Szamocki, Grzegorz (Stowarzyszenie Biblistów Polskich, 2025)
Tekst Joz 14,6–15, traktujący o Kalebie, który prosi Jozuego o ziemię przyobiecaną mu przez Mojżesza i w konsekwencji otrzymuje Hebron, stanowi trudność egzegetyczną ze względu na miejsce w kontekście i treść. Celem prezentowanego studium jest próba przybliżenia historii jego formowania się oraz odczytania przekazanego w nim przesłania. Analiza formy aktualnego hebrajskiego tekstu Joz 14,6–15, jego słownictwa, motywów oraz relacji międzytekstowych, pozwala na konkluzję, że jest on rezultatem pokapłańskiego i podeuteronomistycznego opracowania Księgi Jozuego w późnym okresie perskim. Zasadnicza część, którą można łączyć z redakcją Heksateuchu, została rozszerzona o późniejsze dopowiedzenia i objaśnienia, zwłaszcza te, które wynikały z oddzielenia Księgi Jozuego od Pięcioksięgu. W tekście Joz 14,6–15 można widzieć odzwierciedlenie obecności w powygnaniowej społeczności Izraela tendencji inkluzywistycznej, promowanej w konfrontacji z silnym stanowiskiem zwolenników izraelskiego ekskluzywizmu.
