Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie, 2020, nr 27

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/6733

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 35

Manuskrypt ks. Andrzeja Józefa Delerdta jako źródło do początków kultu Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu
Ceynowa, Tadeusz (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu położone jest obecnie w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Jest jedynym miejscem, w którym czci się nieprzerwanie od ponad 400 lat cudowną Pietę. Początki Skrzatusza sięgają XV wieku. Wówczas powstała tam pierwsza świątynia. Drugi kościół pw. Wniebowzięcia NMP wybudowano w 1572 roku. Poświęcił go sufragan poznański 3 lata później. W wyniku reformacji wcześniejsza samodzielna parafia skrzatuska został włączona jako filia do Wałcza na początku XVII wieku, wyodrębniona ponownie jako samodzielna przez bpa Wojciecha Tolibowskiego w 1660 roku. Obecna świątynia - sanktuarium i bazylika mniejsza - wybudowana została dzięki staraniom Wojciecha Konstantego Brezy pod koniec XVII wieku. Manuskrypt ks. Delerdta jest nieocenionym źródłem dla dziejów początkowych kultu maryjnego w Skrzatuszu. Autor - wikariusz miejscowy w latach 1768-1793 - na podstawie dostępnych źródeł opisał sposób, w jaki cudowna figura dostała się z Mielęcina do Skrzatusza. Niezwykle cenne są informacje o cudach dokonanych za wstawiennictwem Piety Skrzatuskiej. Ks. Delerdt przedstawia ponad 60 takich wydarzeń, podając często personalia obdarowanego, jego pochodzenie, jak i rodzaj doznanej łaski. Ważne jest skonfrontowanie tego źródła z innymi zachowanymi, a niewykorzystanymi archiwaliami. Warte będzie także porównanie XVIII-wiecznego tekstu ze Skrzatusza z innymi podobnymi z tego okresu.
Utrata urzędu kościelnego
Pokorski, Krzysztof O. (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
W Kościele funkcjonuje wiele służb, zadań i funkcji. Urząd kościelny jest zadaniem ustanowionym na stałe z postanowienia Bożego lub kościelnego dla realizacji celu duchowego. Istotnymi elementami urzędu kościelnego jest zadanie kościelne, ustanowienie Boże lub kościelne, stałość urzędu, cel duchowy oraz podmiot pełniący urząd. Dobro społeczności Kościoła oraz godność urzędów kościelnych domagają się, aby ich sprawowanie cechowało się stabilnością. Jednakże zasada stabilności urzędu nie jest bezwzględna. Warto więc przypomnieć, czym jest „urząd kościelny” oraz w jaki sposób można go utracić. Można wskazać kilka możliwości utraty urzędu kościelnego. Są to: utrata urzędu z natury rzeczy, rezygnacja, przeniesienie, usunięcie, pozbawienie. Analiz przepisów prawa dotyczących powierzenia urzędu kościelnego, jego wymogów i warunków przedstawiono już wiele. Dlatego w niniejszym artykule istotną kwestią jest utrata urzędu kościelnego.
Religia chrześcijańska a nowa kultura. Trudności w dialogu
Przybyłowski, Jan Kazimierz (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Artykuł omawia przyczyny konfliktów w dialogu między religią chrześcijańską i nową kulturą. Główna przyczyna znajduje się w umyśle człowieka, któremu dzisiaj zagraża nacjonalizm, rasizm, religijny fundamentalizm. Między kulturą a religią istnieje nierozerwalny związek, a dialog między nimi jest drogą ku prawdzie, której źródłem jest Bóg. Człowiek tworzy kulturę i korzysta z niej, ale musi być otwarty na pełną łączność z Bogiem w religii. Kultura nie może zastąpić religii, nie daje możliwości zaspokojenia duchowych potrzeb człowieka i nie ukierunkowuje człowieka na cel ostateczny - życie wieczne. Dialog między chrześcijaństwem i nową kulturą, który może wspomagać integralny rozwój człowieka i zrównoważony postęp, wymaga uwzględnienia chrześcijańskiego humanizmu, który respektuje godność osobistą człowieka i jego prawa. Dzięki temu człowiek podbudowuje świadomość własnej wartości i może szukać własnych dróg dojścia do Boga.
Transhumanistyczne wyzwania przyszłości. Wychowanie i edukacja
Łuszczek, Krzysztof (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Antropologia oparta na ideach transhumanistycznych coraz mocniej dochodzi do głosu w praktyce życia codziennego. Sprzyja temu rozwój technologiczny i wiązanie nowo powstających urządzeń w sieć. Urządzeń funkcjonujących w sieci przybywa i już jest ich więcej niż liczy ludzka populacja. Ma to swój wpływ na młode pokolenie, które nie zna już świata innego jak wypełnionego smartfonami, komputerami, robotami i technologią umożliwiającą szybką komunikację. Ma to wpływ zarówno na wychowanie, jak i edukację. W przypadku wychowania nadmiar urządzeń w środowisku wychowawczym wpływa niekorzystnie na jakość komunikacji interpersonalnej oraz nabywanie kompetencji komunikacyjnych. Z kolei edukacja pod silną presją technologii często eliminuje wartości charakterystyczne dla tradycyjnej edukacji, takie jak np. kształtowanie relacji mistrz-uczeń, czy prowadzi do marginalizacji humanistyki. Rodzice i wychowawcy muszą brać pod uwagę technologię jako czynnik w poważnym stopniu kształtujący rozwój relacji młodego człowieka oraz sposób, w jaki kształtuje on aktywność edukacyjną.
Rekolekcje szkolne jako miejsce przeciwdziałania hejtowi internetowemu wśród młodzieży
Zellma, Anna; Wiszowaty, Edward (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
W działalności wychowawczej, którą Kościół podejmuje wśród młodzieży, ważne miejsce zajmują rekolekcje szkolne. To dlatego katechetycy i pastoraliści coraz częściej zwracają uwagę nie tylko na tradycyjne formy organizacji rekolekcji szkolnych, ale także na innowacje pedagogiczne. Słusznie za istotne uznają nawiązanie do doświadczeń młodzieży. Współcześnie każdy uczestnik rekolekcji szkolnych potrzebuje wsparcia w rozpoznawaniu, rozumieniu i rozwiązywaniu aktualnych problemów. Jednym z nich jest „hejt internetowy”. Młodzież bezpośrednio lub pośrednio styka się z tym zjawiskiem. Zgodnie z zasadą wierności Bogu i człowiekowi dobrze przeprowadzone rekolekcje szkolne są okazją do podejmowania różnych zagadnień związanych z hejtowaniem w Internecie. Pozwalają podejmować to zagadnienie w kontekście przykazania miłości Boga i bliźniego oraz wartości chrześcijańskich. Mogą motywować uczestników do zmiany myślenia i postępowania w kwestiach związanych z hejtem. Wymagają jednak - obok dobrze przepowiadanego słowa Bożego i jego aktualizacji - innowacyjnych inicjatyw wychowawczych, które służą zapobieganiu hejtowi internetowemu wśród młodzieży. W czasie rekolekcji szkolnych warto zorganizować m.in. spotkanie z psychologiem i policjantem oraz z osobami, które są dla młodych autorytetem. To właśnie osoba znacząca może zachęcić młodzież do akceptacji zasad życia chrześcijańskiego i ich respektowania w codziennym życiu, m.in. w przestrzeni wirtualnej.
Amor sapientiae w itinerarium duchowym św. Augustyna
Jaśkiewicz, Sylwester (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Artykuł ukazuje najbardziej charakterystyczne elementy nauczania św. Augustyna na temat amor sapientiae. Stanowi on syntetyczną analizę opartą na wypowiedziach z całego życia myśliciela z Tagasty. Opracowanie to kreśli zarazem główne rysy Augustyńskiego itinerarium duchowego. Augustyn był głęboko przekonany, że to sama opatrzność Boża nie tylko przyprowadziła go do philospophie portus, ale i rozpaliła duszę wielką miłością do mądrości. U początku umiłowania mądrości przez Augustyna stoi przeczytany w dziewiętnastym roku życia dialog Cycerona Hortensjusz. O ile amor sapientiae wprowadził Augustyna najpierw w krainę filozofii, tak od momentu nawrócenia i przyjęcia chrztu jego poszukiwania mądrości będą oparte głównie na powadze Pisma Świętego i autorytecie wiary Kościoła. Stąd augustyński amor sapientiae ma wymiar filozoficzny, teologiczny i mistyczny. Tak jak mądrość jest dla św. Augustyna wiedzą spraw ludzkich i boskich, intelektualnym poznaniem spraw wiecznych, najwyższą światłością czy prawdą, tak również droga do niej prowadzi tak przez poznanie, jak i umiłowanie. Ukoronowaniem augustyńskich poszukiwań mądrości jest dotarcie do samego Boga, Mądrości, która jest wcielonym Synem Bożym, Jezusem Chrystusem. Tak jak wielkiemu myślicielowi z Samos, Pitagorasowi, tak również myślicielowi z Tagasty, Augustynowi, w pełni przysługuje tytuł miłośnik mądrości (amator sapientiae').
Rodzina „sanktuarium” życia w obliczu współczesnych zagrożeń w świetle Evangelium vitae Jana Pawła II
Kopiec, Maksym Adam (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Niniejsze studium podejmuje temat sakralności życia ludzkiego, będącego darem miłości Boga. Dzisiejszy kontekst ideologiczny, społeczny, kulturowy oraz filozoficzno-antropologiczne teorie nowego humanizmu postrzegają człowieka, a zarazem pozbawiają go jego najbardziej fundamentalnej personalnej tożsamości, godności i wartości, redukując przedmiotowo jego istotę. W encyklice Evangelium vitae Jan Paweł II wskazuje na rodzinę jako sanktuarium życia osobowego. Komunia miłości małżonków jest najbardziej naturalnym i zgodnym z porządkiem stworzenia środowiskiem dla przyjęcia nowego życia, jego ochrony i obrony podstawowych praw. W rodzinie ludzkie życie znajduje najlepsze warunki do wzrostu i rozwoju opartego na bezwarunkowym darze miłości. W tak rozumianej rodzinie człowiek dzięki łasce Bożej staje się w pełni człowiekiem, zgodnie z zamysłem Stwórcy realizując cel, dla którego został powołany do istnienia: poznanie Boga i wejście z Nim w komunię życia i miłości.
Geneza i historia urzędu dziekana
Łowicki, Piotr (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Urząd dziekana bierze swój początek w czasach apostolskich, gdzie pomocnikami apostołów byli diakoni. Poprzez choreopiskopa, archidiakona i archiprezbitera, poprzednika obecnego dziekana, urząd ten zmieniał swój charakter od związanego z pomocą charytatywną po typowe zajęcia sądowo-kontrolne. Biskupi na przestrzeni wieków reagowali na słabości ludzkie pełniących ten urząd, zmniejszając zakres ich praw i obowiązków. Z drugiej strony rozwój Kościoła wymuszał na biskupie poszukiwanie nowych sposobów czuwania i pełnienia opieki duszpasterskiej nad powierzonymi sobie wiernymi, więc dodawano dziekanom zadań. Przełomem był Sobór Trydencki, który zlikwidował jego samodzielność i uzależnił od biskupa diecezjalnego. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku ponownie powrócił do funkcji dziekana, nadając mu charakter duszpasterski, który został jeszcze bardziej podkreślony w Kodeksie Jana Pawła II z 1983 roku i dokumentach Soboru Watykańskiego II.
Obraz świata podziemnego w świetle wybranych mitów mezopotamskich
Goniszewski, Piotr (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Artykuł ten przedstawia wyobrażania mieszkańców Mezopotamii o świecie podziemnym w wybranych mitach w języku sumeryjskim (Zejście Inany do świata podziemnego) i akadyjskim (Zejście Isztar do świata podziemnego; Nergal i Ereszkigal i Sen księcia Kummy). Obraz krainy umarłych zawarty w pismach sumeryjskich został przejęty i rozwijany w tradycji akadyjskiej. Według wierzeń mieszkańców Mezopotamii miejsce, gdzie po śmierci udawali się zmarli, było położone pod powierzchnią ziemi i praoceanem wód. Swoim wyglądem przypominało starożytne sumeryjskie miasto, co odzwierciedlało urbanistyczną mentalność mieszkańców Międzyrzecza. Należało pokonać rzekę, która prawdopodobnie nawiązywała do systemów irygacyjnych, i przekroczyć bramy, by dostać się do mrocznego polis, w którego centrum znajdował się pałac-świątynia. Świat podziemny okryty był mrokiem i wszechobecnym pyłem. Ludzie po śmierci wiedli bierną egzystencję, często porównywaną do snu. W krainie umarłych obecne były te same struktury społeczne co na ziemi. Królowie, notable, kapłani zachowywali swoją pozycję i ich stan był nieco lepszy od kondycji zwykłych zmarłych. Los człowieka po śmierci można było poprawić poprzez godny pochówek i regularne ofiary. Śmierć była stanem wiecznym, jedyny kontakt ze światem żywych zapewniała praktyka nekromancji oraz fakt nawiedzania bliskich w przypadku zaniedbywania ofiar. Zaświaty zamieszkiwał ogromny panteon bóstw i hybrydalnych istot, na którego czele stała mroczna para, bogini Ereszkigal i bóg Nergal. Bogowie nieba i ziemi nie mieli władzy nad tą częścią kosmosu, ich także obowiązywały surowe prawa krainy umarłych.
L’impegno di papa francesco per una fratellanza universale. Le novità del documento di Abu Dhabi (4 Febbraio 2019)
Piola, Alberto (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Il Documento sulla fratellanza umana per la pace mondiale e la convivenza comune, firmato ad Abu Dhabi il 4 febbraio 2019 da papa Francesco e da Ahmad Al-Tayyib, Grande iman di al-Azhar, è uno sviluppo dell’insegnamento del Vaticano II e del magistero successivo sulla fraternità che deriva dall’unico Dio Creatore. L’articolo analizza quale idea di fraternità viene proposta e quali sono gli aspetti più sottolineati; affronta anche le critiche che da parte cattolica sono state rivolte a papa Francesco, soprattutto sul modo con cui il Documento presenta il pluralismo religioso. Il Documento è un esempio importante di quali sono oggi le potenzialità del dialogo interreligioso e rappresenta un comune appello all’azione per affrontare varie ingiustizie del nostro mondo.
Paidagogos (ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ) i ars educandi (ΑΡΣ ΕΔΥΚΝΔΙ) w kontekście epigenetyki
Dyk, Wiesław (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Ewolucyjnie każdy żywy organizm związany jest ze swym naturalnym środowiskiem. Dostosowanie się do otoczenia i jego zmian, by przeżyć, zawsze towarzyszyło człowiekowi. Dbałość o pokarm, ale nie przejadanie się, było przepustką do obecnego i przyszłego życia. Przeżyły te gatunki, które dostosowały pokarm do potrzeb swojego organizmu. Wśród Homo sapiens przeżył gatunek Homo sapiens sapiens, kromaniończyk, gdyż dzięki wysokiej inteligencji dbał o jakość pożywienia. Współczesne technologie żywności i pęd życia wprowadził degradację ludzkiej natury. Powstała niezgodność między genami i pożywieniem. Nie zawsze wyżywienie służy organizmowi człowieka i nie zawsze umożliwia jego osobowościowe, kreatywne trwanie w środowisku naturalnym. Aby działać i tworzyć najpierw trzeba się właściwie odżywiać. Kształtowanie osobowości wsparte jest rodzajem, jakością i wartością pożywienia.
Kwestia unieważniania prawomocnych orzeczeń sądowych wydawanych wobec księży w Polsce w latach 1944-1989
Sobański, Piotr (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Tematem artykułu jest zagadnienie możliwości unieważniania prawomocnych orzeczeń sądowych wydawanych wobec księży w Polsce w latach 1944-1989. Po II wojnie światowej Kościół Rzymskokatolicki był obiektem prześladowań, które trwały do końca lat 80. Księża byli aresztowani oraz prowadzono przeciwko nim postępowania karne, które kończyły się wydaniem wyroków skazujących. Często represje następowały nie tylko z przyczyn religijnych, lecz także ze względu na działalność opozycyjną wobec ówczesnego ustroju. Rehabilitację księży represjonowanych w latach 1944-1989 umożliwiły regulacje ustawy z 23 lutego 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy uznaje się za nieważne orzeczenia rozstrzygające o odpowiedzialności karnoprawnej za czyny związane z działalnością na rzecz niepodległości Polski oraz orzeczenia wydane z powodu takiej działalności. Z uwagi na skalę represji wobec księży w latach 1944-1989, pamięć o prześladowanych księżach oraz przewidzianą w ustawie możliwość uzyskania pośmiertnej rehabilitacji zalecane jest podjęcie kroków mających na celu stwierdzenie nieważności wszystkich orzeczeń, które były przejawem represjonowania księży związanego z działalnością na rzecz niepodległości.
Przygotowanie bliższe do małżeństwa w świetle dokumentów różnych szczebli obowiązujących w wybranych diecezjach polskich
Dullak, Kazimierz (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Troska Kościoła przejawia się w dbałości o dobrą kondycję małżeństw stanowiących podstawę rodziny. W swoich unormowaniach nie tylko stawia kandydatom do małżeństwa rozmaite wymogi, ale również stwarza odpowiednie środowisko ukierunkowane na przygotowanie młodego człowieka do realizacji życiowego powołania. Zgodnie z wolą Jana Pawła II przygotowanie przebiega w trzech etapach, jako przygotowanie dalsze, bliższe i bezpośrednie. Dalsze ma głównie przełożenie na środowisko wzrastania młodego człowieka, bliższe skupia się głównie na przygotowaniu edukacyjnym w szkole i parafii, zaś bezpośrednie dokonuje się zasadniczo w biurze parafialnym. Kursy przedmałżeńskie realizowane w różnych miejscach (parafii, szkole) i rozmaitych formach (wykładów, ćwiczeń) przygotowują do dojrzałej decyzji o małżeństwie. Dokumenty Kościoła uwzględniają różnorodność sytuacji, w jakiej znajdują się przygotowujący się do małżeństwa. Na różnych szczeblach (Kościoła powszechnego, Kościoła partykularnego czy diecezjalnego) wydawane uregulowania systematyzują etap przygotowań do małżeństwa. Celem przedłożenia jest zestawienie unormowań związanych z przygotowaniem bliższym na wszystkich trzech poziomach.
Kielich i patena Konrada Mazowieckiego z XIII wieku – kopia dla archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej
Krzystek, Andrzej (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Kopia kielicha i pateny Konrada Mazowieckiego, wykonana na podstawie oryginału z połowy XIII wieku, została zrealizowana w ramach pracy naukowo-badawczej Katedry Teologii Praktycznej Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego we współpracy z pracownią „ArtSacr” Jerzego Stachurskiego Mistrza Rzemiosła Artystycznego. Kielich i patena ofiarowane katedrze płockiej są aktem zadośćuczynienia księcia mazowieckiego Konrada za zabójstwo ks. Jana Czapli, kanonika płockiej kapituły katedralnej, scholastyka płockiego i włocławskiego, dokonane w Płocku w 1239 roku. Kielich Konrada należy do najwybitniejszych dzieł rzemiosła artystycznego epoki średniowiecza znajdujących się na terenie Polski. Oryginał, wykonany w srebrze z elementami złocenia, znajduje się w skarbcu katedralnym Muzeum Diecezjalnego w Płocku. Kopia kielicha i pateny została wykonana z brązu, metodą odlewniczą z grawerowaniem i cyzelowaniem, na zewnątrz srebrzone, a środek czaszy kielicha złocony. Od strony warsztatowej i ikonograficznej to dzieło najwyższej klasy. Na szczególną uwagę zasługuje ikonografia, która prezentuje dojrzałą myśl teologiczną. Kielich płocki został wykonany w stylu romańskim (połowa XIII w.), ale można w nim zauważyć początki nowego stylu gotyckiego. Świadczy o tym ukształtowanie czary i nodusu kielicha. Artykuł omawia genezę powstania kielicha i pateny, a także przedstawia ich opis, ikonografię i teologię. Wykonanie kopii kielicha i pateny dla archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej stanowi wkład w promocję kultury polskiej i dziedzictwa narodowego oraz jest przypomnieniem więzi historycznych łączących Szczecin i Pomorze Zachodnie z Polską w XII i XIII wieku.
Kryzys wychowania w wartościach i jego konsekwencje – analiza zjawiska na przełomie XX i XXI wieku
Rawicka, Iwona (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
W każdym aspekcie ludzkiego życia człowiek spotyka się z analizą wartości, a system wartości ma określony wpływ na życie społeczne i wychowanie. Hierarchiczne uporządkowanie wartości (wyniesione z rodzinnego domu) jest warunkiem większej aktywności młodzieży w sprawach ważnych społecznie i moralnie. Wartości w życiu społecznym są pożądane i cenne. Przemiany, jakie nastąpiły w Polsce po 1989 roku, jak i wcześniej propagowana ideologia marksistowska, miały wpływ na życie rodzin i wychowywanie potomstwa. Niszczenie wartości dotyczyło i często dotyczy wymiaru narodowego, społecznego i religijnego. Pojawiła się laicyzacja życia i przyjęcie konsumpcyjnego modelu życia. Swoiste zmiany dotyczyły wartości rodziny i domu rodzinnego. Rozbicie i dysfunkcyjność rodziny, konflikty w pokoleniach powodują, że dzieci uciekają z domu, a grupa rówieśnicza i jej subkultura staje się wzorem do naśladowania. W ten sposób dochodzi do rozkładu podstawowej kulturotwórczej roli domu rodzinnego. Współczesna rodzina stała się „otwarta” i „chłonna” na wszystko, co dociera do niej z zewnątrz. Wystąpiły tendencje do osiągnięcia wysokiego standardu materialnego i pozyskania wolnego czasu. Wzrósł wskaźnik rozwodów i tzw. pozamałżeńskich wspólnot życia. Kryzys w poważnym stopniu objął wychowawczą funkcję domu rodzinnego. Część wychowujących się w rodzinie dzieci przyjmuje moralność rodziców, ale wykształcają się też alternatywne formy życia moralnego. Mass media mają specjalny udział w przebudowie systemu wartości. Wywierają wpływ na ludzi, a szczególnie na młode pokolenie. Przekazywane w nich wzory i zachowania są często bezkrytycznie naśladowane, a trudno jest w nich odnaleźć pozytywne ustosunkowanie do takich wartości jak Bóg, religia, ojczyzna, wychowanie, doskonalenie siebie. Kryzys wychowania dotknął przede wszystkim takich wartości jak autorytet i dyscyplina. Młodym ludziom zaczyna brakować norm i wzorców regulujących ich zachowanie. Często zaciera się to, co jest możliwe, a co nie jest, które plany życiowe są realne, a które nie. Pomocni mogą tu być dobrzy wychowawcy, którzy wskażą prawdziwe życiowe wartości, ale i ukażą cele w życiu. Wychowywanie zarówno przez rodziców, dziadków jak i nauczycieli ma stanowić pomoc w socjalizacji młodego pokolenia. Dokonuje się to przede wszystkim przez przyswajanie wartości i norm społecznych, pomoc w przyjęciu i pełnieniu ról społecznych oraz w kształtowaniu sumienia. Wychowanie powinno wprowadzać w rzeczywistość kulturalną i pomóc młodemu człowiekowi odkryć siebie jako osobę, swoje wartości osobowe, zarówno witalne, intelektualne, estetyczne, jak i moralne. Aby młody człowiek był pożyteczny dla społeczeństwa, powinna go cechować nie tylko twórcza indywidualność, ale również zdolność do współpracy i odpowiedzialności za innych. Gdy wzrasta wykształcenie rodziców, często pojawia się niewydolność wychowawcza i brak rozumienia potrzeb potomstwa. Zapełnienie tej pustki to również wyzwanie dla wychowawców i pedagogów, którzy mogą ukazywać młodym prawdziwe wartości i przez to pomóc odnaleźć sens życia.
Maryja jako wspomożycielka osób starszych
Bachanek, Grzegorz (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Artykuł stanowi próbę spojrzenia na zjawisko starości w perspektywie mariologii. Opierając się na tekstach Pisma Świętego, ojców Kościoła, świętych, a także współczesnych teologów, ukazuje szczególną relację Maryi wobec osób starszych. Matka Boża pomaga tym osobom zbliżyć się do Chrystusa i odkryć w Nim sens swojego życia. Wspiera w oczyszczeniu uczuć, w przezwyciężeniu postawy ciągłego niezadowolenia. Umacnia w sytuacji pokus, cierpień i lęków. Umożliwia nawrócenie tym, którzy - wydawało się - ostatecznie odeszli przed laty od Boga. Niekiedy uzdalnia do podejmowania nowych wyzwań. Jest obecna przy człowieku, który przeżywa czas próby i ciemności, jakim jest umieranie. Starszy człowiek może odnaleźć w Maryi oparcie i głęboki pokój.
Ontologia ed epistemologia nell’itinerario scientifico e spirituale di padre Pavel A. Florenskij
Del Mastro, Diana (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Pavel A. Florenskij was an authentic giant of both scientific and theological culture, explicitly recognized as one of the great masters of religious thought in the Encyclical Fides et ratio by Pope John Paul II in 1998, a thinker who has been able to cross all fields of the knowledge, authentically transdisciplinary, defined by many as the Leonardo da Vinci of Russia. An integral vision of knowledge pushes him to try to penetrate the “living fibers of science”, and to glimpse the possibility of an interrelation of knowledge and their different languages through the key of the symbol.
Ewangelizujący Kościół w drodze – nowe formy misji ludowych w Polsce
Makowski, Andrzej (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Dzieło głoszenia Ewangelii należy uznać za łaskę i właściwe powołanie Kościoła. Misja Kościoła wypływa bezpośrednio z nakazu misyjnego Chrystusa (Mt 28,19). To zadanie ewangelizacyjne stanowi zasadniczą misję Kościoła i jego tożsamość. Papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium podkreśla, że autentyczny Kościół działa „w kluczu misyjnym” (EG, nr 25). Z perspektywy Evangelii gaudium Kościół ewangelizujący to Kościół wychodzący poza mury świątyni i docierający do ludzi. Taką postawę przyjmują niektóre formy współczesnych misji ludowych, które pojawiły się w przestrzeni duszpasterskiej Kościoła w Polsce. Należą do nich misje ewangelizacyjne, misje odnowy parafii, ewangelizacja wioskowa czy misja Talitha Kum.
Wpływ wyboru Papieża Jana Pawła II na stosunek władz państwowych do Kościoła katolickiego na Pomorzu Zachodnim. Metody i przykłady
Śmierzchalski-Wachocz, Dariusz (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
16 października 1978 roku wybór papieża Polaka - Jana Pawła II przebudził Kościół katolicki w Polsce i samo społeczeństwo. Natomiast pierwsza pielgrzymka do Ojczyzny w 1979 roku, do której nie mogło dojść w 1966 roku w osobie papieża Pawła VI, ośmieliły Polaków, w tym także ludzi Kościoła. Wybór papieża Polaka przełożył się na prawdziwy bum powołaniowy w Polsce, w tym w seminarium paradyskim, nad którym nie były w stanie zapanować władze komunistyczne. Natomiast pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny i kolejne dwie przebudziły sumienia Polaków, jak to podkreśla George Weigel w swoich publikacjach. Owocem pielgrzymki były narodziny „Solidarności”. Przez kolejne lata 80. Kościół oraz społeczeństwo w Polsce, a tym bardziej na tzw. Ziemiach Odzyskanych, żyło w klimacie i duchu pielgrzymek papieskich oraz peregrynacji obrazu MB Częstochowskiej. Jednak system komunistyczny nie zamierzał dać za wygraną. Nasilił na ogromną skalę działania operacyjne Służby Bezpieczeństwa, czego wyrazem były skrytobójcze mordy ludzi z opozycji. Przykładem jest rodzina Mariana Jurczyka oraz ludzi Kościoła katolickiego, w tym ks. Jerzego Popiełuszki. Jednak takie działania jedynie wzmagały w społeczeństwie i osobach duchownych wolę walki z systemem. Stąd dni systemu komunistycznego w Polsce, w tym na Pomorzu Zachodnim, były policzone. Kontraktowe wybory z czerwca 1989 roku jedynie potwierdziły ten fakt. Niestety, nie udało się w 1990 roku ostatecznie odciąć ludzi minionego sytemu i jego mentalności. Czego konsekwencje kraj przeżywał i niestety, nadal przeżywa na różnych płaszczyznach życia politycznego, społecznego, a zwłaszcza w przekazach mediów prywatnych, pozostających w rękach ludzi związanych z minionym systemem.
“Educare il corpo per salvare l’anima”. Sullo „Splanamento de li proverbii di Salomone” di Girardo Patecchio
Rella, Angelo (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Si può salvare l’anima educando il corpo? La dinamica espansione della civiltà comunale in Italia determinò l’affermazione della letteratura dal carattere prevalentemente pratico e con chiarissimi intenti moralisti, tutta concentrata su elementi didattico-religiosi e didattico-sociali, che vide nel cremonese Girardo Patecchio uno degli autori che si distinsero particolarmente in questo genere in Italia settentrionale. Dalla sua opera Spianamento de li Proverbii di Salomone, di stampo espressamente religioso-pedagogico, emerge chiaro e forte l’assunto che è possibile avere salva l’anima salvando il corpo. Dove per “salvezza del corpo” Patecchio intende “educare” il corpo poiché è solo grazie ad un corpo costumato e virtuoso si evita di cadere in tentazione e si può giungere alla salvezza eterna dell’anima.

Przeglądaj

Przeglądaj Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie, 2020, nr 27 wg Data wydania