The Malankara Catholic Catholicos and the Catholicate

Abstract

Kościół katolicki jest komunią Kościołów sui iuris, które cieszą się równymi prawami i objęte są troską papieża. Wyróżnia się cztery typy takich Kościołów: patriarchalne, arcybiskupie większe, metropolitalne i autonomiczne. W 2005 r. Katolicki Kościół Malankarski jako dotychczasowy Kościół metropolitalny został podniesiony do rangi Kościoła arcybiskupiego większego z prawami Kościoła patriarchalnego, jednakże bez tytułu patriarchy, który zastrzeżony jest dla głowy Kościoła w miejscu starożytnej stolicy apostolskiej. Arcybiskup Większy Katolickiego Kościoła Malankarskiego w nawiązaniu do tradycji syryjskiej i tradycji Indii, na podstawie papieskiego dekretu z dnia 10 lutego 2005 nosi tytuł katolikosa. Decyzja ta została przyjęta we wspólnocie malankarskiej z wielką radością, była bowiem spełnieniem oczekiwań wyrażonych już przed ponad 75 laty przy zawieraniu unii z Rzymem. Kanoniczne objęcie stolicy biskupiej miało miejsce 14 maja 2005 r. w katedrze w Pattom. Ekumenicznym skandalem pozostają jednak ograniczenia jurysdykcyjnej władzy katolikosa spowodowane terytorialnymi granicami na subkontynencie indyjskim. Tymczasem Katolicki Kościół Malankarski pragnie duszpasterską troską obejmować wszystkich swych wyznawców, bez względu na miejsce zamieszkania, stąd rości sobie należne mu prawa. Należy mieć nadzieję, że papież Benedykt XVI spełni obietnicę swego poprzednika, zgodnie z którą katolikos Katolickiego Kościoła Malankarskiego będzie mógł spełniać swoje zadania niezależnie od jakiegokolwiek lokalnego biskupa łacińskiego w Kerali. Katolicki Kościół Malankarski czuje się zobowiązany do podtrzymywania braterskich więzów z innymi Kościołami, zwłaszcza Syro-Malankarskim Kościołem Ortodoksyjnym i Syryjskim Kościołem Ortodoksyjnym. Zobowiązanie to, wynikające z wiary, że wolą Pana jest jedność Kościoła, odwołuje się do eklezjologii Soboru Watykańskiego II i nauczania papieża, którym malankarscy katolicy chcą pozostać wierni.