Przeglądaj wg Autor "Sprutta, Justyna"
Teraz wyświetlane 1 - 8 z 8
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Antropomorfizm świątyni chrześcijańskiejSprutta, Justyna (Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego, 2008)Pozycja Czaszka i śmierć jako motyw wanitatywny w rzeźbie i malarstwie XV-XIX wiekuSprutta, Justyna (Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego, 2010)Pozycja Ikonoklazm bizantyjski. Faza drugaSprutta, Justyna (Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego, 2005)Pozycja Ikonoklazm w Bizancjum ‒ do Soboru Nicejskiego IISprutta, Justyna (Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego, 2004)Connected abuses of the cult of icons contributed to fighting against icons in Bysantium. The reflection portrays the first stage of the dispute of icons’ enemies with their defenders between 726-787 AD. The beginning of this dispute is connected with an extradition of the decree about the cult of icons by Emperor Leon IH. II Nice Council finishes this period in the year 787 by recognizing officially the cult of icons, but without creating precise theology of icons. Hostility to the cult of icons surrounds aristocracy, higher monks, and serfs. Yet, some priests support and perform the cult of icons. Dogma is the foundation for convincing both enemies and defenders of the cult about Incarnation as well as about the divine and human nature of Jesus. The issue of the presence of holy Prototype in icons also results from this dogma. The prominent defender of icons in this period is St John from Damascus whose apology of the cult of icons will influence theology of icons. Another Bysantine defenders of icons at the first stage are: patriarch German and monk Georges from Cyprus. Bysantine dispute does not end in 787. Animosity will take place from 813 to 843 again.Pozycja Nowożytna ikonografia wybranych świętych depczących smoka (z kręgu łacińskiego). SzkicSprutta, Justyna (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2022)Najczęściej występujące w sztuce chrześcijańskiej kręgu łacińskiego przedstawienia zwycięstwa odniesionego nad smokiem jako uosobieniem szatana, grzesznych żądz, pokus czy herezji ukazują pokonanie tego stwora (lub jego substytutu) za pomocą krzyża, miecza, włóczni, natomiast rzadziej – za pomocą gestu calcatio, czyli przez podeptanie. W tradycji katolickiej najczęściej depczą smoka i jego substytut, np. węża, Matka Boża, archanioł Michał i św. Małgorzata. Artykuł szkicuje tę problematykę, ponieważ jej przedmiot jest bardzo obszerny, a przybliża prawdę o zwycięstwie możliwym do odniesienia tylko dzięki mocy Bożej.Pozycja Polityka Piotra I Wielkiego wobec rosyjskiej Cerkwi i jej sztukiSprutta, Justyna (Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego, 2009)Pozycja Św. Demetriusz jako pogromca zła w tradycji bizantyńskiej i słowiańskiej (do XV w.)Sprutta, Justyna (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2018)W każdej tradycji zło jest zwyciężane przed dobro, ciemność przez światłość, profanum przez sacrum. Analogiczne zwycięstwo odnoszą święci, a wśród nich św. Demetriusz z Tesaloniki. Mimo iż był diakonem, w sztuce najczęściej przedstawiany jest jako żołnierz. Legenda mówi, że w więzieniu pokonał znakiem krzyża skorpiona personifikującego zło. Zamiast skorpiona może także zwyciężać gladiatora Lieusa, cesarza Maksymiana, cara Kałojana lub Turka, a czyni to konno lub pieszo, za pomocą oręża lub poprzez gest calcatio. Nie tylko mówią o św. Demetriuszu źródła historyczne, teksty liturgiczne czy literatura piękna, ale także sztuka i folklor.Pozycja Wizja chrześcijańskiej sztuki religijnej w „Księgach Karolińskich”Sprutta, Justyna (Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego, 2007)