Roczniki Teologiczne
Stały URI zbioruhttps://theo-logos.pl/handle/123456789/4726
Roczniki Teologiczne swoją metryką sięgają lat 50. XX wieku. Rozpoczęto wtedy, w ramach działalności Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, wydawanie specjalistycznych czasopism, które reprezentowały poszczególne wydziały uczelni. W latach 1949-1990 dla Wydziału Teologii były to „Roczniki Teologiczno-Kanoniczne”, które po powstaniu „Roczników Nauk Prawnych” zmieniły swą nazwę na „Roczniki Teologiczne” (1991-2008). Tom 55 z 2008 r. obejmował 10 zeszytów tematycznych. W 2009 r. z dotychczasowych zeszytów poszczególnych „Roczników Teologicznych” utworzono samodzielne tytuły z nowym numerem ISSN i nową numeracją tomów. Zaznaczyć jednak należy, że kolejny tom każdego tytułu posiada równoległą numerację ciągłą, nawiązującą do tytułu poprzedniego. Od tej pory – przez pięć lat (2009-2013) – wychodziły: „Roczniki Historii Kościoła”, „Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne”, „Roczniki Nauk o Rodzinie”, „Roczniki Pastoralno-Katechetyczne”, „Roczniki Teologii Dogmatycznej”, „Roczniki Teologii Duchowości”, „Roczniki Teologii Ekumenicznej”, „Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii”, „Roczniki Teologii Moralnej”. W 2014 r. nastąpił powrót do pierwotnej koncepcji wydawania zeszytów poszczególnych dziedzin w ramach jednego tytułu „Roczniki Teologiczne”, zachowując nadal ciągłą numerację.
Przeglądaj
Przeglądaj Roczniki Teologiczne wg Tytuł
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja 120. rocznica powstania styczniowego. Msza św. za ojczyznę w warszawskim kościele św. Stanisława Kostki – 30 stycznia 1983 rokuSzczecina, Grzegorz Kamil (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2020)The teaching of Blessed Jerzy Popiełuszko falls within the scope of patriotic preaching in Poland. In the years 1982–1984 he celebrated famous church services for the Homeland at the church of Saint Stanislaw Kostka in the Warsaw district of Żoliborz. Each monthly service had a unique form since it included prayers for the Nation, singing, special decoration of the chancel, poetry recitals, and a sermon. All of that was designed to convey a patriotic message, typically focusing on one subject, as each mass was dedicated to a different issue. The liturgy of 30 January 1983 was exceptional, which the martyr for communism celebrated on the 120th anniversary of the January Uprising. In the sermon, he presented the social situation leading to a common effort to regain independence in 1863. Popiełuszko referred to the November Uprising, the Polish–Soviet War and World War II in order to better present the history of Polish efforts to make the Nation and Poland free. The chaplain of the Solidarity Movement used that to strengthen the faithful’s love of the Homeland, so that they would become hopeful and steadfast in their struggle for the rights of individual people and society to be respected, disregarded by the totalitarian regime. The whole event was made complete by the use of special decorations and poetic contributions.Pozycja 2 Kor 1, 15-16: Pawłowy plan wizyt w Koryncie i jego realizacjaRakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)The subject of the article is the information in II Cor 1,15-16, according to which Paul did not put into effect the visit to the Corinthians that he had foretold. In the contemporary biblical studies there are two fundamental opinions on the degree to which the visit was not executed: 1) the Apostle did not make the foretold visit at all; 2) he made only half of it, that is from Corinth he went to Macedonia, but he did not return to Corinth as he had announced earlier. A verification of the two opinions leads to the conclusion that the latter one meets with objections that raise serious doubts; the former one does not create such difficulties and seems more plausible.Pozycja 2 Kor 10-13: „List we łzach”?Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)The literary unity of II Cor has been the subject of discussion for over two centuries. Most attention has been paid to the last four chapters of the Letter, suggesting – at the end of the previous century – that at least in some part it is the so called “Letter in tears” which Paul sent to Corinth before II Cor. The hypothesis that enjoyed a large popularity in the first half of the 20lh century was rejected by many scholars in the recent decades. The arguments that were put forward against it seem sufficient at the present stage of research to accept that it is not in keeping with the reality. Instead of the abandoned hypothesis the belief is enjoyed, especially in the Anglo-Saxon countries, that Chapters 10-13 were written some time after 1-9. Although equally important arguments against this hypothesis cannot be presented as against the previous one, this does not necessarily mean that it is true. If the literary unity of II Cor is not accepted, the solution to the problem should be looked for in the history of the Letter's redaction. Results of this research may lead to the conclusion that a solution of the intricate problem of Chapters 10-13 is beyond our possibilities.Pozycja 25 ЛЕТ ТЕОЛОГИЧЕСКОГО ДИАЛОГА МЕЖДУ РИМСКО-КАТОЛИЧЕСКОЙ ЦЕРКОВЬЮ И ВСЕМИРНОЙ ЛЮТЕРАНСКОЙ ФЕДЕРАЦИЕЙNapiórkowski, Stanisław Celestyn (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1994)Upłynęło 25 lat teologicznego dialogu katolicko-luterańskiego na forum światowym (1967- 1992). W 1993 roku zamknięto jego trzecią fazę. Nadszedł czas podsumowań. Do końca 1993 roku opublikowano siedem dokumentów: 1. „Ewangelia a Kościół” (zwany „Raportem z Malty”, 1971); 2. „Wieczerza Pańska” (1977); 3. „Drogi do wspólnoty” (1980); 4. „Wszyscy pod jednym Chrystusem” (o Konfesji Augsburskiej, 1980); 5. „Urząd duchowny w Kościele” (1981); 6. „Marcin Luter - świadek Jezusa Chrystusa” (w 500-lecie urodzin M. Lutra, 1983); 7. „Jedność przed nami. Modele, formy i etapy katolicko-luterańskiej wspólnoty kościelnej” (1984). Przyjęto ósmy dokument nt. Kościoła i usprawiedliwienia. Jakie są najważniejsze owoce tych dialogów? 1. Na temat Lutra powiedziano wspólnie, że dotychczasowe oceny jego osoby i działalności były zbyt jednostronne (albo radykalne potępienie, albo gloryfikacja). W rzeczywistości zaczynamy go widzieć jako świadka wiary i żywy apel o odnowę Kościoła. Istotne tezy Lutra strona katolicka oceniła jako uprawnioną formę teologii chrześcijańskiej. 2. W kwestii usprawiedliwienia osiągnięto zasadniczą zgodność: tylko z łaski przez wiarę, przy czym usprawiedliwienie nie jest czysto zewnętrzne (iustificatio forensis), ale Duch Święty „odnawia nasze serca oraz uzdalnia i wzywa do dobrych uczynków” 3. Konfesja Augsburska odzwierciedla ekumeniczną wolę i katolickie znaczenie Reformacji. Pod względem treściowym w znacznej mierze i w wysokim stopniu „może być uważana za wyraz wspólnej wiary” Ostra krytyka Kościoła katolickiego, zawarta w drugiej części Konfesji, dzisiaj staje się zasadniczo bezprzedmiotowa. 4. Ofiara Mszy (olbrzymi tradycyjny kamień obrazy dla protestantów) według nauki katolickiej odnowionej przez Vaticanum II nie jest ani przedłużeniem, ani odnowieniem, ani ponowieniem, ani udoskonaleniam jednej i doskonałej ofiary Chrystusa, ale jej uobecnieniem. Takie rozumienie - podkreślili luteranie - nie kwestionuje jedyności ofiary krzyżowej. 5. Luteranie nie kwestionują ważności katolickich urzędów kościelnych. Katolicy, za Vaticanum II, widzą u luteran defectus ordinis, co można rozumieć albo jako nieważność święceń (ordynacji) kapłańskich i biskupich, albo jako usterkę. Katolicy dyskutują między sobą, czy to usterka drobna czy zasadnicza. Wskazano wspólnie drogę „do pojednania urzędów”: stopniowa wzajemna akceptacja Kościołów - akceptując Kościół, tym samym (eo ipso) akceptuje się jego urzędy. 6. Papiestwo zostało przez Konfesję Augsburską uznane za istotne dla Kościoła. Luteranie nie wykluczyli akceptacji Piotrowego urzędu biskupa Rzymu jako widzialnego znaku jedności całego Kościoła (bardzo potrzebnego chrześcijaństwu), wskazali jednak warunek ewentualnego uznania: urząd papiestwa trzeba by ewangelicznie zinterpretować i sprawować. W dyskusjach luteranie wskazali na Jana Pawła II jako na przykład takiego bardziej ewangelicznego stylu papiestwa.Pozycja 250 lat liturgicznego kultu Serca Jezusowego w Polsce – Memoriał biskupów polskich z 1765 rokuSłoma, Ireneusz (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)The liturgical Solemnity of Most Sacred Heart of Jesus was approved 250 years ago. This solemnity is celebrating on the Friday after the octave of the Solemnity of the Most Holy Body and Blood of Christ (Corpus Christi). The Polish bishops Memorial of 1765 was really important document which helped in approval the Sacred Heart solemnity. That is why every Sacred Heart worshipper should read and know this document. 250th anniversary of approval this worship is the best time to do this. The Memorial presents the beginning of Sacred Heart worship history and meaning this worship for every worshipper. What is more this document shows arguments for approval of the liturgical solemnity of the Sacred Heart. Memorial shows clearly that orthodox Sacred Heart worship exist in the Church and this worship is accepted and still promoting by the Holy See. That is why this worship needs official approval of the appropriate form of the Mass, and breviary. Polish Bishops Memorial especially ask for approval of these texts for Poland. One of the reasons of it is Polish people are real Sacred Heart worshippers and they believe that this Heart helps them in every difficult situation.Pozycja 50+ in the World of Computerization, Can We Talk about Digital DivideŁukasiewicz, Roland (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2016)The contemporary scale of social space computerization should go hand in hand with the possibilities of implementation of new technologies in any group. In fact, the desire to make changes meets the wall of opposition from both the technical and digital divide problems associated with the lack of digital literacy. The article presents the scale of the problem of the digital divide of seniors representing a wide audience of people with no practical possibility of using a computer or the Internet.Pozycja 50+ w świecie informacji, czy można mówić o wykluczeniu cyfrowym?Łukasiewicz, Roland (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2016)Contemporary social space scale computerization should go hand in hand with the possibilities of implementation in each of the groups of new technologies. In fact, the desire to meet changes at the front of the wall of opposition from both the technical and digital exclusion problems associated with the lack of digital literacy. The development sets the scale of the problem of the digital divide and seniors representing a wide audience of people with no practical possibility of using a computer and the Internet.Pozycja 500 Jahre Reformation. Die Rechtfertigungslehre heute. Teil 1: Individuelle AspekteKriegstein von, Matthias (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2017)The doctrine of justification is the core element of the Reformation in the 16. century. The article hints to the origin of this doctrine and gives an interpretation of individual aspects for our time. Luther articulated own for the medieval times typical fears, which were connected to the power of the Church. He put against it the grace of God, who justifies the sinner out of faith without works of the law. The doctrine of justification nowadays does not split Christian churches any longer. Secular thinking, die huge variety of religions and immense social injustices seems to contradict a meaningful understanding of God and the doctrine of justification as well. But this doctrine is obviously related to and based on fundamental aspects of human life. And the Christian faith offers a world-view, which tolerates the ambivalences and encourages to life. Forgiveness and acception between human beings and of a person to herself or himself are experiences, which are integrated in the Christian tradition of the doctrine of justification. Its individualistic restriction and abstract interpretation have been heavily criticised. If the social aspects are also unconsidered, the justification can strengthen human beings and enhance solidarity.Pozycja A Characterization of Streetworkers’ Work and Work Environment Based on a Study Carried Out on a Particular Group of StreetworkersŁukasiewicz, Roland (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2016)When helping another person we usually focus on what kind of help we offer and who we help. We often don’t pay attention to the person who offers help. The goal of this summary is to talk about that person – to show, who the volunteer is, in a specific context of street work with homeless people. This article shows not only who streetworkers are, but it also shows their work ethics and their attitude towards the people they help. The research that has been done omits detailed stat analysis in order to focus full attention to parameters and indicators of this particular social study. Because of this process we manage to obtain a vivid and true image of a streetworker‘s agenda.Pozycja A Christian in the Roman Empire in the Light of Saint Augustine’s "Enarrationes in Psalmos"Ziółkowska, Marta (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2016)The question of Christian’s identity was an imperative issue in the socio-religious realities of the fourth and fifth centuries. This topic was undertaken by St. Augustine as a priest of the community of Hippo. Taking examples from the life of the faithful people it explicates the events from the fundamental perspective, i.e. from the point of view of a Christian. This publication presents the first part of the Christian attitude with regard to others. The second part is devoted to the overriding respect for the world in which people live as Christians. The third part presents the Christian as a citizen of the Roman Empire. Numerous moralistic indications create a somewhat handbook for Christians and present the concrete postulates for Christian formation.Pozycja A Comprehensive Introduction to Synodality: Reconfiguring Ecclesiology and Ecclesial PracticeMoons, Jos (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2022)This article contributes to the growing body of literature on synodality with a comprehensive introduction. Firstly, the author observes the link between the synodal approach promoted by Pope Francis and the Second Vatican Council. With the help of Myriam Wijlens’ term ‘reconfiguration,’ he then discusses the theological foundations of a synodal understanding of the Church. Synodality recontextualizes the bishop’s responsibility by situating it within the community of the faithful. In addition, as the Holy Spirit is the main actor in the synodal process, all the faithful, including bishops, have to listen to what He is saying, a task that requires discerning the spirits. In the third place, the author focuses on the reconfiguration of ecclesial practice. In a synodal way of proceeding, the traditional virtue of obedience is complemented by various other virtues, such as speaking out, listening with interest, and a deep openness to the Spirit’s newness. Finally, the author identifies practical issues that need attention.Pozycja A Devil’s Chaplain. Selected Essays by Richard Dawkins. Red. Latha Menon. London: Phoenix 2004 ss. 310.Wyrostkiewicz, Michał (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2005)Pozycja A Fifth Mark of the Church?Lancton, Thaddaeus (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2021)In addition to the four marks of the Church, mercy has been emphasized since the pontificate of St. John Paul II as essential to the authentic fulfillment of the Church’s identity and mission. A Christological and pneumatological understanding of these marks of the Church leads to a proper grasp of the Church in relation to mercy. The Church is merciful not de facto because of her works of mercy on behalf of the poor or sinners. Rather, she is first the recipient of unprecedented Divine Mercy, poured forth in the gift of the Holy Spirit, and so shares that same Spirit of Mercy with others through her sacraments, preaching, and service. The Church’s mission of mercy thus extends beyond the myriad of manners to alleviate human misery. In union with Christ, her Bridegroom, the Church is to communicate the one gift of Divine Mercy, the Holy Spirit, to all.Pozycja “A Gift to be Shared”. Anglicans and Catholics in Dialogue on Primacy: the ARCIC’s AchievementsKantyka, Przemysław (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2002)Pozycja A Handbook for Catholic Preaching, gen. ed. Edward Foley, ass. eds. Catherine Vincie and Richard Fragomeni, The Liturgical Press, Collegeville, Minnesota 2016, pp. 318. ISBN 9780814663165.Malewicz, Remigiusz (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2017)Pozycja A la recherche de la spiritualité en Europe Centrale et OrientaleGajek, Jan Sergiusz (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1996)Prezentację tematu autor rozpoczyna od dwu przykładów: jednego z Pragi, gdzie w księgami pod szyldem „Literatura duchowa” znaleźć można było wszystko... z wyjątkiem pozycji z duchowości chrześcijańskiej; drugiego z Nowosybirska, gdzie Towarzystwo Naukowe Akademii Nauk ZSRR dało wyraz swemu przekonaniu o potrzebie perspektywy teologiczno-duchowej w refleksji nad człowiekiem, zapraszając autora z wykładem na ten temat. Dla właściwego rozumienia pojęcia duchowości autor przytacza, za T. Špidlikiem, sens tradycyjnej formuły łacińskiej theologia spiritualis, która (tak samo jak grecka pneumatikē theologia) zawiera w sobie trzy imiona Trójcy Świętej: Theos - Logos - Spiritus. Wskazuje to na otwarcie duchowości chrześcijańskiej na Trójjedynego Boga, objawiającego się w Biblii. Odwołanie się do formuły pochodzącej z Tradycji jest tym bardziej uzasadnione, że ta ostatnia w ujęciu chrześcijańskiego Wschodu rozumiana jest jako dynamiczna obecność Ducha Świętego w dziejach Kościoła i świata. Autor sięga do skarbca tradycji, aby wydobyć z niej nova et vetera w duchowości Europy Środkowej i Wschodniej (cz. I). Fundamentalne znaczenie miała dla niej misja Świętych Braci - Cyryla i Metodego. W misji tej, według słów Orędzia Synodu Biskupów Macedońskiego Kościoła Prawosławnego, „po raz ostatni Kościoły chrześcijańskie Wschodu i Zachodu były zjednoczone i święcie zespolone w jedno Ciało Chrystusa” U podstaw życia duchowego Europy leży więc doświadczenie jedności i wspólnoty, której fundamentem jest przyjęcie Ewangelii. Jan Paweł II w encyklice Slavorum Apostoli określił świętych Cyryla i Metodego mianem „protagonistów ekumenizmu”, tradycję zaś cyrylo-metodiańską uznał za „podstawę pożądanej odnowy duchowej” Kard. F. Tomaśek w Orędziu do biskupów Europy wskazywał na Świętych Braci jako na budowniczych wielkich, ponadnarodowych wspólnot, wznoszonych na wartościach duchowych i kulturowych. Święci z Tesaloniki stali się dla Europy Środkowej i Wschodniej ewangelizatorami i nauczycielami dialogu (cz. II). Dialog powinien być nie tylko prezentacją poglądów, ale wymianą i komunikowaniem wartości; powinien być postawą wspólnego szukania Prawdy i osądzania rzeczywistości w świetle Słowa Bożego. Taki dialog jest niemożliwy bez Ewangelii. Nie ma on nic wspólnego z fundamentalizmem, ale jest owocem chrześcijańskiego radykalizmu, który oznacza zakorzenienie w chrześcijańską kulturę. Europa Środkowa i Wschodnia potrzebuje dziś Nowej Ewangelizacji, a ta najlepiej dokonuje się na drodze dialogu synchronicznego (poszukiwanie autentycznych wartości w różnych kręgach duchowego doświadczenia swego regionu, Europy, Kościoła powszechnego) i diachronicznego (poszukiwanie wartości duchowych w dziejach własnego kraju i krajów sąsiednich). Spotkanie wartości duchowych dokonujące się na terenie Europy Środkowej i Wschodniej w duchu świętych Cyryla i Metodego (cz. III) stanowi zaproszenie do zwrócenia szczególnej uwagi na „światło ze Wschodu” (Orientale lumen), do czego zachęca nas Jan Paweł II w liście apostolskim pod tym tytułem. Poznanie chrześcijańskiego Wschodu, będące szczególnym „doświadczeniem wiary”, prowadzi do „spotkania” w duchowości komunii i służby. Przytaczany przez autora 4 paragraf Orientale lumen kładzie nacisk na zasadniczą kwestię tak dla Kościoła Wschodniego, jak i Zachodniego: „Nie możemy stanąć przed Chrystusem jako Panem dziejów tak podzieleni, jak staliśmy się podzieleni w ciągu drugiego tysiąclecia. Muszą te podziały zostać zastąpione przez zbliżenie, porozumienie; muszą się zabliźnić rany na drodze jedności chrześcijan”. Zachód, który nie znając duchowych tradycji chrześcijaństwa wschodniego, fascynuje się często duchowością Dalekiego Wschodu, mógłby wiele zyskać sięgając do bogatego skarbca pięknej liturgii wschodniej. Piękno jej nie jest tylko jakąś szatą zewnętrzną, lecz - jak powie cytowany przez autora T. Špidlik - jest „siłą, która przenika przez wszystkie warstwy” Dla filozofii scholastycznej byt jest w swej istocie unum-verum-bonum, natomiast teologowie wschodni (W. Sołowiow, P. Fłoreński) mówią raczej o metafizycznej triadzie dobro-prawda-piękno, która nie stanowi trzech odrębnych princypiów, lecz tylko jeden: życie duchowe, poddane oglądowi z różnych punktów widzenia. Sprawujący liturgię mają radość z udziału w niebiańskim pięknie, stąd chrześcijanie wschodni nazywają liturgię „niebem na ziemi”. Liturgia Kościoła jest uprzywilejowanym środowiskiem działania Ducha Świętego: zarówno w wymiarze Kościoła lokalnego, jak i Kościoła domowego, w którym wierni świeccy realizują swe „królewskie kapłaństwo”. W podsumowaniu swoich rozważań autor wskazuje raz jeszcze na szczególną aktualność słów listu apostolskiego Orientale lumen, w którym czytamy: „Niech Duch Święty obdarzy nas czystym spojrzeniem, abyśmy potrafili razem wyjść naprzeciw człowieka współczesnego, który czeka na radosną nowinę. Jeśli wobec oczekiwań i cierpień świata damy odpowiedź zgodną, niosącą światło i życie, przyczynimy się naprawdę do bardziej skutecznego głoszenia Ewangelii wśród ludzi naszych czasów” (OL 4).Pozycja A Pastoral Reading of the “Directory for Catechesis”Sultana, Carl-Mario (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2021)The recently published Directory for Catechesis by the Pontifical Council for Promoting the New Evangelisation is the handbook for all those who are involved in the catechetical ministry, ranging from Bishops and Bishops’ Conferences to pastors, priests and lay catechists. This article seeks to take a pastoral glance at the Directory which offers a vision for catechesis which is founded on the theology of Evangelii Gaudium, with an openness to a more kerygmatic catechesis. Moreover, the Directory seeks to situate catechesis within the contemporary digital culture, whilst not neglecting traditional stances such as the Catechumenate and mystagogy. The Directory also taps into innovative methodological aids such as the value given to the way of beauty.Pozycja A Personal Meditation on the Cultural Ecumenism of the Romanian Orthodox Immigrants in Western EuropeTăut, Mădălin Vasile (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2022)Migracje ludności są zjawiskiem, którego istnienie ginie w mrokach historii. Ludzie zawsze przemieszczali się między krajami, z przyczyn politycznych, ekonomicznych, społecznych, kulturowych, klimatycznych czy demograficznych, i ta historia trwa do dzisiaj. Zamiarem tego opracowania nie jest analiza migracji prawosławnych Rumunów ze ściśle historycznej czy też socjologicznej perspektywy, zwłaszcza, że temat ten był przedmiotem licznych badań, ale raczej zrozumienie procesu ich duchowej alienacji. Po krótkiej refleksji na temat społecznej i ekonomicznej ewolucji społeczeństwa zachodniego, poprzez przejście z jednego systemu wartości filozoficznych do innego, które w praktyce oznaczają ich myślenie i rozwój, artykuł zmierza do wyjaśnienia postaw prawosławnych Rumunów w znaczeniu ich dążenia do sukcesu materialnego, poprzez afirmację kapitalizmu i akceptację utraty, choćby pozornie, wartości przekazywanych w tradycji chrześcijańskiej.Pozycja «A świątyni w nim nie dojrzałem…» Liturgia i eschatologia, red. Krzysztof Porosło, Tyniec: Wydawnictwa Benedyktynów 2012, ss. 198. ISBN: 978- 83-7354-427-7.Migut, Bogusław (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2017)Pozycja A Tanzanian Culture: Catalyst or Inhibitor of Social Development? A Short Comparison of the Cases of Dr. J.K. Nyerere and Dr. J.P. MagufuliGórka, Jacek (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2022)Undoubtedly, culture is a unique way in which every human being identifies himself with a group of people and, in parallel, differentiates from others. It is also obvious that culture is not stable in its form, mostly because it is considered as an average of many factors determined by time, place, etc. Hence, culture searches for uniqueness, and that makes it the overriding objective for a group of people. On the other hand, it provides an ancillary support through common values that makes us human. On top of that, culture expresses itself through unique form of communication and as such might become a irreplaceable tool in the whole process of sending and receiving information. In our study, we made an effort to analyze the above-presented ambiguous concept of culture and to compare it with two exemplary leaders of Tanzania, namely Nyerere and Magufuli. Such analyses meant to help us to understand how they understood, lived, and used culture in their struggle for the development of Tanzania.