Emmanuel (Iz 7, 14) i Jezus (Mt 1, 23): mesjański znak dziecka

Abstract

Księga Izajasza jest często nazywana przez chrześcijan „piątą Ewangelią”. Nie wynika to tylko z przyjęcia opinii św. Hieronima czy też z literalnego rozumienia imienia samego proroka: „Bóg zbawia”. To treść księgi inspiruje pokolenia chrześcijan do takiego jej rozumienia. Niniejszy artykuł stanowi studium grupy tekstów: Iz 7, 10–25; 9, 5–6; 11, 1–11, powiązanych konceptem mesjanizmu mającego za centrum figurę potomka królewskiego z rodu Dawida. Artykuł nie jest typowym studium egzegetycznym, lecz – korzystając z bogatego dorobku współczesnej egzegezy – jeszcze raz podejmuje refleksję nad powyżej wspominanymi tekstami mającymi kluczowe znaczenie dla konceptu mesjańskiego. W tym samym kluczu jeszcze raz zostanie przebadany tekst Mt 1, 23, w którym tego rodzaju koncept mesjański zostaje podjęty poprzez cytat Iz 7, 14.

The Book of Isaiah is often called “the fifth Gospel” among Christians. It is not because of the embrace of St Jerome’s opinion, or because of the literal meaning of the prophet’s name, which translates to: “God redeems”. It is the content of the book itself that has been inspiring generations of Christians to understand it in such a way. This article is a study of a group of texts from Isa. 7, 10–25; 9, 5–6; 11, 1–11, interconnected by the concept of Messianism, which centers on the figure of a royal descendant from the house of David. The article itself is not a typical exegetic study; instead, by making use of the numerous works of modern exegesis, it once again takes on the fragments of the aforementioned texts, those which have a key meaning for the messianic concept. The same analysis shall be conducted of Matt. 1, 23 in which this kind of messianic concept is brought up through a quotation from Isa. 7, 14.