publication of new liturgical books. One of the first was the new Ordo Missae of 1969, followed in 1970 by Missale Romanum. Although the introduction of the new form of celebrating the Mass was not universally approved of, it has nevertheless contributed to the conscious, active and full participation of the faithful in the Eucharist. The Missal of Paul VI continues the tradition of the Church’s liturgy and implements the decisions of the Second Vatican Council, which laid the foundations for a general reform of the Roman Missal in the Constitution on the Sacred Liturgy. In that document, the Council decided to renew the texts and rites so that they express more clearly the holy things which they signify; to revise the rite of the Mass to manifest more distinctly the true meaning of its parts and their mutual connection; to provide richer fare for the faithful at the table of God’s word by opening up the treasures of the Bible more lavishly; and finally, to prepare a new rite for concelebration. When summing up the things that are nova et vetera in the liturgy of the Holy Mass according to the Missal of Paul VI, we have to note that the Missal was not drawn up from scratch and is partly inspired by older sources. However, it considerably loosens the Roman Missal’s connection with the Gregorian line, draws on other aspects of the old Roman tradition as well as on the non-Roman tradition, and forms a new synthesis of parts of various origin.

Realizacja odnowy liturgicznej w Kościele zaowocowała wydaniem nowych ksiąg liturgicznych. Jedną z pierwszych było nowe Ordo Missae z 1969 r., a następnie Missale Romanum z 1970 r. Chociaż wprowadzenie nowej struktury celebracji Mszy św. nie było powszechnie akceptowane, to jednak przyczyniło się do świadomego, czynnego i pełnego uczestnictwa wiernych w celebracji Eucharystii. Mszał Pawła VI jest kontynuacją tradycji liturgii Kościoła i realizacją postanowień Soboru Watykańskiego II, który w Konstytucji o liturgii świętej dał podstawy dla ogólnej reformy Mszału rzymskiego, postanawiając, ażeby najpierw tak odnowić teksty i obrzędy, by jaśniej wyrażały święte tajemnice, których są znakiem, aby układ Mszy św. tak przerobić, by wyraźniej uwidocznić właściwe znaczenie i wzajemny związek poszczególnych części, a także, ażeby obficiej zastawić dla wiernych stół słowa Bożego przez szersze otworzenie skarbca biblijnego i wreszcie, ażeby ułożyć nowy obrzęd koncelebry. Podsumowując, co jest nova et vetera w liturgii Mszy św. w Mszale Pawła VI, należy powiedzieć, że nie jest to mszał napisany od „zera”. Jego elementy są inspirowane dawniejszymi źródłami. Mszał ten jednak znacząco rozluźnia związek Mszału rzymskiego z linią gregoriańską, czerpie z innych aspektów dawnej tradycji rzymskiej oraz z tradycji pozarzymskiej i stanowi nową syntezę elementów różnego pochodzenia.