Błogosławieństwo a sakramenty. Teologia błogosławieństwa. Wokół „Fiducia supplicans”

Abstract

The article Blessings and Sacraments. Around Fiducia supplicans discusses the theological relationship between blessings and sacraments, particularly in the context of the papal declaration Fiducia supplicans by the Dicastery for the Doctrine of the Faith. The text highlights the historical and biblical roots of blessings, tracing their significance from the Old Testament, where blessings were acts of devotion and recognition of God’s goodness, through the New Testament, where they became closely tied to Christ and the Eucharist. The author analyzes how the concept of blessings evolved in Christian antiquity, the Middle Ages, and modern times, noting the shift away from linking blessings to the Eucharist in favor of sacramentals. The Second Vatican Council made a significant contribution to renewing the theology of blessings, emphasizing their liturgical nature and the role of both clergy and laity in administering them.

Artykuł Błogosławieństwa a sakramenty. Wokół Fiducia supplicans omawia teologiczną relację między błogosławieństwami a sakramentami, szczególnie w kontekście papieskiej deklaracji Fiducia supplicans Dykasterii Nauki Wiary. Tekst podkreśla historyczne i biblijne korzenie błogosławieństw, śledząc ich znaczenie od Starego Testamentu, w którym błogosławieństwa były aktami oddania i uznania Bożej dobroci, przez Nowy Testament, w którym zostały ściśle powiązane z Chrystusem i Eucharystią. Autor analizuje, jak koncepcja błogosławieństw ewoluowała w starożytności chrześcijańskiej, średniowieczu i czasach nowożytnych, zwracając uwagę na odchodzenie od powiązania błogosławieństw z Eucharystią na rzecz sakramentaliów. Sobór Watykański II wniósł istotny wkład w odnowienie teologii błogosławieństw, podkreślając ich liturgiczny charakter oraz rolę zarówno duchownych, jak i świeckich w ich udzielaniu.