Polonia Sacra, 1998, R. 2 (20), Nr 2 (46)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/1395

Przeglądaj

Przeglądaj Polonia Sacra, 1998, R. 2 (20), Nr 2 (46) wg Temat "biblical exegesis"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
  • Miniatura
    Pozycja
    La giustificazione e la salvezza in Rm 1,16-17
    Wronka, Stanisław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)
    Artykuł ten kontynuuje refleksję zamieszczoną w poprzednim numerze Polonia Sacra i zawiera szczegółową egzegezę Rz 1,16-17. Wiersze te stanowią zapowiedź tematu całego listu i należą do najważniejszych tekstów dotyczących problemu usprawiedliwienia i zbawienia w Corpus Paulinum. Pojęcie usprawiedliwienia oddane jest tutaj przy pomocy nabrzmiałego treścią wyrażenia dikaiosynë theoû (sprawiedliwość Boża), które oznacza jednocześnie cechę Boga, Jego dzieło usprawiedliwienia oraz jakość człowieka usprawiedliwionego, a także przy pomocy przymiotnika dikaios (sprawiedliwy), który określa człowieka usprawiedliwionego. Ideę zbawienia wyraża natomiast rzeczownik sôtêria (zbawienie). Punktami wspólnymi usprawiedliwienia i zbawienia według tego tekstu są ewangelia, wiara i ta sama perspektywa zbawcza. Usprawiedliwienie nie wiąże się bowiem wcale z sądem i potępieniem, lecz jest dziełem Bożego miłosierdzia na korzyść niesprawiedliwego człowieka i polega na uczynieniu go sprawiedliwym. Ewangelia jest narzędziem Bożej mocy, poprzez które Bóg objawia swoje dzieło, to znaczy pozwala je poznać i doświadczyć jego skutków. Wiara z kolei jest niezbędnym warunkiem, aby usprawiedliwienie i zbawienie stały się udziałem człowieka. Oprócz punktów wspólnych pojęcia te wykazują też pewne różnice. Zbawienie jest ostatecznym celem Bożej mocy, która działa w obecnym czasie. Rzeczywistość zbawienia jest więc już obecna w pewnej mierze, ale jej ostateczne spełnienie pozostaje wciąż przedmiotem nadziei. Będzie to miało miejsce w czasach eschatologicznych, kiedy człowiek wyzwolony od wszystkich ograniczeń będzie uczestniczył w pełni życia i chwały Bożej. Usprawiedliwienie nie ma tak szerokiego zasięgu. Celem tego działania Bożego jest uczynienie człowieka sprawiedliwym. Dokonało się to w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, a człowiek uczestniczy w pełni już teraz w skutkach tego dzieła dzięki otwarciu się w wierze na ewangelię. Usprawiedliwienie jest zatem zrealizowanym aspektem zbawienia i podstawą ostatecznego zbawienia.
  • Miniatura
    Pozycja
    Początek pierwszej wyprawy Apostoła Pawła
    Pindel, Roman (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)
    The intention of the author of the text is without any doubt to show the deepest motive of Barnabas and Saul preaching the Gospel outside the Church, in Antioch. The fact that they were directly indicated by the Holy Spirit is decisive. This was “objectivized” by the Church, and those who were listening to the Holy Spirit were credible members of the Church: “prophets and teachers” The context, i.e. prayer and fasting, speak for the correct understanding of the intentions of the Holy Spirit towards Barnabas and Saul. Obeying the Holy Spirit the Antiochian Church recognizes God’s prior intentions towards individual people even when these are in conflict with its self-interest (Barnabas and Saul had worked efficiently for this Church before). The text features the submission with which Barnabas and Saul accept the itinerary set by the Holy Spirit. Tire efficiency in preaching the Gospel is also revealed: the preacher filled with the Holy Spirit is able to overcome all the obstacles put in the way. The overcoming of an obstacle becomes an argument for adopting the faith by those who heard the preaching. The author reveals the factors of the evangelization “tactics” of Barnabas and Saul. In selecting the route and the place in which they will preach the Gospel, they prefer the indications of the Holy Spirit. The route being taken, they comply with circumstances. And so, on the one hand they refrain from preaching the Gospel to pagans, yet on the other, away form the synagogue, they accept an invitation to preach the Good News to a pagan entangled in his dependency on a wizard and a pseudoprophet. They do not seek a direct confrontation with the world of another religion, but when there is a conflict between the one that wants to hear the Gospel and the one that opposes it, the authority of the preacher shows unequivocally by defeating the opponent. The Gospel can be addressed to everyone, even to those who have resisted it so far.
  • Miniatura
    Pozycja
    Próba klasyfikacji biblijnych gatunków literackich
    Jelonek, Tomasz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)
    Nella Sacra Scrittura Dio parlò a modo umano, condizionato storicamente, perciò ogni testo biblico richiede un’interpretazione adeguata che comincia dall’identificazione del genere letterario di un dato testo. I testi etterali vengono classificati in diversi modi che non sono sempre adeguati all’analisi della Bibbia a causa della sua particolarità culturale. La Bibbia possiede generi letterari specifici radicati nella letteratura dell’antico Medio Oriente e in parte originali. I documenti della Chiesa raccomandano di prendere in considerazione nell’esegesi la diversità dei generi letterari nella Sacra Scrittura. Si è tentato diverse volte di classificare i generi letterari biblici. In questa comunicazione viene presentata una nuova prova di tale classificazione che non si basa sui criteri esterni, ma sulla Bibbia stessa e sul suo messaggio fonarne ntale. La Bibbia nel suo insieme costituisce un genere principale, è un lib ro su lla salvezza. La dottrina biblica sulla salvezza dimostra divini interventi salvifici nella storia e insegna come vivere per rispondere alla chiamata di Dio. Questi due motivi permettono di individuare due giuppi fondamentali di generi letterari: quelli storici e quelli sapienziali. Ognuno di questi gruppi comprende numerosi generi particolari. Esistono pure generi misti: insegnamenti dei profeti e descrizioni dell’alleanza, che sono di carattere sia storico che sapienziale. Un genere a parte costituiscono i testi di preghiera.