Personalistyczny charakter chrystofanii paschalnych w ujęciu ks. prof. Edwarda Kopcia (1918-1999)

Abstract

Artykuł prezentuje personalistyczny charakter chrystofanii paschalnych w ujęciu ks. prof. Edwarda Kopcia, nestora teologii fundamentalnej w Polsce. Podjęty temat został zaprezentowany w czterech punktach: 1. Chrystofanie paschalne jako wiarygodne znaki zmartwychwstania; 2. Osobowy wymiar ukazywania się Zmartwychwstałego; 3. Personalistyczny charakter rozpoznania; 4. Personalistyczne aspekty misji, wiary paschalnej i świadectwa. Wychodząc z przekonania, że chrystofanie paschalne stanowią najważniejsze znaki wiarygodności rezurekcji Jezusa, ks. E. Kopeć traktuje je zawsze jako wydarzenia realne oraz obiektywne i prezentuje je wieloaspektowo. Nade wszystko chrystofanie paschalne, podobnie jak starotestamentowe teofanie, mają dla lubelskiego profesora charakter osobowy. Spotkania zmartwychwstałego Pana z uczniami są wyrazem międzyosobowej relacji, co wyrażają istotne elementy większości chrystofanii, a mianowicie: ukazanie się – rozpoznanie – misja. Pionierskie opracowanie przez ks. E. Kopcia chrystofanii paschalnych w kategoriach personalistycznych koreluje z ich historiozbawczym charakterem, co ma istotne znaczenie dla wykazania wiarygodności rezurekcji Chrystusa.

The article presents the personalistic character of the Paschal Christophanies according to Fr. Prof. Edward Kopeć, the nestor of fundamental theology in Poland. The topic of discussion was presented in four points: 1. Paschal Christophanies as credible signs of the resurrection; 2. The personal dimension of the appearance of the Resurrected; 3. The personalistic character of recognizing him; 4. Personalistic aspects of the mission, paschal faith and testimony. Starting from the conviction that the Paschal Christophanies are the most important signs of the credibility of Jesus’ Resurrection, Fr. E. Kopeć always treats them as real and objective events and presents their many aspects. Above all, the Paschal Christophanies, similar to the Old Testament theophanies, have a personal character for the Lublin professor. The encounters of the resurrected Lord with his disciples are an expression of interpersonal relationships, which are expressed by the essential elements of the majority of Christophanies, namely: his appearing, recognizing him, and the mission. Kopeć’s pioneering development of the Paschal Christophanies in personalist terms correlates with their historical character, which is essential for demonstrating the credibility of Christ’s Resurrection.