Pustelnik jako duchowy pielgrzym – próba pastoralnoteologicznej interpretacji „migracji ascetycznej” w oparciu o dokumenty Kościoła

Abstract

Autor poddaje teologicznej analizie pojęcie migracji ascetycznej pojawiające się w życiu monastycznym. Stara się udowodnić, że niektóre formy życia mnichów przypominają duchową pielgrzymkę. Mnisi wykonują ruch w fizycznej sferze, odchodząc w odosobnione miejsce. Podejmują tam różne formy pokuty. To pozwala im na wejście w głębię swojego serca, poświęcenie się modlitwie i medytacji. Z drugiej strony spojrzenie z dystansu na doczesny świat i służenie światu zdobytą przez siebie mądrością. Autor interpretuje rzeczone pojęcia i formy monastyczne w świetle współczesnych dokumentów Kościoła. Formy realizowane dziś w życiu osób konsekrowanych, zwłaszcza współczesnych pustelników i zakonów kontemplacyjnych, stanowią kontynuację wielowiekowych doświadczeń i tradycji. Są nimi doświadczanie samotności i ograniczenie przestrzeni życia w celu osiągania wyżyn duchowości. Mnisi naśladują Paschę Chrystusa, już dziś duchowo pielgrzymując do radości nieba. Także wysiłek zdążania do świętości jest charakterystycznym elementem ich duchowej wędrówki. Autor wspomina istniejące w historii zjawisko mnichów – pielgrzymów wędrujących dla Chrystusa, głoszących Ewangelię i przyjmujących ciągłą podróż jako formę ascezy, jak też pielgrzymowanie do pustelników, u których szukano wsparcia. Kościół w życiu mnichów – pustelników znajduje wzór dla swej ponadczasowej duszpasterskiej misji. Kościół bowiem jest wspólnotą pielgrzymów, a życie każdego chrześcijanina jest pielgrzymką.The author performs a theological analysis of a concept of „ascetic migration” arising in monastic life. The author endeavours to prove, that various forms of monastic life resemble a spiritual journey. Monks coming to an isolated place move physically, where they perform various acts of penance. On the one hand, it enables them to enter the depths of their hearts, devote themselves to prayer and meditation. On the other hand, seclusion, withdrawal from the present world, having a detached look at it result in acquiring wisdom, which allows them to minister to the world. The author interprets the concepts mentioned above and forms of monastic life in the light of a contemporary Church documents. Nowadays, ways of life led by the consecrated, especially by hermits and members of contemplative orders have been continuation of centuries-old tradition and experience, which are solitude and limited living space. These means are used in order to reach spiritual heights. Monks imitate Christ’s Passover here, on earth, by making a spiritual pilgrimage to the joy of heaven. An effort of striving toward holiness is a characteristic element of their spiritual journey as well. The author mentions two phenomena emerging in history such as: monks-pilgrims walking for Christ, who preached the Gospel and practiced unceasing journey as a form of asceticism and hermits to whom people seeking support used to come. The Church finds life of a monk-hermit as a model for her timeless, pastoral mission. This is because the Church is a community of pilgrims and life of each Christian is a pilgrimage.