„Ubodzy, a wzbogacający wielu” (por. 2 Kor 6, 10). Ubóstwo Chrystusa i wiernych w nauczaniu św. Pawła

Abstract

W tradycyjnie pojmowanym zbiorze Listów Pawłowych jedynie w 1 Tm można znaleźć typowe wskazania dotyczące ewangelicznej postawy wobec dóbr materialnych. W listach protopawłowych myśl Apostoła rozwija się w innym kierunku: wzorem dla wiernych i punktem wyjścia jest uniżenie, ogołocenie Chrystusa, który właśnie poprzez przyjęcie ludzkiej natury obdarzył nas życiem Bożym. Paweł wpatrzony w ten wzór również „wyzuł się ze wszystkiego”, by wytworzyć w swoim życiu „przestrzeń” dla Chrystusa, aby On poprzez Apostoła mógł działać w wiernych. Na wzór Chrystusa Sługi również Paweł czuje się sługą, nie tylko swojego Pana, ale i powierzonych mu braci w wierze. Zachęca ich do wzajemnej troski i współodpowiedzialności, przypominając, iż w Chrystusie wszyscy – także, a może zwłaszcza ci najsłabsi – są członkami jednego Mistycznego Ciała, a nawet najuboższy członek wspólnoty ma bezcenną wartość, skoro Chrystus przelał za niego swoją krew. Konkretnym przejawem troski Apostoła o dobro i jedność całego Kościoła jest organizacja składki wśród wspólnot znad Morza Egejskiego dla ubogich wiernych w Jerozolimie. Paweł pragnie, by wierni traktowali udział w składce nie jako bolesne wyrzeczenie, ale jako udział w łasce, jako dowód wdzięczności wobec Boga, który nie da się prześcignąć w hojności.

In a traditional collection of The Epistles of Paul only the First Epistle of Paul to Timothy contains typical hints concerning the evangelic attitude towards material goods. In Proto-Pauline letters the Apostle’s thought is developed in a different direction: it is Christ’s humility and emptying himself which is the model for the believers and the starting point. It was through adopting human nature that Christ granted us life in God. Following this example Paul also “deprived himself of everything” to make “space” for Christ in his life and to let Christ act through him. Following the example of Christ-Servant Paul also considers himself a servant, not only of his Lord but also a servant of his brothers in faith entrusted to him. He encourages them to care about one another and to share responsibility, reminding them that all people, especially the weakest, are members of Christ Mystical Body. Even the poorest member of community is of invaluable worth since Christ shed His blood for him. The Apostle organizes collection of donations among communities at Aegean Sea for poor believers in Jerusalem, which is a clear indication of his care about the good and unity of all Church. Paul wishes the faithful to treat giving donations not as a painful sacrifice but as taking part in grace, as a proof of thankfulness towards God, who cannot be surpassed when it comes to generosity.