Phenomenology and Christian Philosophy: Edith Stein’s Three Turns

Abstract

This essay examines Edith Stein’s three phases of religious development in the context of the debate during the 1920s and 30s over the relationship between religion and philosophy. This debate focused on the question of whether a Christian philosophy was an oxymoron. Stein, after her conversion to Roman Catholicism in 1922, identified herself as a Christian Philosopher. She thought that Christianity and Philosophy were reciprocal partners, not antagonists, in the search for fundamental truths of life and death. Stein’s three turns, which this essay explores historically and biographically, feature her decision to apply phenomenological philosophical methods and insights to the realm of religion, her move to a Christian perspective and finally her choice of Catholicism as her belief system.

Niniejszy esej analizuje trzy fazy rozwoju religijnego Edith Stein w kontekście debaty toczonej w latach 20. i 30. XX wieku na temat relacji pomiędzy religią a filozofią. Debata ta koncentrowała się na kwestii, czy filozofię chrześcijańską należy uznać za oksymoron. Stein, po przejściu na rzymski katolicyzm w 1922 roku, określiła się jako filozofka chrześcijańska. Uważała, że chrześcijaństwo i filozofia nie są dla siebie wzajemnie antagonistami, a partnerami w poszukiwaniu podstawowych prawd o życiu i śmierci. Trzy przemiany duchowe Stein, które esej ten bada pod względem historycznym i biograficznym, odnoszą się do jej decyzji o zastosowaniu fenomenologicznych metod i spostrzeżeń filozoficznych do sfery religii, przeniesienia zainteresowania filozofki na perspektywę chrześcijańską i wreszcie wyboru katolicyzmu jako systemu wiary.