Celem niniejszego artykułu było ukazanie wychowania do ekumenizmu na podstawie wybranych dokumentów Kościoła katolickiego. Analiza dokumentów Kościoła pod kątem wychowania do ekumenizmu pokazuje, iż problematyka ta przynajmniej w teorii znajduje należne miejsce. Kościół poświęca wiele uwagi kwestiom związanym z poszczególnymi elementami tej postawy, a więc z poznaniem doktryny własnego Kościoła, z otwartością na wyznawców innych religii i ze zdolnością do dialogu międzyreligijnego. Kościół wielką wagę przywiązuje do ekumenicznej formacji, zarówno duchownych, jak i świeckich, bo to od ich postawy zależy owocność procesu wychowania. Jeśli potrafią oni obiektywnie, życzliwie, odważnie, z wyraźnym wyakcentowaniem tego, co łączy, a nie – co dzieli, przedstawiać główne prawdy wiary na różnych poziomach nauczania, zestawiając je z nauką innych chrześcijan, wtedy można mówić o autentycznym zaangażowaniu w ruch ekumeniczny.
