Communio, 2014, R. 34, nr 4 (188)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/19754

Przeglądaj

Przeglądaj Communio, 2014, R. 34, nr 4 (188) wg Autor "Armogathe, Jean-Robert"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Chrześcijański post
    Armogathe, Jean-Robert (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)
    Post nie jest cnotą samą w sobie. Sukces postów terapeutycznych pokazuje dobitnie, że post jest w modzie, ale w sposób niejednoznaczny. Należy zatem zastanowić się nad chrześcijańskim znaczeniem tej praktyki. Wśród chrześcijan post był i jest praktykowany w powiązaniu z porami roku liturgicznego (Adwent, Wielki Post), z dniami szczególnymi (piątek) lub przed celebrowaniem sakramentów. Stał się on znakiem modlitwy, nawrócenia, dobrowolnej lub nałożonej pokuty. Chrześcijański post w istocie jest bezpośrednio związany z posiłkiem. Post eucharystyczny podkreśla ten aspekt: trzeba być głodnym, aby pragnąć Ciała i Krwi Chrystusa. Ponieważ upadek człowieka rozpoczął się od łakomstwa Adama, Nowe Przymierze odwraca jego winę, zapraszając „do wzięcia i zjedzenia”. Post ukazuje także brak Oblubieńca, jest pragnieniem posiłku godowego: woda zamieniona w wino w Kanie Galilejskiej jest figurą Eucharystii, która oczekuje w naszym ciele na weselną ucztę Baranka. Chrześcijański post ma charakter całościowy. Wiąże się z powstrzymaniem od złości, kłamstwa, pychy. Jeśli ma charakter mistyczny i doksologiczny, stanie się świętem wewnętrznym, przedsmakiem eschatologicznej radości.
  • Miniatura
    Pozycja
    Post w tradycji biblijnej i talmudycznej
    Armogathe, Jean-Robert (Wydawnictwo Pallottinum, 2014)
    Post jest rytualnym elementem judaizmu, ale jego znaczenie było przedmiotem istotnych ewolucji i zmian. Z wyjątkiem Dnia Pojednania (Jom Kippur) post nigdy nie odgrywał kluczowej roli w żydowskiej liturgii publicznej, ale pozostał związany z indywidualnymi praktykami, często kwestionowanymi przez rabinów. Wydaj e się, że dwa powody doprowadziły judaizm do ograniczenia postu do Dnia Pojednania i do odsunięcia postu osobistego: odrzucenie postu, któremu nie towarzyszy zmiana życia na lepsze i przejście od postu błagania do postu prorockiego. Chrześcijaństwo zachowało biblijną tradycję praktykowania postu, tak powszechną we wszystkich religiach. Ale krytyka przytoczona w Nowym Testamencie, poczynając od Jezusa, odwróciła sens postu: chodzi mniej o umartwienie i błaganie, bardziej o przygotowanie do „walki duchowej” i uroczyste obchodzenie Wielkanocny. Szybko do tego aspektu wynikającego z indywidualnej pobożności dołączył wymiar dzielenia się z ubogimi.