The Song of Deborah (Judges 5): Between the Weakness of Israel and the Strength of Divine Intervention

Abstract

This article analyses the song of Deborah (Judges 5), one of the oldest examples of Hebrew poetry. Together with an even older form of prayer of praise, the Song of Moses (Exodus 15:1-18), it represents the beginnings of the psalm-prayer genre. It focuses on the analysis of the thematic-motivic and rhetorical elements of the song of Deborah, which reveal the weakness of the tribes of Israel in comparison with the militarily organised Canaanite kingdoms and the strength of Jewish women in war. We are interested in how the women dealt with weakness, how they demonstrated strength and how they relied on the strength of God. The paper shows how only Deborah, a remarkable female figure of the Old Testament, prophetess, judge and military leader, dared to stand up to the destructive strategy of the Canaanites. By defeating the mighty Canaanite warlord Sisera, she demonstrated her extraordinary power in an area that is actually the domain of men, not women. Jael and Sisera’s mother are also portrayed with irony and other rhetorical figures. In the context of Scripture, Deborah’s original prayer of praise, thanking God for her triumph in war, is only justified by the knowledge that the tribes of Israel had to fight for their survival. A comparative analysis of the song of Deborah shows that the tradition of praise as prayer in connection with various female characters was enriched in the later Old Testament period.

Niniejszy artykuł analizuje pieśń Debory (Sędziów 5), jednego z najstarszych przykładów poezji hebrajskiej. Wraz z jeszcze starszą formą modlitwy pochwalnej, Pieśnią Mojżesza (Księga Wyjścia 15:1-18), stanowi ona początki gatunku psalmu-modlitwy. Artykuł skupia się na analizie elementów tematyczno-motywicznych i retorycznych pieśni Debory, które ujawniają słabość plemion Izraela w porównaniu z militarnie zorganizowanymi królestwami Kanaanu oraz siłę kobiet żydowskich na wojnie. Interesuje nas, jak kobiety radziły sobie ze słabością, jak demonstrowały siłę i jak polegały na sile Boga. Artykuł pokazuje, jak Debora, niezwykła postać kobieca ze Starego Testamentu, prorokini, sędzia i przywódczyni wojskowa, odważyła się przeciwstawić destrukcyjnej strategii Kanaanitów. Pokonując potężnego wodza wojennego Kanaanitów, Siserę, zademonstrowała swoją niezwykłą moc w obszarze, który jest właściwie domeną mężczyzn, a nie kobiet. Jael i matka Sisery są również przedstawiane z ironią i innymi figurami retorycznymi. W kontekście Pisma Świętego oryginalna modlitwa pochwalna Debory, wyrażająca dziękczynienie Bogu za jej triumf na wojnie, jest usprawiedliwiona tylko wiedzą, że plemiona Izraela musiały walczyć o przetrwanie. Porównawcza analiza pieśni Debory pokazuje, że tradycja chwały jako modlitwy w związku z różnymi postaciami kobiecymi została wzbogacona w późniejszym okresie Starego Testamentu.