Zakres wykonywania władzy wykonawczej (kan. 136 KPK)

Abstract

W przedstawionym opracowaniu przedmiotem zainteresowania Autora stała się wykładnia kan. 136 KPK. Z przeprowadzonych analiz wynika, iż w porządku prawnym Kościoła pierwotną relacją pomiędzy sprawującym władzę a wiernym jest relacja personalna. Ta pryncypialna współzależność wynika z przesłanek teologicznych wiążących się z przyjęciem zarówno sakramentu chrztu, jak i sakramentu święceń. W myśl rozwiązań systemowych, zarówno władzę terytorialną, jak i władzę personalną autorytety kościelne mogą sprawować względem swoich poddanych, gdziekolwiek się oni znajdują. Ponadto Autor wykazał, iż w kan. 136 KPK ustawodawca zawarł jeszcze jedną hipotezę dotyczącą możliwości sprawowania władzy względem podróżnych. W tym przypadku przewagę nad więzią personalną uzyskuje zasada terytorialna, uwydatniona poprzez decyzję ustawodawcy.The main issue of the presented study was the range of exercising executive power. The author focused his attention on the interpretation of can. 136 CIC. The analysis carried out shows that in the Church legal order the primary relation between an authority and the faithful is personal. This fundamental correlation results from theological premises connected with the sacrament of christening and holy orders. This unusual bond is reflected in the analyzed disposition (can. 136 CIC), but also in non – code dispositions exercising personal power. System solutions make it clear that territorial as well as personal power can be exercised over the authority’s subjects irrespective of where exactly they are. Moreover, the author proved that can. 136 CIC includes one more hypothesis concerning the possibility of exercising power over travellers. In this case, the territorial principle, emphasized by the legislator, becomes dominant because of the personal bond. It seems that the reasons for this approach are pragmatic since the legislator intended to make exercising.