L’istruzione dei discepoli nel Mc 11,20-25

Abstract

Obserwując różne perykopy Markowej Ewangelii, można mieć wrażenie przypadkowości poszczególnych logiów umieszczonych jeden obok drugiego. Tak też jest w przypadku perykopy 11,20-25. Przy pierwszej lekturze wydaje się, iż mamy do czynienia z trzema powiedzeniami dotyczącymi wiary, modlitwy i przebaczenia, umieszczonymi na dodatek w dziwnym kontekście uschniętego drzewa figowego. Analiza tej perykopy pozwoliła wyraźniej zobaczyć, iż mamy do czynienia z być może najważniejszym Jezusowym nauczaniem dotyczącym realizacji wiary poprzez modlitwę. To nauczanie jest zawarte w trzech powiązanych ze sobą instrukcjach. Zawartość tych instrukcji nie daje bezpośredniego wyjaśnienia przyczyn uschnięcia figowca, który służy za wprowadzenie. Jego obecność nie jest jednak obojętna Jezusowi. Ukazaliśmy, że ta perykopa przynależy do opowiadania przedstawiającego aktywność Jezusa w Jerozolimie, która wraz ze swoją świątynią była jedynym miejsce prawdziwego kultu religijnego. Jezus, dostrzegając niewłaściwą w tej materii postawę ludu, chce podarować tym, którzy są zdolni to zrozumieć, swoje nauczanie. Dla wzmocnienia swoich słów posługuje się symbolicznym gestem, wskazując na los bezowocnego figowca. Drzewo to może reprezentować miejsce modlitwy, którym może być zarówno świątynia, jak i serce człowieka. Sytuacja świątyni jako σπήλαιον λῃστῶν została negatywnie bardzo dobrze opisana. Aby zmienić sytuację i zrealizować proroctwo Izajasza 56,7 dotyczące οἶκος προσευχῆς potrzeba było pouczenia ‒ instrukcji ‒ i dlatego Jezus przedstawia zapomniane warunki, które dotyczą prawdziwej relacji człowieka z Bogiem i z bliźnim. Ich realizacja ma swoje odzwierciedlenie w modlitwie.