Przymierzom biblijnym często towarzyszyły znaki, np. tęcza (Rdz 9,12-17), krew cielców (Wj 24,3-8) czy też chleb i wino (Łk 22,19-20). Zewnętrznym znakiem przymierza, jakie Bóg zawarł z Abrahamem, było obrzezanie (Rdz 17,9-14). Obrzęd ten został zaniedbany podczas czterdziestoletniej wędrówki przez pustynię. Jednak po przejściu Jordanu JHWH upomniał się o ten znak. Tak jak obrzezanie fizyczne było warunkiem wzięcia w posiadanie Ziemi Obiecanej, tak obrzezanie serca było warunkiem utrzymania tej ziemi w rękach Izraelitów oraz gwarantowało bezpieczeństwo i pomyślność. Niniejszy artykuł prezentuje szczegółową analizę perykopy Joz 5,2-9, w której jest mowa o obrzezaniu w Gilgal i o odnowieniu relacji narodu wybranego z Bogiem.
