Roczniki Teologiczne, 1995, T. 42, z. 7
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/5382
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja „Unia Brzeska po czterech stuleciach”. Międzynarodowe sympozjum historyczno-ekumeniczne KUL, 20-21 września 1995 rokNabywaniec, Stanisław (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Nouveaux mouvements religieux en Pologne. Pour comprendre le phénomène PolonaisNapiórkowski, Stanisław Celestyn (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Artykuł jest oryginalnym tekstem wykładu, który prof. S. C. Napiórkowski OFMConv wygłosił 24 października 1991 r. w Wiedniu podczas międzynarodowego sympozjum na temat religijnych zmian w dzisiejszej Europie („Religiöse Veränderungen in Europa. Ein «Dialog in der Wahrheit» mit den Neuen Religiösen Bewegungen?”), zorganizowanego w Neuwaldegg (Wieden) przez Wydział Duszpasterski archidiecezji wiedeńskiej (Pastoralamt der Erzdiözese Wien) oraz dową Federację Uniwersytetów Katolickich (La Federation Internationale des Universités Catholiques - FIUC) w dniach 21-25 października 1991 r. Autor w pierwszym punkcie swego wykładu prezentuje - na tle statystycznej panoramy wyznaniowej Polski z końca lat osiemdziesiątych obecnego wieku - rzymskokatolickie ruchy religijne w znaczeniu ścisłym (dwadzieścia, zgrupowane w powstałej w Warszawie 19 stycznia 1991 r. tzw. Radzie Ruchów Katolickich) oraz dalszym (dziewięć innych). W swej prezentacji koncentruje się zwłaszcza na niezwykłym fenomenie przebudzeniowym polskiej religijności ostatnich dziesięcioleci, której niejako symbolem stały się ruchy „Światło-Życie” (zwany popularnie „oazą”) oraz neokatechumenat. Wywarły one na polskim katolicyzmie niezaprzeczalnie pozytywne piętno. Drugi i trzeci punkt artykułu ukazuje religie, kulty i ruchy religijne o charakterze niechrześcijańskim; są to w pierwszym rzędzie „Świadkowie Jehowy” oraz ruchy tradycji pentekostalnych i dalekowschodnich. Jest rzeczą charakterystyczną, iż „rozrastają się” one kosztem ludzi pierwotnie ochrzczonych, głównie w Kościele rzymskokatolickim. Kolejne punkty artykułu są wartościowymi aneksami, które zawierają: listę Kościołów, wyznań i stowarzyszeń religijnych prawnie działających w Polsce (według stanu na dzień 31 grudnia 1985 r.), tekst statutu Rady Katolickich Ruchów w Polsce oraz wykaz ich niektórych reprezentantów wraz z adresami. Może to być szczególnie przydatne dla czytelnika zagranicznego.Pozycja Moralność w dialogu anglikańsko-katolickimNowosad, Sławomir (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Szkoła Ewangelizacji i Życia Chrześcijańskiego w Lanckoronie (1993-1995)Płodowski, Marek (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Liturgia Eucharystyczna „Święto życia” z Limy ze szczególnym uwzględnieniem epiklezyBajorski, Adam (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Paweł Nikolajewicz Ewdokimow (1901-1970) świadek prawosławia na Zachodzie i jego eklezjologiaGajek, Jan Sergiusz (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Bekehrung zur Toleranz eine Aufgabe für die ReligionenGebhardt, Günther (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Niniejszy artykuł jest tekstem wykładu, który rzymskokatolicki autor - europejski sekretarz generalny Światowej Konferencji Religii do Spraw Pokoju w Genewie (WCRP) - wygłosił 29 maja 1995 r. na Majdanku lubelskim (w miejscu byłego obozu koncentracyjnego z czasów ostatniej wojny światowej). We wprowadzeniu do swego wykładu prelegent przybliżył słuchaczom najpierw rozumienie samego pojęcia tolerancji w dobie obecnej, które rozwijało się w ścisłym powiązaniu z podstawowym pytaniem o wolność religijną i światopoglądową. Dla wielu grup religijnych - oraz ich sympatyków - samo pojęcie tolerancji, a tym bardziej jeszcze właściwa postawa tolerancji religijnej, stanowi często bardzo trudny problem natury egzystencjalnej; wiąże się bowiem w istotny sposób z pojęciem prawdy religijnej (punkt I) oraz tzw. fundamentalizmem religijnym (punkt II). Wychodząc od powyższych fundamentalnych rozważań w odniesieniu do współczesnego problemu religii jako takich, prelegent wyakcentowuje kilka charakterystycznych rysów końcowych, ukazujących - jego zdaniem - swoiste „drogi, które prowadzą do tolerancji” (punkt III). W zakończeniu swego wykładu autor daje wreszcie wyraz swemu przeświadczeniu, iż w procesie dojrzewania do tolerancji religijnej oraz jej stopniowego rozwoju możliwe jest dzisiaj przejście od zwykłej „sympatii” do pełnej nadziei „empatii” - w jej pierwotnym, oryginalnym i biblijnym znaczeniu; w konsekwencji stanie się ona wówczas wiele obiecującą formą współczesnego życia religijnego. Warto jeszcze dodać, że Państwowe Muzeum na Majdanku planuje opublikowanie niniejszego wykładu w przekładzie na język polski (został przyjęty do druku w: „Studia i Dokumenty Ekumeniczne” 12:1996 nr 1.Pozycja Morfologia jedności chrześcijan. Encyklika „Ut unum sint” Jana Pawła IIGórka, Leonard (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja O nawrócenie Kościołów. Tożsamość i przemiana w realizacji wspólnotyGórka, Leonard (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Reconciliation and ecclesiology of Sister ChurchesHryniewicz, Wacław (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Artykuł jest tekstem referatu wygłoszonego przez autora na wspólnym (szóstym z kolei) posiedzeniu Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE) i Konferencji Kościołów Europejskich (KEK), które odbyło się w dniach 11 do 14 maja 1995 r. w Asyżu; obradowano nad przygotowaniami do II Europejskiego Zgromadzenia Ekumenicznego pod hasłem „Pojednanie: Boży dar i źródło życia” Autor szkicuje we wprowadzeniu aktualną sytuację eklezjalną, zwłaszcza w Europie Środkowej i Wschodniej, jako pewnego rodzaju „zimę ekumenii” Odnosi się to przede wszystkim do napiętych stosunków pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim a Kościołami prawosławnymi. W tej sytuacji Dokument z Balamand (1993) Wspólnej Komisji Międzynarodowej do spraw teologicznego dialogu rzymskokatolicko-prawosławnego może stanowić swoisty instrument intereklezjalnej i ekumenicznej mediacji. W świetle tego dokumentu autor podejmuje interesującą próbę ukazania problemu eklezjalnego pojednania i przebaczenia z punktu widzenia eklezjologii Kościołów siostrzanych oraz z uwzględnieniem biblijnych idei kenozy i miłosierdzia. Całość swoich refleksji ujmuje autor w siedem podstawowych punktów. Trwały podział Kościoła Jezusa Chrystusa kończącego się tysiąclecia uświadamia nam, że znajdujemy się w „labiryncie przeszłej, oziębłej miłości” (patriarcha Bartholomaios), stąd też konieczność pojednania i pokojowej koegzystencji Kościołów staje się niejako nakazem chwili (I). W obecnym czasie pełen nadziei proces pojednania obu Kościołów stanął pod dużym znakiem zapytania, pomimo odkrywania na nowo świadomości pierwotnej wspólnoty eklezjalnej „Kościołów siostrzanych” Do tego dochodzą jeszcze współczesne trudności, związane z funkcjonowaniem i interpretacją tej charakterystycznej kategorii eklezjologicznej (II). Ontologia Kościołów siostrzanych zawiera w sobie żywą świadomość fundamentalnego przekonania, iż mury eklezjalnego podziału „nie sięgają nieba” (III). Opierając się właśnie na tej pierwotnej ontologii, można z nadzieją podejmować wysiłek pojednania międzykościelnego i pielęgnować etos miłosierdzia (IV). Tego rodzaju swoista szkoła ekumenii uczy nas wszystkich, jak odkrywać bardziej otwartą i mądrzejszą tożsamość przynależności do Chrystusa, jak posługiwać się biblijnym „językiem kenozy i przebaczenia” (V). Bez przebaczenia nie ma trwałego pojednania; kiedy wszakże nastąpi pojednanie między ludźmi, wówczas i w niebie zapanuje więcej radości (VI). Swoje rozważania autor zamyka swoistym „orędziem Ducha Świętego”, kierowanym do Kościołów w dobie obecnej.Pozycja Biskup Alfons Nossol doktorem honoris causa Uniwersytetu OpolskiegoJaskóła, Piotr (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Was macht uns zu Menschen der Ökumene? Bemerkungen zu einem SymposiumsthemaKoza, Stanisław Józef (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Niniejszy artykuł jest niemieckojęzycznym koreferatem, który ks. S. J. Koza (pracownik Instytutu Ekumenicznego KUL) wygłosił 13 września 1994 r. w Mariastein koło Bazylei podczas ósmego sympozjum ekumenicznego przedstawicieli Kościołów Szwajcarii i Polski (13-16 IX 1994) na temat: „Ekumenia jako wspólnota Kościołów” („Ökumene als Gemeinschaft von Kirchen”). Krótkie relacje z tego sympozjum podaje D. Kuka (Polsko-Szwajcarskie Sympozjum Ekumeniczne. „Biuletyn Ekumeniczny” 23:1994 nr 4 (92) s. 88-89 oraz Sympozjum ekumeniczne. „Przegląd Uniwersytecki” (KUL) 7:1995 nr 1 (33) s. 20). Historię zaś dotychczasowych sympozjów szkicuje E. Wildbolz (Polnisch-schweizerische ökumenische Begegnungen (Geschichte). W: H. Sоbeczko, Р. Jaskóła, R. Pierskała (red.). Religion und Nation. Materiały polsko-szwajcarskiego sympozjum ekumenicznego zorganizowanego w Opolu w dniach 28-30 IX 1992 przez Instytut Ekumeniczny KUL, Instytut Teologiczno-Pastoralny, Filię KUL и Opolu, Polską Radę Ekumeniczną oraz Arbeitsgemeinschaft Christlicher Kirchen in der Schweiz. Opole 1993 s. 7-12). Chrześcijańskie Credo liturgiczne głosi wiarę w „jeden, święty powszechny [katolicki] i apostolski Kościół” Rzeczywistość eklezjalna obecnego tysiąclecia stawia wiarygodność tego wyznania pod dużym znakiem zapytania. Anormalność współczesnej sytuacji eklezjalnej jest bezdyskusyjna, ewidentna. Ona właśnie czyni nas - jako chrześcijan - „ludźmi ekumenii” Ona też stawia nas wobec specyficznych wyzwań współczesności; współczesnego świata, a także współczesnej Szwajcarii i współczesnej Polski. Rodzi się więc spontaniczne pytanie: Co to znaczy być ludźmi ekumenii? Co to znaczy być ludźmi ekumenii dzisiaj? Zwłaszcza ekumenii rozumianej jako „wspólnota Kościołów” Szukając prób odpowiedzi na to pytanie, Autor koreferatu chciał w szwajcarsko-polskiej dyskusji sympozjalnej zwrócić uwagę na trzy charakterystyczne aspekty: świadectwa, diakonii, modlitwy. Polskojęzyczna wersja tego wystąpienia pt. Co czyni nas ludźmi ekumenii? Refleksje nad sympozjalnym problemem - z niewielkimi zmianami i uzupełnieniami dla czytelnika polskiego - zostanie opublikowana w nowym czasopiśmie filozoficzno-teologicznym „Resovia Sacra” (2:1995 nr 2 s. 217-223).Pozycja Konsultacja Kościołów europejskich na temat środowiska i rozwoju. Prawosławna Akademia Teologiczna na Krecie, 19-25 czerwca 1995 rokuLeśniewski, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Misterium podziału i jedności Kościoła w teologicznej refleksji Georges’a Florovsky’egoLeśniewski, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Staroruska trylogia paschalnaKosmowski, Jan (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Ekumeniczne aspekty wizyty Jana Pawła II w Czechach 20-22 maja 1995 rokuBugel, Walerian (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Sytuacja wyznaniowa w Czechach i na Słowacji w świetle statystykBugel, Walerian (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja „Aby wszyscy stanowili jedno”. Jedność Kościoła według Nikosa A. NissiotisaGlaeser, Zygfryd (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Dylemat ekumenistówJaskóła, Piotr (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)Pozycja Nauka Jana Kalwina o Wieczerzy PańskiejJaskóła, Piotr (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)