Roczniki Teologiczne, 1995, T. 42, z. 7
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/5382
Przeglądaj
Przeglądaj Roczniki Teologiczne, 1995, T. 42, z. 7 wg Data wydania
Teraz wyświetlane 1 - 20 z 30
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Dylemat ekumenistówJaskóła, Piotr (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Nouveaux mouvements religieux en Pologne. Pour comprendre le phénomène PolonaisNapiórkowski, Stanisław Celestyn (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Artykuł jest oryginalnym tekstem wykładu, który prof. S. C. Napiórkowski OFMConv wygłosił 24 października 1991 r. w Wiedniu podczas międzynarodowego sympozjum na temat religijnych zmian w dzisiejszej Europie („Religiöse Veränderungen in Europa. Ein «Dialog in der Wahrheit» mit den Neuen Religiösen Bewegungen?”), zorganizowanego w Neuwaldegg (Wieden) przez Wydział Duszpasterski archidiecezji wiedeńskiej (Pastoralamt der Erzdiözese Wien) oraz dową Federację Uniwersytetów Katolickich (La Federation Internationale des Universités Catholiques - FIUC) w dniach 21-25 października 1991 r. Autor w pierwszym punkcie swego wykładu prezentuje - na tle statystycznej panoramy wyznaniowej Polski z końca lat osiemdziesiątych obecnego wieku - rzymskokatolickie ruchy religijne w znaczeniu ścisłym (dwadzieścia, zgrupowane w powstałej w Warszawie 19 stycznia 1991 r. tzw. Radzie Ruchów Katolickich) oraz dalszym (dziewięć innych). W swej prezentacji koncentruje się zwłaszcza na niezwykłym fenomenie przebudzeniowym polskiej religijności ostatnich dziesięcioleci, której niejako symbolem stały się ruchy „Światło-Życie” (zwany popularnie „oazą”) oraz neokatechumenat. Wywarły one na polskim katolicyzmie niezaprzeczalnie pozytywne piętno. Drugi i trzeci punkt artykułu ukazuje religie, kulty i ruchy religijne o charakterze niechrześcijańskim; są to w pierwszym rzędzie „Świadkowie Jehowy” oraz ruchy tradycji pentekostalnych i dalekowschodnich. Jest rzeczą charakterystyczną, iż „rozrastają się” one kosztem ludzi pierwotnie ochrzczonych, głównie w Kościele rzymskokatolickim. Kolejne punkty artykułu są wartościowymi aneksami, które zawierają: listę Kościołów, wyznań i stowarzyszeń religijnych prawnie działających w Polsce (według stanu na dzień 31 grudnia 1985 r.), tekst statutu Rady Katolickich Ruchów w Polsce oraz wykaz ich niektórych reprezentantów wraz z adresami. Może to być szczególnie przydatne dla czytelnika zagranicznego.Pozycja Sekcja Teologii Porównawczej i Ekumenicznej (1970-1983). Poprzedniczka Instytutu Ekumenicznego KUL. Zarys historycznyGórka, Leonard; Koza, Stanisław Józef (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim 18-25 stycznia 1995 rokuJaskóła, Piotr; Koza, Stanisław Józef (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja „Concordia di Leuenberg”. Prospettiva ecumenica dei protestantiRóżański, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Wkrótce minie ćwierć wieku od zawarcia jednego z najbardziej konkretnych porozumień ekumenicznych w dziejach chrześcijaństwa, a mianowicie od przyjęcia w 1973 r. tzw. Konkordii Leuenberskiej. Jest to uzgodnienie, które zaakceptowało 66 Kościołów protestanckich z Europy oraz 4 Kościoły protestanckie z Ameryki Południowej. Konkordia Leuenberska odnawia możliwość wspólnoty ambony i ołtarza pomiędzy podzielonymi, zwaśnionymi, a nawet wzajemnie potępiającymi dotąd swoją doktrynę Kościołami reformacyjnymi różnego typu (lutarańskimi, reformowanymi, unijnymi: luterańsko-reformowanymi, waldensami i Braćmi Czeskimi). Kościoły, pochodzące z jednego źródła reformacyjnego, w przebiegu dziejów znalazły się w separacji na skutek różnic polityczno-narodowościowych, ambicjonalnych czy wreszcie doktrynalnych (zwłaszcza dotyczących nauki poszczególnych Kościołów o Eucharystii, chrystologii i predestynacji). Po wielu próbach odnalezienia wspólnoty (Konkordia Wittemberska, 1536; Consensus Tigurinus, 1549; ruch unijny Kościołów protestanckich, 1925-1970) i po latach prac przygotowawczych (1955-1973) możliwe było zawarcie Konkordii Leuenberskiej. Konkordia z Leuenbergu analizuje aktualną sytuację Kościołów protestanckich i stwierdza, że Kościoły te odnajdują dziś siebie jako zjednoczone w sposobie rozumienia Ewangelii, a w związku z tym potępienia wzajemne wyrażone w dokumentach wyznaniowych przeszłości nie odnoszą się już do obecnej pozycji doktrynalnej Kościołów-sygnatariuszy Konkordii. Ze zgodności „w tym, co istotne” (czyli w sposobie rozumienia rdzenia Ewangelii, jakim jest nauka o usprawiedliwieniu, oraz w sposobie sprawowania sakramentów ustanowionych przez Chrystusa) wynika dalej, że odtąd każdy Kościół z leuenberskiego forum może zaoferować każdemu innemu wspólnotę ambony i ołtarza. Zawiera się w tym również wzajemne uznanie ordynacji ministerialnych i możliwość intercelebracji Wieczerzy Pańskiej. Konkordia może być nazwana modelem jedności w pojednanej różnorodności. Zadeklarowanej jedności nie uważa ona za doskonałą, ale traktuje ją jako podstawę do rozwoju poprzez współdziałanie i wspólne życie Kościelne wspólnoty coraz pełniejszej. Konkordia Leuenberska jest poważnym krokiem do przodu w ekumenizmie nie tylko wewnątrzprotestanckim. Jest to jedno z modelowych rozwiązań wśród uzgodnień ekumenicznych, choćby przez swą prostotę czy ustalenie konkretnych warunków oceny wspólnoty już istniejącej i tej, do której dążymy.Pozycja Ekumeniczne aspekty wizyty Jana Pawła II w Czechach 20-22 maja 1995 rokuBugel, Walerian (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Paweł Nikolajewicz Ewdokimow (1901-1970) świadek prawosławia na Zachodzie i jego eklezjologiaGajek, Jan Sergiusz (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Dzieło Miłosierdzia Bożego. Podstawowe przeżycie ekumeniczneRudnicki, Konrad M. Paweł (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja „Ekumenia jako wspólnota Kościołów”. Ósme Sympozjum Ekumeniczne przedstawicieli Kościołów Szwajcarii i Polski Mariastein k. Bazylei, 13-16 września 1994 rokuKoza, Stanisław Józef (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Wykłady gościnne w Instytucie Ekumenicznym KUL w 1994 rokuMałecki, Roman (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Konsultacja Kościołów europejskich na temat środowiska i rozwoju. Prawosławna Akademia Teologiczna na Krecie, 19-25 czerwca 1995 rokuLeśniewski, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Bekehrung zur Toleranz eine Aufgabe für die ReligionenGebhardt, Günther (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Niniejszy artykuł jest tekstem wykładu, który rzymskokatolicki autor - europejski sekretarz generalny Światowej Konferencji Religii do Spraw Pokoju w Genewie (WCRP) - wygłosił 29 maja 1995 r. na Majdanku lubelskim (w miejscu byłego obozu koncentracyjnego z czasów ostatniej wojny światowej). We wprowadzeniu do swego wykładu prelegent przybliżył słuchaczom najpierw rozumienie samego pojęcia tolerancji w dobie obecnej, które rozwijało się w ścisłym powiązaniu z podstawowym pytaniem o wolność religijną i światopoglądową. Dla wielu grup religijnych - oraz ich sympatyków - samo pojęcie tolerancji, a tym bardziej jeszcze właściwa postawa tolerancji religijnej, stanowi często bardzo trudny problem natury egzystencjalnej; wiąże się bowiem w istotny sposób z pojęciem prawdy religijnej (punkt I) oraz tzw. fundamentalizmem religijnym (punkt II). Wychodząc od powyższych fundamentalnych rozważań w odniesieniu do współczesnego problemu religii jako takich, prelegent wyakcentowuje kilka charakterystycznych rysów końcowych, ukazujących - jego zdaniem - swoiste „drogi, które prowadzą do tolerancji” (punkt III). W zakończeniu swego wykładu autor daje wreszcie wyraz swemu przeświadczeniu, iż w procesie dojrzewania do tolerancji religijnej oraz jej stopniowego rozwoju możliwe jest dzisiaj przejście od zwykłej „sympatii” do pełnej nadziei „empatii” - w jej pierwotnym, oryginalnym i biblijnym znaczeniu; w konsekwencji stanie się ona wówczas wiele obiecującą formą współczesnego życia religijnego. Warto jeszcze dodać, że Państwowe Muzeum na Majdanku planuje opublikowanie niniejszego wykładu w przekładzie na język polski (został przyjęty do druku w: „Studia i Dokumenty Ekumeniczne” 12:1996 nr 1.Pozycja Nauka Jana Kalwina o Wieczerzy PańskiejJaskóła, Piotr (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Moralność w dialogu anglikańsko-katolickimNowosad, Sławomir (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Sytuacja wyznaniowa w Czechach i na Słowacji w świetle statystykBugel, Walerian (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Biskup Alfons Nossol doktorem honoris causa Uniwersytetu OpolskiegoJaskóła, Piotr (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Ochrona środowiska jako wymóg etyki według ekumenicznego oświadczenia katolików i ewangelików w NiemczechNowak, Jerzy (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja O nawrócenie Kościołów. Tożsamość i przemiana w realizacji wspólnotyGórka, Leonard (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Morfologia jedności chrześcijan. Encyklika „Ut unum sint” Jana Pawła IIGórka, Leonard (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Międzywydziałowy Instytut Ekumenii i Dialogu przy Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Geneza i pierwsze inicjatywyKijas, Zdzisław; Koza, Stanisław Józef (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)