Dostoevsky Overcomes Nihilism: Luigi Pareyson Reads “The Brothers Karamazov”

Abstract

“Dostoevsky’s novels are pure philosophy,” declared Luigi Pareyson (1918–1991), an Italian existentialist. He presents a Christian Dostoevsky capable of overcoming the nihilistic onslaught of a post-Christian culture, both in its harshest and “weaker” and postmodern versions. Nietzsche finds a good antagonist in Dostoevsky, who, being earlier in time, will be able to overcome Nihilism. Before being a Christian, the Russian novelist had already descended into hell out of nowhere, in his exile in Siberia. He survived this ordeal − which inevitably led him to nowhere − and paradoxically found Jesus Christ. That is why his novels and his ideas can offer a shelter at this turn of the millennium?„Powieści Dostojewskiego są czystą filozofią” – twierdził włoski egzystencjalista Luigi Pareyson (1918–1991), przedstawiając chrześcijanina Dostojewskiego jako zdolnego do przezwyciężenia nihilistycznego natarcia na postchrześcijańską kulturę, zarówno w jego najostrzejszej, jak i „słabszej” postmodernistycznej wersji. Nietzsche również znajduje w Dostojewskim – chronologicznie wcześniejszym – odpowiednią osobę do przezwyciężenia nihilizmu. Rosyjski powieściopisarz, zanim stał się chrześcijaninem, zstąpił znikąd do piekła, na zesłanie na Syberii, by przeżyć mękę, która nieuchronnie miała prowadzić donikąd, a doprowadziła do odnalezienia Jezusa Chrystusa. Ten paradoks sprawia, że w jego powieściach i ideach możemy odnaleźć schronienie na przełomie tysiącleci.