Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne, 2018, T. 51, z. 2

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1

Afrahat, Mowa XV – „O pokarmach czystych i nieczystych” (Demonstratio XV: De distinctione ciborum, PSyr 1, 728-757)
Uciecha, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2018)
Redakcja tekstu piętnastej w kolejności Demonstratio „O pokarmach czystych i nieczystych” przypada na lata 343–344. Afrahat ponawia antyjudaistyczne argumenty, za pomocą których podważył wartość rytualizmu praktykowanego przez Naród Wybrany i dowodzi błędnej lektury Starego Testamentu. Źródłem dowodzenia w tej mowie jest autorytet samego Chrystusa, nazwanego tutaj „Święte Usta”. Chrystologicznie sformatowany paradygmat skutecznie neguje sens żydowskiego rytualizmu i możliwość porozumienia z nauczaniem Nowego Przymierza. W wykładzie Afrahata dzielenie pokarmów na czyste i nieczyste stało się bezwartościowe, a motywacja tego nakazu uderza w fundamentalną prawdę o Bogu, Stwórcy wszystkiego. Krytyka Demonstrationes koncentruje się na polemice z judaizmem jako wrogiem zewnętrznym, jednak główną osią dowodzenia Persa jest obrona przed wrogiem wewnętrznym. Autor świadomie ujawnia słabość Kościoła konfrontowanego z babilońskim rabinizmem. Obrzezanie, szabat i reżim żywieniowy wydają się być szczególnie niebezpieczne w oddziaływaniu na tych spośród chrześcijan, którzy dosadnie porównani zostali do ludzi nieświadomych, niedoświadczonych i zdziecinniałych.