Studia Oecumenica, 2009, T. 9
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/31320
Przeglądaj
Przeglądaj Studia Oecumenica, 2009, T. 9 wg Autor "Fong, Maria Ko Ha"
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Berufen, die eine Kirche zu sein. Ein katholischer Beitrag aus AsienFong, Maria Ko Ha (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2009)Treść artykułu została podzielona na cztery części. Część pierwsza mówi o dzisiejszym ponownym odkryciu azjatyckich korzeni chrześcijaństwa. Trzeba sobie bowiem uświadomić, że chociaż chrześcijanie w Azji stanowią niespełna 3% mieszkańców, a mieszka na tym kontynencie 2/3 ludności świata, to jednak wyznawcy Chrystusa nie czują się zamkniętą mniejszością. Statystyki pokazują, że są dynamicznie rozwijającymi się wspólnotami kościelnymi o silnej świadomości bycia uczniami Jezusa Chrystusa z azjatycką tożsamością kulturową. Azja jest dla chrześcijaństwa równie ważna, jak dla innych wielkich religii świata, które na tym kontynencie mają swój początek. To tam narodził się Jezus, tam żył, umarł i ukazywał się jako Zmartwychwstały. Już w pierwszych kilku wiekach po narodzeniu Chrystusa misjonarze chrześcijańscy działali w dwóch największych państwach w Azji: Indiach i Chinach. Smutną ironią losu jest więc fakt, że chociaż chrześcijaństwo powstało w Azji, to dziś w wielu państwach uważane jest tam za religię „z importu”. Za niezwykle cenne trzeba uznać inicjatywy, które próbują na nowo odkryć azjatyckie oblicze Jezusa. Część druga przedstawia fakty świadczące o zaangażowaniu Kościoła katolickiego w Azji w inicjatywy ekumeniczne. Duża liczba Kościołów nie budzi bowiem zaufania do chrześcijaństwa. W samych Chinach np. protestantyzm i katolicyzm uważane są za dwie odrębne religie. Właśnie w Azji, gdzie chrześcijaństwo jest tak stosunkowo małe, wszelki podział wśród wiernych jest antyświadectwem dla wiary w Jezusa Chrystusa. Zaangażowanie Kościoła rzymskokatolickiego w ekumenizm jest więc zrozumiałe. Cenne są zwłaszcza inicjatywy strukturalne, np.: powołanie Chrześcijańskiej Konferencji Azji (CCA), Azjatyckiego Ruchu Jedności Chrześcijan (AMCU), Azjatyckiej Konferencji Studiujących Teologię (ACTS). Część trzecia ukazuje azjatycką rzeczywistość jako źródło dla teologii i podstawę dla rozwoju ekumenii. W kilku podpunktach Autorka zwraca uwagę na: wieloreligijny kontekst, inkulturację, świadectwo życia i duchowość, obronę wartości etyczno-religijnych, problemy związane z ubóstwem i niesprawiedliwością oraz kwestie związane z feminizmem. Część czwarta odnosi się wprost do dwóch kwestii eklezjologicznych, eksponując dwa modele: eklezjologię communio i eklezjologię Królestwa Bożego.