Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie, 2014, nr 21
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/4103
Przeglądaj
Przeglądaj Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie, 2014, nr 21 wg Tytuł
Teraz wyświetlane 1 - 20 z 25
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Aktualność orędzia fatimskiego w świetle postulatu nowej ewangelizacjiBujak, Janusz (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Zachęta do nowej ewangelizacji, obecna w nauczaniu św. Jana Pawła II i Benedykta XVI, swoje potwierdzenie i konkretną realizację znajduje w przesłaniu Maryi przekazanym trojgu pastuszkom: Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi, w Fatimie. Maryja za ich pośrednictwem przypomniała, że dla uproszenia nawrócenia własnego i innych konieczne jest wynagradzanie Bogu poprzez nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, codzienne odmawianie różańca i pełnienie obowiązków w duchu ofiary. Również Jan Paweł II w przemówieniu wygłoszonym do biskupów portugalskich 13 maja 1991 r. przypominał, że Fatima i jej orędzie pomagają nam zrozumieć, że dla nowej ewangelizacji najważniejsze są modlitwa i pokuta jako skuteczny oręż chrześcijanina w duchowej walce „przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich (Ef 6,12)”.Pozycja Dialog ekumeniczny jako służba ewangelizacjiSzmulewicz, Henryk (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Chociaż w wielu miejscach na świecie wiara chrześcijańska jest zwalczana i prześladowana, tam, gdzie jest to możliwe, współczesny Kościół stara się wypełnić zadania wynikające z Soboru Watykańskiego II. Jednym z najważniejszych zadań jest dialog ekumeniczny zmierzający do pełnej komunii wszystkich wierzących w Chrystusa. Kościół, podejmując starania w tym zakresie, zdaje sobie sprawę z tego, iż pojednanie jest jednocześnie w samym centrum ewangelizacji. Refleksja zawarta w niniejszym artykule akcentuje wybrane obszary wzajemnego przenikania się wysiłków ekumenicznych z dziełem ewangelizacji. Ukazuje dialog ekumeniczny jako służbę temu dziełu.Pozycja Etyczno-moralne uwarunkowania kształtujące postawy wojennego społeczeństwa obywatelskiego żołnierzy 2. Korpusu Polskiego w kampanii włoskiej 1944-1945Werra, Zbigniew (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)W czasie trwania działań II wojny światowej nie używano jeszcze pojęcia „społeczeństwo obywatelskie”. Artykuł ten w swojej analizie ma ukazać, iż mimo że nie używano tego pojęcia, to w swej istocie ono funkcjonowało. Nakreślona została tu pewna treść, która może wskazywać na fakt, że oprócz zwykłej struktury wojskowej, jaka niewątpliwa jest konieczna do prowadzenia działań wojennych, konieczne było wytworzenie więzi społecznych miedzy żołnierzami, ale więzi nieco innych niż służbowe. Tu wydaje się być ważną idea gen. W. Andersa polegająca na budowaniu w szeregach wojska pewnych struktur społeczeństwa obywatelskiego czasu wojny. Jego fundament stanowiły zasady etyczne. W tym względzie niezastąpiona była rola kapelanów wojskowych.Pozycja Ewolucja pojmowania Biblii w teologii i posłudze katechetycznej Kościoła do soboru watykańskiego IIMazur, Radosław (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)W katechezie, ale i w innych przestrzeniach duszpasterskiej misji Kościoła, zauważa się obecnie intensywny powrót do Biblii jako do źródła. Kierunek ten związany jest z wezwaniem Kościoła do ewangelizacji, w tym nowej ewangelizacji, która ma obudzić wierzących letnich i dystansujących się od Kościoła. Nie zawsze rola Pisma Świętego w teologii była tak wyeksponowana. O wzajemnych relacjach teologii i Biblii na przestrzeni dziejów traktuje poniższy artykuł.Pozycja Formacja organisty na terenie diecezji koszalińsko-kołobrzeskiejBilski, Łukasz (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Tematem niniejszego artykułu jest formacja organisty w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej w świetle przepisów kościelnych dotyczących tej kwestii. Autor postawił sobie za zadanie zaprezentować przepisy dotyczące przygotowania i posługi organisty oraz przykłady wprowadzenia ich w życie, m.in. przez założenie Diecezjalnego Studium Organistowskiego. Dla bardziej wnikliwego przebadania tej kwestii autor ułożył ankietę, na podstawie której w latach 2010/2011 zostały przeprowadzone badania w celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat pracy organisty. Autor żywi nadzieję, że podjęcie tematu formacji organisty przyczyni się do podniesienia poziomu i usunięcia ewentualnych nadużyć czy braków w tym względzie w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej.Pozycja Historia Szpitala Św. Karola Boromeusza w SzczecinieKomisarczyk, Adam (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)W artykule przedstawiono dzieje nieruchomości znajdującej się w Szczecinie u zbiegu ulic Lubomirskiego i Al. Wyzwolenia w latach 1910-2014. Kongregacja Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza zakupiła ten teren i wybudowała szpital oraz sierociniec. Do sierpnia 1944 r. siostry prowadziły tam swoje dzieło. Po zniszczeniu obiektu w wyniku nalotów alianckich przeniosły się wraz z podopiecznymi do Kołobrzegu. Po wojnie powróciły do Szczecina, niestety, ich nieruchomość użytkowana była wówczas przez Dyrekcję Okręgową Kolei Państwowych, której bezprawnie przyznano własność boromeuszek. Przez wiele lat (aż do 1959 r.) siostry bezskutecznie usiłowały odzyskać swe mienie. A ponieważ zależało im przede wszystkim na kontynuowaniu dzieła zapoczątkowanego przez ich zgromadzenie dla dobra społeczności lokalnej, dopóki trwała działalność szpitala (najpierw kolejowego, następnie miejskiego), siostry wstrzymywały procedurę odzyskiwania nieruchomości. Wznowiły ją w roku 2009, gdy władze miasta zlikwidowały szpital. Długotrwałe pertraktacje z Urzędem Miasta Szczecin zwieńczone zostały sprzedażą zagrabionej przed laty przez komunistyczne władze nieruchomości Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. W akcie notarialnym miasto szczegółowo określiło funkcje przyszłego szpitala i Domu Pomocy Społecznej oraz sprecyzowało terminy budowy obiektu. Dziś na tym miejscu funkcjonuje, wciąż rozwijający się, Instytut Medyczny im. Jana Pawła II.Pozycja Jezus, Belzebub i nieodpowiedzialne słowa. Egzegeza perykopy Mt 12,22-37 z hebrajskiej wersji Ewangelii wg św. Mateusza (ShemTob)Goniszewski, Piotr (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Niniejszy artykuł zawiera egzegezę perykopy 12,22-37 z hebrajskiej wersji Ewangelii wg św. Mateusza (ShemTob). Semicka wersja tego tekstu znajduje się w średniowiecznym, żydowskim traktacie polemicznym אנן נוחן. Pierwsza część artykułu prezentuje tłumaczenie tekstu hebrajskiego na język polski. Kolejne dwa rozdziały ukazują strukturę literacką Mt ShemTob 12,22-37 oraz analizują problem źródeł hebrajskiej Ewangelii wg św. Mateusza. Główny rozdział koncentruje się na egzegezie Mt ShemTob 12,22-37. Ostatnia część zawiera refleksję teologiczną nad badaną w artykule perykopą. Egzegeza perykopy Mt ShemTob 12,22-37 pokazała, że całościowy przekaz wersji hebrajskiej nie różni się bardzo od kanonicznego tekstu greckiego Mt. W obu tekstach pojawia się silna opozycja pomiędzy królestwem Bożym i królestwem złego ducha oraz wybór, przed jakim staje każdy spotykający Jezusa.Pozycja Komunikacja w internecie jako szansa dla Kościoła na skuteczne funkcjonowanie na rynku medialnym na przykładzie diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Website communication model: narzędzie do analizy jakościowej portali internetowychParfianowicz, Wojciech (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Artykuł podejmuje tematykę komunikacji w Internecie z perspektywy Kościoła katolickiego. Autor przedstawia racje, wynikające również z niektórych tekstów magisterium Kościoła, które pozwalają spojrzeć na Internet jako na szansę skutecznej działalności Kościoła w przestrzeni medialnej. Główną tezą artykułu jest przekonanie, że serwisy internetowe prowadzone przez instytucje kościelne muszą charakteryzować się odpowiednią jakością, która w niniejszym opracowaniu rozumiana jest jako wypełnienie funkcji komunikacyjnej. Autor przedstawia również Website Communication Model, czyli narzędzie do analizy stron internetowych pod tym kątem.Pozycja L’Ermeneutica del sensus fidei in Joseph RatzingerProniewski, Andrzej (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)We współczesnym świecie sposób interpretacji sensu wiary został zredukowany do opinii osobistej, do poszukiwania intelektualnych argumentów i do wpływu na indywidualne stanowisko autorytetów nauki. Ratzinger sugeruje metodę hermeneutyczną poszukiwania właściwego sensu wiary, która opiera się nie na osiągnięciach naukowych czy personalnych przemyśleniach, ale na Piśmie Świętym, Tradycji, Ojcach Kościoła i jego Magisterium. Treści artykułu koncentrują się wokół czterech zagadnień: Biblii jako normie sensu wiary (1), Tradycji jako fundamencie pogłębienia wiary (2), Ojców Kościoła jako spadkobierców wiary (3) i Magisterium jako urzędu normatywnego sensu wiary (4).Pozycja Le “Lettere alle sette Chiese” (Ap 1,9–3,22): trama di un fidanzamento in attoPedroli, Luca (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)It is well known that the author of Revelation has a great appreciation for the loving relationship between a man and a woman, a relationship that consolidates and matures in time, until it results in marriage. In this article, after considering the specific terminology inherent in the dynamics of love and marriage, with particular attention to the four occurrences of the word νύ μφη (18,23; 21,2.9; 22,17), the article focuses on the section on the letters to the seven churches (1,9–3,22), showing how the warmth and the intensity of the loving relationship between Christ and the Church leads to identify the dynamics of an engagement underway.Pozycja Miłosierny i sprawiedliwy Bóg w nauczaniu Jana Pawła IIKlein, Teresa (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Bóg zawarł z człowiekiem «przymierze pierwotne». Przymierze to objawia się przede wszystkim w relacji miłości między Stwórcą a stworzeniem. Niestety, człowiek za podszeptem szatana oderwał się od uczestnictwa w Bożej miłości i prawdzie. Odtąd stał się jakby bardziej podatny na grzech. Jednak Bóg w swoim miłosierdziu zapowiada odkupienie, bowiem do natury „miłości należy to, że nie może ona nienawidzić i pragnąć zła tego, kogo raz sobą obdarzyła”. Starotestamentowe teksty dały Janowi Pawłowi II okazję do tego, by ukazać współczesnym, że Bóg jest ciągle ten sam: sprawiedliwy i miłosierny zarazem. „Miłość niejako warunkuje sprawiedliwość, a sprawiedliwość ostatecznie służy miłości. Ów prymat, pierwszeństwo miłości w stosunku do sprawiedliwości (co jest rysem znamiennym całego Objawienia), ujawnia się właśnie poprzez miłosierdzie”. Bóg jest tym, kto kocha i w swej miłości działa sprawiedliwie.Pozycja „Na drodze do doskonałości”. Henryk Mochol, „Rola sakramentu pokuty w dążeniu do doskonałości według nauczania biskupa Piotra Gołębiowskiego”, Radom 2013, ss. 450Sienkiewicz, Edward (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Pozycja Nauka o istotach niebiańskich w Księdze Daniela: kontynuacja wcześniejszych tradycji biblijnych oraz nowy wkład do angelologii Starego TestamentuParchem, Marek (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Księga Daniela stanowi bardzo ważne świadectwo rozwoju nauki o istotach niebiańskich w tradycji biblijnej Starego Testamentu. Niektóre z motywów dotyczących istot niebiańskich występujące w tej księdze nawiązują do starych tradycji obecnych w religii Izraela, mianowicie ukazanie ich jako posłańców Boga (Dn 3,28; 6,23), nazywanie ich „synami Boga” (w Dn 3,35 istota niebiańska jest określona jako „syn bogów”) oraz „świętymi” (Dn 4,10.14.20; 7,21.22.25.27; 8,13.24.25), przedstawianie ich jako tłumaczy/interpretatorów objawienia przekazywanego w formie wizji (Dn 7,16; 8,16; 9,21-22; 10,5-11,2). Występująca w Księdze Daniela koncepcja niebiańskiego dworu JHWH, który tworzą istoty niebiańskie służące Bogu i oddające Mu cześć, pojawia się często w Starym Testamencie, co swoimi korzeniami sięga mitologicznej literatury starożytnego Bliskiego Wschodu. Najważniejszym jest jednak to, że w Księdze Daniela pojawia się w odniesieniu do nauki o istotach niebiańskich kilka motywów, które wcześniej nie występowały w Biblii Hebrajskiej, a są nimi następujące: użycie imion własnych, mianowicie „Gabriel” (Dn 8,16; 9,21) i „Michał” (Dn 10,13,21; 12,1), mówienie o liczbie istot niebiańskich (Dn 7,10), ukazanie ich funkcji jako czuwających, tj. strażników (Dn 4), przedstawianie ich statusu jako książąt narodów odgrywających istotną rolę w historii obejmującej zarówno sferę niebiańską, jak i ziemską (Dn 10-12). Dzięki obecności w Księdze Daniela nowych motywów dotyczących nauki o istotach niebiańskich księga ta w znaczący sposób ubogaca angelologię biblijną Starego Testamentu. Warto zwrócić uwagę na fakt, że nauka o istotach niebiańskich w Księdze Daniela została rozwinięta w późniejszej literaturze żydowskiej, zwłaszcza w pismach o charakterze apokaliptycznym i w zwojach z Qumran, jak również w tradycji chrześcijańskiej.Pozycja Negatywne oraz pozytywne aspekty w cyklu powieściowym „Harry Potter” J.K. RowlingAdamczyk, Ewelina (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)W niniejszym artykule omówiony jest problem ewentualnych zagrożeń duchowych wywołanych wśród dzieci i młodzieży na skutek czytania i zainteresowania się serią powieści o Harry’m Potterze J.K. Rowling. Zostają przytoczone argumenty za i przeciw powieści o młodym czarodzieju z Hogwartu. Przeciwnikami omawianego dzieła, których opinie znajdują się w artykule, są demonolog Aleksander Posacki, niemiecka pisarka Gabriele Kuby, włoski egzorcysta Gabriele Amorth i inni. Natomiast autorami wyrażającymi się pozytywnie o sadze o Harry’m Potterze” są m.in. publicysta watykańskiego dziennika „L’Osservatore Romano” Antonio Carriero, włoski filozof Rocco Buttiglione, siostra zakonna Edyta Pielas i inni. Przytoczone argumenty przeciwko omawianemu dziełu Rowling to m.in. wprowadzanie dzieci i młodzieży w świat okultystyczny oraz relatywizowanie dobra i zła. Do pozytywnych aspektów powieści Rowling zostały zaliczone m.in. ukazanie wartości uniwersalnych, takich jak przyjaźń i miłość oraz nawiązanie do symboli chrześcijańskich. Autorka artykułu stoi na stanowisku zdroworozsądkowego podejścia do omawianego tematu oraz aby nie demonizować przesadnie treści tej powieści. W celu uniknięcia ewentualnych rozterek rodziców, wychowawców i katechetów, zatroskanych o duchowe dobro ich podopiecznych, proponuje autorka inne pozycje książkowe, zgodne z chrześcijańską wizją świata.Pozycja Niepokalana – wzorem dla współczesnych małżonków?Wachowicz, Andrzej (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Maryja nie tylko jest Matką Jezusa i Matką Kościoła, ale jest także małżonką św. Józefa i dlatego może inspirować współczesne małżeństwa. Przez to, że jest Dziewicą a jednocześnie Oblubienicą św. Józefa, swoim życiem jeszcze bardziej kieruje naszą uwagę na wartości, które leżą u podstaw relacji małżeńskich: wyłączność, zaufanie do współmałżonka, szacunek i czystość. Czystość małżeńska, której nie można mylić z dziewiczością, jest pożądaną postawą przez małżonków, gdyż jest umocnieniem prawdziwej miłości. Pisali już o tym ojcowie Kościoła, a szczególnie św. Jan Chryzostom. Odwaga Maryi w realizacji swego powołania małżeńskiego może pobudzić odwagę małżeństw w zachowywaniu przysięgi małżeńskiej.Pozycja Posłańcy Boga oraz niebiańskie istoty w Księdze RodzajuLemański, Janusz (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)W tradycjach o Abrahamie i Jakubie prześledzić można proces ewolucji koncepcji „posłańców Boga/Jhwh”. Najpierw opisuje się ich jako ludzi, potem jako głos Boga przemawiającego z nieba, a wreszcie jako niewidzialne istoty roztaczające opiekę nad patriarchą. W starszych tekstach mają oni za zadanie również dokonywanie inspekcji na ziemi i kontrolowanie biegu spraw. W prologu z Rdz 1-11 spotykamy jeszcze dwa inne rodzaje istot z nieba: „synowie Boga” i „cheruby”. Pierwsi są przedstawicielami niebiańskiego dworu przekraczającymi granicę w relacjach z ludźmi i prezentuje się ich jako przodków dawnych mieszkańców Kanaanu. Drudzy stanowią strażników Edenu. Pełnią więc tradycyjną rolę, ale nie opisuje się ich jako postaci o wyglądzie hybrydy łączącej cechy ludzkie i zwierzęce.Pozycja Problem recepcji Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej po jej ogłoszeniuWojtkiewicz, Krzysztof (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Kiedy już znana była data ogłoszenia Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej, wszyscy wyczekiwali w napięciu jej treści. Po ujawnieniu jej 26 czerwca 2000 roku nie było nastroju ani sensacji, ani też specjalnego echa wśród ludzi. Komentarz teologiczny do 3 części Tajemnicy Fatimskiej sporządził ówczesny prefekt Kongregacji Nauki Wiary, Józef Ratzinger, który wyjaśnił wszystkie wątki tajemnicy. W teologii więc poza odniesieniem się do tego komentarza nie było specjalnej recepcji. Włoski dziennikarz Antonio Socii podjął się przeprowadzenia pewnego rodzaju śledztwa, czy cały tekst tajemnicy został ogłoszony. Dla teologii ważne jest jednak podkreślenie podstawowego orędzia całości tajemnicy fatimskiej. Jest to ewangeliczne wołanie o wiarę i pokutę.Pozycja Sprawozdanie z sesji popularnonaukowej „Aniołowie i demony”Tomaszewski, Tomasz (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Pozycja Stół czy stoły Słowa Bożego?Dullak, Kazimierz (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)Msza Święta sprawowana w Kościele jako odpowiedź na polecenie Jezusa: „To czyńcie na moją pamiątkę”, składa się z dwóch zasadniczych części – skoncentrowanych na dwóch stołach – liturgii słowa Bożego i liturgii eucharystycznej. Obie części są ze sobą ściśle zespolone. Dzięki pierwszej z nich uczestniczący otrzymują wskazanie, pouczenie, napomnienie, zaś z drugiej części (stołu Ofiary) otrzymują siłę uzdalniającą do wdrażania pouczeń w swoje życie. W tym znaczeniu mamy do czynienia we Mszy Świętej z dwoma stołami – ołtarzami. Odpowiedzialni za kształt liturgii mają zadanie troszczyć się o przejrzystość i jednoznaczność tej więzi obu stołów w służbie jak najbardziej owocnego przeżycia Mszy Świętej. Wszystko, co przyczynia się do zacierania tej harmonii, należy wyeliminować, zarówno wyeksponowane pulpity czy rozmaite stojaki służące zarówno przewodniczącemu liturgii, jak i komentatorom oraz innym usługującym w liturgii.Pozycja Studia soborowe. Historia i nauczanie Vaticanum II, red. Michał Białkowski, Toruń 2013, ss. 591Bujak, Janusz (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)