Problem of Latinization: no Exit?

Abstract

In this study the author reflects on the problem of latinization in the Churches derived from the ancient Indian communities of so-called St. Thomas Christians. He himself as a priest of the Syro-Malabar Church points on the heritage of the Indian Christians and painfully describes his Church as a latinized form of an Oriental Church. He recalls two stages of the latinization: in 16lh and 19th centuries. However, for maintaining the final effects of this process he blames the hierarchy of the Syro-Malabar Church itself. As an exit from this situation he suggests the return ad fontes which in this case means the return to the liturgical spirituality and oriental Christianity.W niniejszym artykule autor pochyla się nad problemem latynizacji w Kościołach wywodzących się ze wspólnot chrześcijan św. Tomasza w Indiach. Sam będąc kapłanem Kościoła syromalabarskiego, wskazuje na bogatą spuściznę chrześcijan indyjskich i z bólem określa swój Kościół jako zlatynizowaną wersję Kościoła orientalnego. Przywołuje dwa etapy latynizacji: pierwszy z XVI w., drugi z połowy XIX w. Jednakże winą za trwanie jej skutków nie obarcza jedynie Rzymu, ale również samych członków Kościoła syromalabarskiego, którzy zachowują łacińskie formy pobożnościowe kosztem własnych. Autor jako drogę wyjścia postuluje powrót do źródeł, które w tym wypadku oznaczają duchowość liturgiczną oraz chrześcijaństwo orientalne.