Communio, 2018, R. 38, nr 2 (202)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/20341

Przeglądaj

Przeglądaj Communio, 2018, R. 38, nr 2 (202) wg Temat "Church renewal"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
  • Miniatura
    Pozycja
    Eklezjologia w służbie odnowy Kościoła
    Salis, Miguel de (Wydawnictwo Pallottinum, 2019)
    The purpose of the article was to show ecclesiology in the service of the Church’s revival. The author emphasizes that the church’s revival is a phenomenon that should include all faithful Christians. Firstly, the Church is a living mystery, wandering in history with its living secret. Ecclesiology that serves revival must respect the priority of this life, accompanying it and offering it the necessary solidity to be able to take further steps. Secondly, ecclesiology must respect the presence and role of the Holy Spirit in the Church, in its various fields and at various levels throughout history, because He is the source of ecclesial revival. Ecclesiology, which forgets the role of the Holy Spirit and charisms, can only be used for partial revival, often without reaching a concrete life for people. Thirdly, ecclesiology, which serves the revival of the Church, has to define well relationship between the church mystery and history, deficiency in this regard may reduce the actual possibilities of revival. The history of the Church teaches us that no revival movement was brought to the end without the participation of the consecrated life. Therefore, if the ecclesiology wants to serve the revival, it must take into account the significance of this ecclesial reality. Fourthly, in order to serve to the ecclesial revival, there is a need to obtain ecclesiological vision that respects and deepens the relationship between the nature and the mission of the Church. As the last popes have already emphasized, one should wish so as the ecclesiological discourse to reveal greater relationship between two poles of the ecclesial mystery, that is, between nature and mission. It may require some more sensitive reflection to the category of relationship.
  • Miniatura
    Pozycja
    Kościół świętych – Kościół grzeszników. Krytyka Kościoła?
    Ratzinger, Joseph (Wydawnictwo Pallottinum, 2019)
    W eklezjologii, czyli nauce o Kościele, operuje się sformułowaniami paradoksalnymi, mianowicie, że jest on Kościołem świętym (Ecclesia sancta) i Kościołem świętych (Ecclesia sanctorum), a jednocześnie także Kościołem grzeszników (Ecclesia peccatorum), a nawet niekiedy Kościołem grzesznym (Ecclesia peccatrix). Przy tym występuje niekiedy pogląd, że „Kościół świętych” oznacza dążenie do świętości sakramentalnej i moralnej jedynie hierarchii, zakonników, osób konsekrowanych i uczestniczących w instytucjonalnym życiu Kościoła, a nie odnosi się do świeckich wiernych, co sugeruje, jakoby oni nie stanowili Kościoła świętych, jak to było w czasach apostolskich, a nawet jakoby to oni stanowili jakąś warstwę, gdzie szerzy się i może się szerzyć grzech. Dlatego Joseph Ratzinger może spuentować całość problematyki w jakże trafnym i pięknym stwierdzeniu: „Kościół, święty i grzeszny Kościół, jest świadectwem i rzeczywistością zawsze niepokonalnej łaski Boga, Jego coraz większej łaskawości, którą nas kocha z całą tą naszą niegodziwością. Właśnie w swej słabości Kościół jest i pozostanie Ewangelią Boga, dobrą nowiną o zbawieniu, które przerasta całe nasze rozumienie i oczekiwanie”.
  • Miniatura
    Pozycja
    Odnowa Kościoła w ujęciu Josepha Ratzingera/Benedykta XVI – wybrane aspekty
    Filipkiewicz, Przemysław (Wydawnictwo Pallottinum, 2019)
    Joseph Ratzinger rozróżnia pomiędzy fałszywą a prawdziwą odnową Kościoła. Ma to miejsce wtedy, kiedy autentyczna reforma Kościoła staje się podobna do pracy rzeźbiarza, polegającej na usuwaniu tego, co zbędne, gdyż nieautentyczne (ablatio). Skutkiem takich działań jest nobilis forma, szlachetna forma, czyli całe, niczym niezmącone piękno oblicza Oblubienicy Chrystusa. Kościół potrzebuje nade wszystko oczyszczenia swojej głębi, wzmocnienia wiary w swym wnętrzu. Zasadniczy trzon wspomnianej ablatio w wymiarze indywidualnym opiera się przede wszystkim na posłuszeństwie, nawróceniu, odnowie moralnej oraz dążeniu do osobistej świętości poszczególnych członków Kościoła. W wymiarze instytucjonalnym odnowa dokonuje się w oparciu o urząd kościelny, który obok słowa i sakramentu stanowi fundament egzystencji Kościoła. Stąd w instytucjonalnym procesie odnowy szczególna rola przypada w udziale biskupom jako następcom Apostołów. Proponowana przez Josepha Ratzingera/Benedykta XVI hermeneutyka reformy nie ogranicza się jedynie do wypracowania odmiany syntezy pomiędzy starym a nowym – pomiędzy Kościołem przedsoborowym a Kościołem posoborowym, lecz przede wszystkim opiera się na pogłębieniu, rozwoju, wzroście i oczyszczeniu rzeczywistości Kościoła, dzięki czemu pozostaje on nadal ten sam – w swej substancjalnej formie – a przez to jest dojrzały do stawienia czoła nowym pytaniom i problemom, na jakie napotyka na drodze wypełniania swojej misji.