Studia Paradyskie
Stały URI zbioruhttps://theo-logos.pl/handle/123456789/4548
Czasopismo naukowe Studia Paradyskie jest rocznikiem redagowanym w Instytucie Nauk Teologicznych Uniwersytetu Szczecińskiego. W periodyku publikowane są teksty z zakresu nauk teologicznych, filozofii, prawa kanonicznego, a także nauk humanistycznych i społecznych. Są to zarówno oryginalne artykuły naukowe, jak również polemiki lub recenzje. Teksty ukazują się w języku polskim oraz w językach kongresowych.
Czasopismo powstało w roku 1985 w Wyższym Seminarium Duchownym w Gościkowie-Paradyżu (diecezja zielonogórsko-gorzowska), jako odpowiedź na potrzeby tamtejszego środowiska teologicznego. W latach 1999-2003 seminarium było afiliowane do Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po afiliacji seminarium do Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego, powstałego w roku 2003, czasopismo SP stało się jednym z trzech czasopism redagowanych w tej jednostce naukowej. Od roku 2022 wydawcą SP jest Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.
Przeglądaj
Przeglądaj Studia Paradyskie wg Tytuł
Teraz wyświetlane 1 - 20 z 449
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Aborcja w oczach wczesnochrześcijańskich pisarzyStarowieyski, Marek (Zielonogórsko-Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1993)Pozycja Acedia i sposoby jej zwalczania w ujęciu Jana KlimakaCyrek, Olga (Instytut Filozoficzno-Teologiczny im. Edyty Stein, 2013)Artykuł opisuje na podstawie dzieła Jana Klimaka „Drabina do raju” czym jest stan acedii i jakie są metody jego zwalczania oraz sposoby oddalania od siebie namiętności. Acedia już od starożytności utożsamiana była z apatią i ogólnym zniechęceniem do życia. Mnisi, którzy odczuwali taki marazm tracili również wszelką nadzieję na zbawienie i nie kontynuowali wysiłków ascetycznych, lecz próżnie trwonili czas oddając się rozmowom z różnymi ludźmi. Tacy asceci stawali się bardzo pobudzeni i gadatliwi oraz nienaturalnie poszukiwali sobie towarzystwa. Zniechęceni pustelnicy nie skupiali się na modlitwie, a nawet odczuwali wewnętrznie gniew, obwiniając innych oraz Boga za stan, w którym się znaleźli. Tracili oni pierwotną gorliwość i stawali się niedbali w swojej praktyce ascetycznej. Największe osłabienie w ciągu dnia atakowało ich około szóstej godziny dnia, a wówczas ogarniał ich tzw. demon południa, który pobudzał ich do ucieczki z własnej celi i zmiany miejsca zamieszkania oraz doprowadzał do ulegania innym namiętnościom. Jan Klimak podaje różne metody walki z acedią. Do nich zalicza praktykę milczenia, unikanie częstego towarzystwa gości, czuwanie oraz ciągłą aktywność umysłową i duchową, naprzemienne wykonywanie pracy ręcznej i modlitwy, trwałość w jednym miejscu, a także rozważanie śmierci i żal za grzechy.Pozycja Aksjomat regularności a regularność zbioruJaworski, Krzysztof (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 2014)Artykuł prezentuje różne postacie aksjomatu regularności (FA) oraz jego konsekwencje w systemie Zermelo-Fraenkla (ZFC). W pracy zasygnalizowane są pewne zastrzeżenia wobec FA oraz fakt, że nie jest on nieodzowny. Aksjomat ufundowania zachowuje swój apodyktyczny charakter tylko na gruncie teorii zbiorów regularnych – w innych przypadkach może nie być spełniony przez wszystkie zbiory. Jedna z najbardziej popularnych wersji FA nie może być traktowana jako miernik regularności zbiorów – nie oddaje ona bowiem w pełni ducha idei ufundowania.Pozycja Aktualność systemu wychowawczego Urszuli Ledóchowskiej u progu trzeciego tysiącleciaPiętak, Maria (Wydawnictwo Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 2003)Pozycja Aktywność pastoralna i misyjna wczesnośredniowiecznych mnichów i pierwszych organizatorów życia monastycznego od IV do VII w.Cyrek, Olga (Instytut Filozoficzno-Teologiczny im. Edyty Stein, 2012)The article describes the pastoral and missionary activities undertaken by the early medieval monks, and the first organizers of the monastic life. At first hermits prefer to stay alone and away from human settlements. However, over time have taken a broader evangelizing activity not only in the close vicinity, but also in distant areas. Pastoral activity manifested itself in the writing and preaching, which gave a good example of Augustine of Hippo and Caesarius of Arles. It also was associated with converting the pagan Europe and involved carrying out the mission. In particular, Irish monks made pilgrimades for evangelization. The most famous was the abbot Columbanus the Younger, who worked in the area of Gaul, and his disciples evangelized the Germanic areas. While the monks from the area of Europe undertook missions overseas areas. Contributed to this Pope Gregory the Great, who began exstensive missionary campaign in the British Isles.Pozycja Antropocentryczne założenia inżynierii genetycznejNowik, Henryk (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1985)Pozycja Antropologiczny i antydemonologiczny wymiar tajemnicy Odkupienia Jezusa ChrystusaSmolka, Bonawentura (Wydawnictwo Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 1997)Pozycja Antynomia kłamcy a teoria hiperzbiorówJaworski, Krzysztof (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 2017)Celem artykułu jest prezentacja jednego z filozoficznych zastosowań teorii hiperzbiorów ZFA. Autorami tego pomysłu są Barwise i Etchemendy, którzy proponują nowe rozwiązanie antynomii kłamcy. Artykuł przedstawia tzw. koncepcję sądu (i prawdziwości) w ujęciu Russella. Zgodnie z tą koncepcją sąd Kłamcy posiada teoriomnogościową reprezentację w postaci obiektu f = [Fa f ] . Zapis ten należy odczytywać: „sąd f to sąd, który głosi, że f jest fałszywy”. Kluczem do omawianego rozwiązania jest zdefiniowanie dwóch typów paradoksalności: paradoksalności względnej i paradoksalności bezwzględnej. Sąd jest paradoksalny bezwzględnie, jeżeli jest paradoksalny w każdym świecie, natomiast jest paradoksalny względnie, jeżeli jest paradoksalny w pewnych światach, ale nie we wszystkich.Pozycja Apostolstwo liturgiczne i muzyczne Ruchu Światło-Życie w diecezji gorzowskiej i zielonogórsko-gorzowskiejOleśków, Wojciech (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 2017)Apostolstwo liturgiczne i muzyczne prowadzono szczególnie na oazach wakacyjnych. Punktem kulminacyjnym każdego dnia rekolekcji oazowych była Eucharystia. Wszystko co się dzieje na oazie, musi w jakiś sposób przygotowywać liturgię i prowadzić do niej. Apostolstwo liturgiczne było prowadzone poprzez szkołę liturgii. Za oprawę liturgiczną odpowiadał animator liturgiczny. Za oprawę muzyczną, przygotowanie i dobór śpiewów odpowiadał animator muzyczny. Uczestnicy czynnie włączali się w liturgię i od tego czasu możemy mówić o początku formacji zarówno męskiej jak i żeńskiej. W całej formacji liturgicznej w Ruchu Światło-Życie obowiązuje zasada „światło-życie”. To nie tylko Słowo Boże jest światłem, które staje się życiem, ale liturgia musi stawać się liturgią życia, liturgią żywą, której towarzyszy zaangażowanie osoby. Pierwsza pielgrzymka Służby Liturgicznej do Rokitna z okazji odpustu Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w ówczesnej diecezji gorzowskiej odbyła się w 1976 roku. Jej inicjatorem był ks. R. Harmaciński. Propagatorem tego pomysłu był bp Paweł Socha. Pierwszy Diecezjalny Dzień Młodzieży odbył się dnia 12 IV 1987 roku w Niedzielę Palmową w Gorzowie Wlkp. z inicjatywy bpa Józefa Michalika. Diakonie Liturgiczna i Muzyczna od czasu powstania były odpowiedzialne za przygotowanie liturgii na diecezjalnych uroczystościach z udziałem młodzieży. Celem zaangażowania diakonii było stworzenie wzorcowej posługi, która miała być przykładem dla innych. Cała posługa tych diakonii podczas diecezjalnych uroczystości to praktyczna realizacja wszystkich treści, jakie zawiera w sobie słowo diakonia.Pozycja Argumenty metafizyczno-religijno-apologetyczne na istnienie Boga według polskiej myśli filozoficznejSkóra, Wojciech (Wydawnictwo Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 1995)Pozycja Aspekte des Schöpfungsverständnisses in Mittelalter und „Moderne“ – der Versuch eines VergleichsSprenger, Reinhard (Wydawnictwo Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 2009)Autor chce ukazać, że teologia uznaje wagę badań nauk szczegółowych w celu jeszcze lepszego poznania świata. Już papież Pius XII podkreśla ich znaczenie dla lepszego zrozumienia prawd protologicznych zawartych w wierze w dzieło stworzenia. Benedykt XVI zaprasza teologów, filozofów oraz przedstawicieli nauk przyrodniczych, by na wspólnych sympozjach i konferencjach podejmowali owocne dyskusje i badania na temat powstania kosmosu i człowieka. Przedstawione w tym artykule wyniki badań nauk przyrodniczych i humanistycznych skłaniają do refleksji, że współczesna nauka potwierdza liczne wnioski i interpretacje myślicieli średniowiecznych oraz wielu zaprzecza. Te uwagi zachęcają do tego, by w dalszym ciągu prowadzić badania interdyscyplinarne, które posłużą do owocniejszego dialogu pomiędzy różnymi naukami.Pozycja Aspekty pracy ludzkiej a czas społeczny w ujęciu ontologicznymBalbus, Jan (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1985)Pozycja Auf der Suche nach der guten Gesellschaft. Der KommunitarismusGierasimczyk, Tomasz (Instytut Filozoficzno-Teologiczny im. Edyty Stein, 2011)The author of this article tries to show phenomenon of communitarianism, emphasizing the principles and main ideas. In the light of the phenomenon of communitarianism as typified reflections revolve around questions about its assessment of the Catholic Social Doctrine, which has been shown in this study is still an open question. The church teaching sees in the composition of communitarianism threat in the form of camouflaged relativism, which takes the form of a collective rejection of any moral principles. Thus, communitarianism hits its essence: care for cohesive society and its durability.Pozycja Autonomia współczesnej sfery publicznej w ujęciu Jürgena Habermasa, Roberta Dahla i Davida HeldaMarczak, Łukasz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 2014)Autonomia jest ważnym przymiotem współczesnej sfery publicznej oraz niezbędnym warunkiem, który zapewnia obywatelom nieskrępowaną artykulację i obronę ich podstawowych praw i interesów. Celem artykułu jest przedstawienie autonomii jako istotnej wartości demokratycznej sfery publicznej, w której zachodzą procesy deliberacyjne włączające obywateli w dyskurs publiczny. Artykuł rozpoczyna się od wyjaśnienia charakteru sfery publicznej oraz jej autonomii, rozumianej w kontekście wolności pozytywnej i negatywnej. Następnie prezentuje się współczesną cywilną sferę publiczną w ujęciu Jürgena Habermasa, w której dokonują się procesy deliberacyjne w kontekście komunikacyjnego systemu sieciowego i krytycznej opinii publicznej. Na zakończenie artykułu przedstawia się zasadę autonomii demokratycznej w ujęciu Roberta Dahla i Davida Helda, którzy zakładają, że demokracja deliberacyjna jest najbardziej korzystnym klimatem urzeczywistniania się niezależnej przestrzeni publicznej.Pozycja Autosoteryzm - globalnym zagrożeniem współczesnego człowieka w świetle encyklik papieża Jana Pawła IITomczak, Ryszard (Wydawnictwo Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 2008)Pozycja Balaam – pierwowzór proroka w Izraelu?Lemański, Janusz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 2015)Najnowsze badania nad tekstem inskrypcji o Balaamie pochodzącej z Tell Deir ‘Alla w Jordanii (identyfikacja języka, rekonstrukcja tekstu, czas powstania, kontekst historyczny) w zestawieniu z analizą diachroniczną tej tradycji w Biblii Hebrajskiej pozwalają sądzić, że jej źródeł szukać należy w izraelskim środowisku z Transjordanii z przełomu IX/VIII w. przed Chr. Balaam wydaje się ucieleśniać początki tradycji prorockich w Izraelu związane z kontaktem z ludami pochodzącymi z Asyrii i praktykami wywodzącymi się tego kręgu kulturowego. Najstarsza biblijna wersja z Lb 22-24* stanowi wyraźną, monoteistyczną re-lekturę tradycji o Balaamie. Widzący prezentowany jest tu jako obcy wróżbita i „prorok” podległy woli Jhwh. Zaznacza się też jego przejście od działań indukcyjno- magicznych (szukanie Boga, próba przekleństwa Izraela) do intuicyjnych zdolności prorokowania (Duch Boży, błogosławieństwo Izraela). W końcu przedstawia się tu także (epizod z oślicą) jego karykaturę, wątpiąc zarówno w jego dobre intencje, jak i same zdolności „widzenia”. W kolejnych reinterpretacjach (kapłańska, deuteronomistyczna i późniejsze) ocena samego Balaama jest już (poza Mi 6,5) wyraźnie negatywna.Pozycja Biblijna historia stworzenia. Krótki wykład dla przeciętnego chrześcijaninaOczachowski, Andrzej (Wydawnictwo Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 2005)Pozycja Biblijna terminologia i pojęcie cuduTomczak, Ryszard (Wydawnictwo Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 1995)Pozycja Biblijne ujęcie ojcostwaOczachowski, Andrzej (Wydawnictwo Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, 1999)Pozycja Bibliografia prac i przemówień księdza biskupa ordynariusza doktora Wilhelma Pluty(Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1985)