Kultura-Media-Teologia, 2010, nr 2

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/34884

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 10 z 10

Etyka – prawo – Internet
Adamski, Andrzej (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2010)
Informacja w nauce Kościoła o mediach
Lewek, Antoni (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2010)
Autor analizuje pojęcie informacji w kontekście nauczania Kościoła na ten temat, a następnie stawia pytania o jej istotę, „powinności” (jaka ona jest i jaka powinna być), cele i typy informacji – także o Kościele i w Kościele. Na początku autor prezentuje cechy informacji medialnej w nauczaniu Soboru Watykańskiego II, funkcję informacyjną mediów w instrukcji pastoralnej „Communio et progressio”, istotę i zadanie informacji w świetle Katechizmu Kościoła Katolickiego i wreszcie rolę informacji w info-ewangelizacji w nauczaniu Jana Pawła II.
Kościół a mediokracja w Polsce
Lewek, Antoni (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2010)
Artykuł został poświęcony analizie stanowiska Kościoła wobec zjawiska rosnącego wpływu mediów i ich roli, jaką odgrywają w życiu społecznym. Kościół w swoim nauczaniu wielokrotnie przypominał o potędze mediów. Analizowany przez autora termin „mediokracja” wskazuje na zjawisko zbyt dużej zależności pomiędzy trzema elementami: mediami, polityką i biznesem. Autor zwraca uwagę na zjawisko laickiej mediokracji wobec Kościoła, jej przyczyny oraz przejawy. Na koniec formułuje postulaty walki z tym zjawiskiem: nowe prawo prasowe (medialne), zorganizowanie powszechnej edukacji medialnej w duchu etyki i pedagogiki chrześcijańskiej oraz dążenie do pewnej integracji mediów katolickich tak, by stały się większą przeciwwagą do laickich koncernów medialnych w Polsce.
Kościół wobec wyzwań nowych technologii
Sitkowska, Katarzyna (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2010)
Funkcjonowanie w świecie Globalnej Infrastruktury Informacyjnej stanowi dla Kościoła zarówno szansę, jak i wyzwanie. Struktura sieci i jej właściwości sprawiają, że konieczne staje się wnikliwe poznanie i zrozumienie specyfiki działania tego medium. Natomiast jego wykorzystanie dla potrzeb eklezjalnych wymaga ponadto teologicznej interpretacji Globalnej Infrastruktury Informacyjnej oraz wskazania możliwości jej praktycznego zastosowania.
Ks. prof. Antoni Lewek jako pedagog mediów i praktyk edukacji medialnej
Drzewiecki, Piotr (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2010)
W artykule prezentuję sylwetkę ks. Prof. Antoniego Lewka (1940 – 2010), teologa i pedagoga mediów, założyciela i pierwszego dyrektora Instytutu Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa na UKSW w Warszawie. Jako badacz zajmował się na początku homiletyką i nową ewangelizacją. Te badania doprowadziły go do podjęcia nowatorskich, teologicznych badań nad fenomenem mass mediów. Przekonywał o konieczności chrześcijańskiej formacji dziennikarzy i odbiorców przekazów medialnych. W tym celu założył instytut badawczy oraz ogólnopolskie stowarzyszenie integrujące duszpasterzy ludzi mediów, rzeczników prasowych diecezji i wychowawców medialnych w polskich szkołach i seminariach duchownych.
Ks. prof. dr hab. Antoni Lewek – twórca Instytutu Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa na UKSW
Bartnicki, Roman (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2010)
W styczniu 1992 r. Ks. Doc. Dr hab. Antoni Lewek (1940-2010) wystąpił do władz Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie z propozycją utworzenia Kolegium Nowej Ewangelizacji. Miały to być studia 3-letnie, kształcące nauczycieli religii, dziennikarzy katolickich oraz referentów parafialnych (świeckich pomocników) w odradzającym się Kościele na Wschodzie. Rezultatem było powołanie na Wydziale Teologicznym specjalności Teologia Środków Społecznego Przekazu, na której miały być prowadzone 5-letnie studia teologiczno-dziennikarskie. W sierpniu 2001 r. Ks. Lewek zaproponował powołanie na Wydziale Teologicznym kierunku studiów Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna. W efekcie rektor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w dniu 6 czerwca 2002 r. Powołał Instytut Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa. Ks. Prof. Lewek został dyrektorem Instytutu i był nim aż do śmierci.
Ksiądz w blogosferze
Adamski, Andrzej (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2010)
Artykuł poświęcony blogom, prowadzonym przez duchownych katolickich. Autor bada możliwości wykorzystania blogów w duszpasterstwie. Pyta o status prawny bloga prowadzonego przez księdza w świetle prawa kościelnego. Ponadto stawia pytania o możliwe zagrożenia związane z wykorzystaniem Internetu w duszpasterstwie, jak również błędy, które mogą popełnić kapłani, którzy pragną w swych działaniach duszpasterskich wykorzystać blog.
Nieudzielalność osoby ludzkiej jako jedna z podstaw personalizmu chrześcijańskiego
Guzek, Krzysztof (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2010)
Człowiek istnieje jako całość sama w sobie, a nie jako cząstka nieokreślonej całości. W nieudzielalnym byciu sobą zakorzeniona jest godność osoby ludzkiej, z której wynika imperatyw moralny bezwarunkowego szacunku wobec osoby, i która otwiera możliwość kochania osoby ze względu na nią samą. Według personalizmu chrześcijańskiego jedną z najważniejszych cech osoby ludzkiej jest jej nieudzielalność. Gwarantem nieudzielalności osoby ludzkiej jest jej wrodzona godność, a ta z kolei wynika z faktu, iż Bóg nadał człowiekowi szczególny status wśród stworzeń. Dlatego też rozważania antropologiczne na temat cech i przymiotów osoby ludzkiej wzajemnie uzupełniają się z refleksjami biblijnymi, stanowiąc spójną całość.
Profetyczny charakter karmelitańskiego eremityzmu – duchowość eliańska i maryjna
Matulewicz, Elżbieta (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2010)
Pokolenia karmelitów i karmelitanek bosych rozpoznają w sobie prorocki charyzmat Eliasza, którego uważają za swojego ojca, a jednocześnie odczuwają bardzo silną, filialną więź z Najświętszą Maryją Panną z Góry Karmel – Kwiatem i Ozdobą Karmelu, Gwiazdą morza, Matką miłosierdzia i Królową. Istotą pustelniczego i prorockiego charyzmatu Karmelu jest nieustanne, miłosne i poufne obcowanie z Bogiem, dawanie świadectwa o Bogu żywym i rozpalenie się gorliwością o Jego chwałę na wzór proroka Eliasza oraz całkowite należenie do Maryi. W duchowości karmelitańskiej wypełnia się testament pierwszego przeora z Góry Karmel, który chciał, aby karmelici ukształtowali swoje życie na wzór Maryi i Eliasza.
Treść pojęcia „nowa ewangelizacja” według Jana Pawła II
Parzyszek, Czesław (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2010)
Istnieje wiele terminów, przy pomocy których określa się całokształt działania Kościoła. Dla Soboru Watykańskiego II, z zasady, istotnym słowem – „kluczem” jest słowo apostolstwo, w nauce posoborowej teolodzy posługują się słowem ewangelizacja, natomiast sługa Boży Jan Paweł II nie przekreśla treści słów apostolstwo, czy ewangelizacja, podkreśla jednak treść, która zawiera się w terminie: nowa ewangelizacja. Należy wydobyć treści tych słów kluczowych: apostolstwo, ewangelizacja i nowa ewangelizacja oraz wyrażeń im podobnych. Nowa ewangelizacja według Jana Pawła II nie polega na głoszeniu „nowej ewangelii”, której źródłem bylibyśmy my sami, nasza kultura, nasze rozumienie potrzeb człowieka. Według papieża nowa ewangelizacja to głoszenie ewangelii zawsze nowej i zawsze niosącej nowość, która musi być prowadzona „z nową gorliwością, nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu” (vs 106).

Przeglądaj

Przeglądaj Kultura-Media-Teologia, 2010, nr 2 wg Tytuł