Opis historii sanktuarium Mikajehu i najwcześniejszych dziejów powstałego na jego kultycznym wzorcu pokoleniowego ośrodka religijnego w Lajisz/Dan tworzy obecne strukturalne ramy pierwszego epilogu Księgi Sędziów (17,1-5; 18,14-26.27-31), który definiuje też pochodzenie, status i rolę lewickiego kapłaństwa w schyłkowej fazie teokracji w Izraelu (17,7-13; 18,3-6.17-20.24.27.30). Te stricte religijno-kultyczne teksty kolejni redaktorzy księgi złączyli z tradycjami o społeczno-militarnej aktywności Danitów, oferując niepowtarzalną w całej Biblii Hebrajskiej folklorystyczną rekonstrukcję genezy i pierwotnej aktywności prywatnego miejsca kultu w Górze Efraima oraz lokalnego religijnego ośrodka w Lajisz/Dan, który z czasem, obok Betel i Samarii, będzie stanowił trwały punkt odniesienia dla życia religijnego hebrajskich pokoleń zamieszkujących północne tereny Królestwa Izraela.
