Obraz misji czy misje poprzez obraz? Siedemnasto- i osiemnastowieczne misje jezuickie w filmach „Misja”, „Czarna suknia” i „Milczenie”

Abstract

Misje jezuickie, zwłaszcza te dawne, stale fascynują. W niniejszym tekście podjęto próbę przyjrzenia się trzem filmom „misyjnym”, których akcja toczy się w XVII i XVIII w. Są to The Mission (Misja), reż. R. Joffé, 1986, Black Robe (Czarna Suknia), reż. B. Beresford, 1991 i Silence (Milczenie), reż. M. Scorsese, 2016. Wiele szczegółów w tych filmach nie odpowiada prawdzie historycznej, ale pobudzają one do przemyśleń. O to chodziło reżyserom, którzy nie próbowali sugerować widzowi odpowiedzi, ale po prostu stawiają pytania dotyczące wiary, z jakimi sami się zmagają. Dziś Europa jest starzejącym się kontynentem i peryferiami (a nie sercem) Kościoła, dlatego właśnie w Azji, Afryce i Ameryce Łacińskiej odkrywamy nowe inspiracje dla wiary chrześcijańskiej. Liczba kanonizowanych świętych w Chinach, Japonii czy Korei już jest większa niż w Polsce.

Jesuit missions, especially the old ones, are constantly fascinating. In this text, an attempt is made to take a closer look at three “missionary” films about missions in the 17th and 18th centuries. These are The Mission, dir. by R. Joffé, 1986, Black Robe, dir. by B. Beresford, 1991 and Silence, dir. by M. Scorsese, 2016. Many details in these films do not correspond to historical truth, but nevertheless the movies stimulate reflection. This was what the directors planned, not trying to suggest answers to the viewer, but simply asking questions about the faith they struggle with. Today, Europe is an aging continent and a periphery (not the heart) of the Church, which is why in Asia, Africa and Latin America they look for new inspirations for the Christian faith. The number of canonized saints in China, Japan or Korea is already greater than in Poland.