Symbolika światła w narracji synoptyków o przemienieniu Jezusa (Mk 9,2-8; Mt 17,1-8; Łk 9,28-36)

Abstract

Artykuł podejmuję próbę ustalenia znaczenia symboliki światła, która pojawia się w narracji synoptyków o przemienieniu Jezusa. W tej perykopie można wyróżnić następujące elementy związane ze światłem: promieniejąca jak słońce twarz Jezusa, lśniąco biała szata oraz świetlisty obłok. Synoptycy wykorzystują metaforę światła, żeby opisać rzeczywistość transcendentną, która ukazu je się wybranym uczniom. Motyw światła w epifaniach stanowi zrozumiałą w żydowskich i hellenistycznych środowiskach oznakę przynależności do świata nadprzyrodzonego. Promieniejąca światłość stanowi atrybut boskości Jezusa oraz wskazuje na wywyższenie Jego człowieczeństwa. W synoptycznej narracji o przemienieniu Jezusa można znaleźć wspólne elementy z teofanią na Synaju i promieniowaniem twarzy Mojżesza.

The article deals with the metaphor of light as used in the three synoptic passages recounting the Transfiguration of Jesus. Light was vis Transfiguration of Jesus; light; ible to the disciples, thus the Transfiguration had an external character, expressed in the dazzling white clothing of Jesus and the radiance of his face as the sun. The synoptic Gospels’ symbolism of light is based on OT traditions such as the Mosaic theophany on Sinai and the apocalyptic vision of the Son of Man in Dn 7. By the term light (and se mantically related words) the Gospel writers attempt to describe the transcendent reality which is manifested to selected disciples. The shining radiance of the transfigured Jesus, as well as the dazzling white garment, both serve to reveal Him as a heavenly figure. The symbolism of light as used in this pericope projected a divine attribute, a meaning fully comprehensible within the Jewish and Greek worlds: The bright radiance of the transfigured Jesus is an unmistakable element of His glory.