Lumen gentium – historia, idee, program odnowy Kościoła

Abstract

Sobór Watykański II stał się ważnym światłem dla Kościoła w jego wewnętrznej odnowie oraz w ukierunkowaniu na wielowymiarowy świat. Wyrażają to 4 konstytucje, 9 dekrety i 3 deklaracje. Konstytucja Lumen gentium ukazuje Kościół w następujących kategoriach: misterium, sakrament zbawienia, Lud Boży, rzeczywistość boskoludzka, hierarchiczno-charyzmatyczna, o różnych stanach na drodze ku eschatologicznemu spełnieniu, gdzie ikoną wierzących jest Maryja. Sobór pokazał też ważną rolę świeckich w tożsamości Kościoła. Ta nowa wizja nie była jedynie kosmetyczną zmianą formy wyrażania treści wiary, lecz nowy samorozumieniem Kościoła, zakorzenionym na gruncie biblijnym i patrystycznym. Jednocześnie pewne kwestie domagają się dalszego pogłębienia i dookreślenia: relacja urząd Piotrowy a kolegium biskupów, kolegialność biskupów, relacja urząd a charyzmat w praktyce, forma odpowiedzialności świeckich w Kościele. Sobór Watykański II odważnie pokazał, że realną jest zasada Ecclesia semper reformanda. Kościół prowadzony przez Ducha Świętego przemienia się, udoskonala, nawraca, odrzuca to, co nie jest istotą wiary, a jedynie ludzką formą, dobrą w konkretnym czasie i miejscu. Nie ma więc zgody na rewolucję, ale na oczyszczanie i rozwój.

The Second Vatican Council became an important light for the Church in its inner revival and in focusing on the multidimensional world. It is expressed in 4 constitutions, 9 decrees and 3 declarations. The Constitution Lumen gentium presents the Church using the following categories: the mystery, the sacrament of salvation, The People of God, the divine-human reality, hierarchical and charismatic structure, various states on the way to the eschatological fulfillment, where Mary is the icon of believers. The Council also showed the important role of the laity in the identity of the Church. This new vision was not only a cosmetic change of the form of expression of the content of faith, but a new understanding of the Church, rooted in the Bible and the patristic teaching. At the same time some questions demand a further deepening and defining: the relationship between the Petrine Office and the college of bishops, the collegiality of bishops, the relationship between the office and the charism in practice, the form of responsibility of lay persons in the Church. It was courageous of the Second Vatican Council to show that the principle Ecclesia semper reformanda is real. The Church lead by the Holy Spirit transforms into new community, improves, converts, rejects what is not the essence of faith, but only a human form, good in a particular time and place. So there is no agreement on the revolution, but on the cleansing and progress.