Itinera Spiritualia, 2010, Vol. 3

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/29792

Przeglądaj

Ostatnie zgłoszenia

Teraz wyświetlane 1 - 9 z 9
  • Miniatura
    Pozycja
    Jan Paweł II – „Papież karmelitański”
    Zawada, Marian (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2010)
  • Miniatura
    Pozycja
    Święci i słudzy Boży polskiego Karmelu terezjańskiego wobec problemów i wyzwań obecnych czasów
    Praśkiewicz, Szczepan Tadeusz (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2010)
  • Miniatura
    Pozycja
    Koncepcje świętości w okresie patrystycznym (I‒VIII w.)
    Kasprzak, Dariusz (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2010)
  • Miniatura
    Pozycja
    Der gegenwartige Prozess der Marginalisierung Gottes und der Sinngehalt des chalkedonischen Dogmas (451). Der Beitrag Walter Kaspers zur Zivilisation der Liebe
    Kasperek, Łukasz Krzysztof (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2010)
    W niniejszym artykule omówiono najpierw przyczyny nowożytnych procesów autonomizacji, następnie skutki marginalizacji idei Boga i aktualne wyzwania, w końcu znaczenie zbawcze Jezusa Chrystusa w relacji do człowieka w świetle dogmatu chalcedońskiego. Refleksje oparto na teologicznym dorobku kard. Waltera Kaspera, wybitnego dogmatyka z Tybingi, przewodniczącego Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan. Nakreślona synteza unaocznia, że zsekularyzowana cywilizacja zachodnia –która oddala się od korzeni biblijnych i chrześcijańskich i eliminuje wartości chrześcijańskie z życia publicznego – nie jest w stanie zagwarantować ochrony godności człowieka według swoich założeń. Próby zbudowania cywilizacji prawdziwie ludzkiej w oparciu o zasady demokracji i prawo stanowione – lecz lekceważące przy tym Boga – rodzą, jak się okazuje, nowe formy zagrożenia i zniewolenia dla człowieka. Walter Kasper, pragnąc wyjść naprzeciw współczesnym wyzwaniom i wnieść swój wkład w budowanie świata bardziej ludzkiego, podejmuje szlachetne idee godności i wolności, zawarte w nowożytnym humanizmie, wchodzi z nim w dialog, sankcjonuje jego ukryte chrześcijańskie bogactwo, poddaje krytyce jego niechrześcijańskie konsekwencje i integruje z chrześcijańską wizją świata. Wychodząc z założenia, że człowiek ze swej natury jest istotą otwartą na nieskończoność, ukazuje mu wzniosłe powołanie do przyjaźni i komunii z Bogiem jako jedynie adekwatną odpowiedź na jego pragnienia. Najgłębsze uzasadnienie swoich przesłanek znajduje on w twórczej interpretacji definicji chrystologicznej Soboru Chalcedońskiego. W oparciu o jego nauczanie, rozszerzone o interpretację doświadczenia unikatowej relacji Jezusa do Ojca, wykazuje, że – zgodnie z tym, co dokonało się w Jezusie Chrystusie, doskonałym człowieku – zjednoczenie człowieka z Bogiem nie niszczy w nim niczego, co ludzkie, lecz je zabezpiecza i rozwija. W ten sposób broni wielkości powołania człowieka i zapewnia mu ostateczny fundament teologiczny. Taka chrystologia daje podstawy do opisu realizacji misterium Chrystusa w życiu chrześcijanina i Kościoła oraz stanowi punkt wyjścia do refleksji na temat zaangażowania chrześcijan w świecie i budowania duchowości komunii. Są to tematy, które – nie przekreślając wartości życia czysto kontemplacyjnego – ukazują, że sens bycia chrześcijaninem zawiera się nie w ucieczce od świata, lecz w zaangażowaniu w jego przemianę. Z kolei teologia duchowości, łącząca doświadczenie z doktryną, może być dla teologii systematycznej swoistą transfuzją krwi i nadać jej duchowy smak. Chrystologia Waltera Kaspera nie jest więc spekulacją bez znaczenia dla dzisiejszych chrześcijan i współczesnej Europy, która nadal poszukuje swego oblicza duchowego. Jest bowiem cennym przyczynkiem na rzecz świata bardziej ludzkiego i cywilizacji miłości. Przyjęcie przesłania, jakie wynika z tych refleksji, leży w interesie współczesnych społeczeństw europejskich.
  • Miniatura
    Pozycja
    Pour une lecture existentielle des oeuvres spirituelles classiques centrees sur l’ experience de Dieu. Cas de sainte Therese d’ Avila et sainte Therese de Lisieux
    Igirukwayo, Antoine Marie Zacharie (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2010)
    Pisarze duchowi nie są zawodowymi teologami ani zwykłymi sprawozdawcami zaistniałych faktów. Oni są świadkami treści o szczególnej głębi: powiązania bosko-ludzkiego na drogach historii. Żeby przekroczyć płaszczyzny kulturowe, chronologiczne, geograficzne itd., które człowieka oddzielają, czytelnik chwyta w akcie najbardziej subiektywnym doświadczenia duchowego to, co w tym samym czasie jest najbardziej powszechne z wiary i drogi prowadzącej do pełni człowieczeństwa. Zrozumiałość tego kroku pozostaje otwartym depozytem do poszukiwania teologicznego. W niniejszym rozważaniu są sugerowane pewne drogi, jasno połączone pomiędzy poszczególnym świadectwem i powszechnym znaczeniem, źródłami wiary i wewnętrznego doświadczenia, teologicznej myśli typu klasycznego i teologii przeżywanej w poszczególnych doświadczeniach. Te ścieżki zostały rozwinięte w świetle duchowych autorów Karmelu, a konkretnie św. Teresy od Jezusa i Małej Teresy.
  • Miniatura
    Pozycja
    Doświadczenie Boga żywego u św. Jana od Krzyża
    Martínez González, Emilio José (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2010)
  • Miniatura
    Pozycja
    Rola poznania siebie na drodze zjednoczenia z Bogiem
    Gogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2010)
  • Miniatura
    Pozycja
    La specificità della formazione religiosa e la sua realizzazione
    Firszt, Grzegorz (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2010)
    Artykuł stanowi próbę ogólnego spojrzenia na formację zakonną. Materiał rozłożony jest w dwóch zasadniczych punktach: specyfika formacji zakonnej i realizowanie formacji zakonnej. W opracowaniu uwzględnia się najnowsze podejścia w wyrażaniu istoty formacji zakonnej (punkt pierwszy) oraz bierze się pod uwagę kondycję dzisiejszej młodzieży (punkt drugi). Na punkt pierwszy, bardziej teoretyczny, składają się takie zagadnienia, jak: złożoność pojęcia formacji; definicja formacji; jej cel, przedmiot, protagoniści formacji (Trójca Święta i osoba powołana) oraz pośrednictwo ludzkie w formacji (formator, wspólnota i środowisko). Treść punktu drugiego koncentruje się zaś wokół zagadnień praktycznych związanych z procesem formacji w tym, co odnosi się do: celów formacyjnych (doświadczenie Boga, apostolat), osoby powołanej (pobudzanie do dania odpowiedzi w wolności, wzmożona uwaga na pojedynczego formowanego, inkulturacja i personalizacja w formacji) oraz struktury formacyjnej (formacja w zakresie wiedzy i doświadczenia).