Uwielbienie w liturgii i poza liturgią

Abstract

With regard to worship services, we have no ordo. No document has so far appeared which regulates in detail the celebration of such services. Instead, certain customs have taken shape. Some treat the various forms of worshipping and praising God as adoration, while others place them more in the context of evangelisation events. The article attempts to answer the question of where the phenomenon of worship services could be classified. According to the author of the article, extra-liturgical forms of worship and praise to God are situated in the key of popular piety, whose ‘source is the constant and active presence of the Holy Spirit in the ecclesial community and its point of reference is the mystery of Christ, while its goal is “the glorification of God and the salvation of men” (Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments, Directory for Popular Piety and the Liturgy. Principles and indications, no. 61). Referring to the documents of the Church’s Magisterium, the author points out some theological and pastoral criteria that can provide valuable assistance to both celebrants and participants in harmonising worship services with the rhythm and demands of the liturgy, so that the worship of God both within and outside the liturgy leads to a life of worship.W odniesieniu do nabożeństw uwielbienia nie posiadamy żadnego ordo. Nie ukazał się dotychczas żaden dokument, który by szczegółowo regulował kwestie związane z celebracją tego rodzaju nabożeństw. Ukształtowały się natomiast pewne zwyczaje. Jedni traktują różne formy oddawania czci i chwały Boga jako adorację, inni bardziej umiejscawiają je w kontekście wydarzeń ewangelizacyjnych. Artykuł stanowi próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, gdzie można byłoby zakwalifikować fenomen nabożeństw uwielbienia. Zdaniem autora artykułu pozaliturgiczne formy oddawania czci i chwały Bogu sytuują się w kluczu pobożności ludowej, której „źródłem jest stała i czynna obecność Ducha Świętego w społeczności kościelnej, a jej punktem odniesienia – tajemnica Chrystusa, natomiast celem „uwielbienie Boga i zbawienie ludzi” (Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii. Zasady i wskazania, nr 61). Autor, odwołując się do dokumentów Magisterium Kościoła, wskazuje na pewne kryteria teologiczne i duszpasterskie, które mogą stanowić cenną pomoc zarówno dla celebrujących, jak i uczestników w zharmonizowaniu nabożeństw uwielbienia z rytmem i wymaganiami liturgii, tak aby uwielbienie Boga zarówno w liturgii, jak i poza nią prowadziło do życia, które będzie uwielbieniem.