Itinera Spiritualia, 2008, Vol. 1
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/29382
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Trzy epizody z życia Eliasza w interpretacji duchowo-mistycznejZawada, Marian (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2008)Pozycja Próba rozwiązania dylematu między obiektywnością a subiektywnością teologii na przykładzie „Symboliki kościelnej” Brunona FortegoRybicki, Marcin (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2008)Pozycja Rozeznawanie powołania do życia zakonnegoRuszała, Andrzej (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2008)Pozycja Nowe źródło duchowości – kompletna publikacja „Listów” św. Teresy od Jezusa w języku polskim(Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2008)Pozycja Trasfondo relacional del amor en el “Cántico espiritual” de san Juan de la CruzMyszkowski, Rafał (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2008)Artykuł podejmuje zagadnienie miłosnej relacji opisanej przy pomocy symbolu oblubieńczego w Pieśni duchowej św. Jana od Krzyża. Zamiarem karmelitańskiego mistyka jest nakreślenie procesu wzrastania chrześcijanina w relacji miłosnej do Jezusa Chrystusa. Relacja opisana przez św. Jana od Krzyża nosi w sobie szczególne cechy, które pozwalają na określenie jej jako relacja oblubieńcza. Są nimi: autonomia podmiotu, wzajemność oraz wyłączność. Powyższy artykuł przedstawia skrótowo te trzy cechy relacji oblubieńczej. O autonomii człowieka, symbolicznie określonego jako Oblubienica, decyduje jego wolność, nierozerwalnie złączona z odpowiedzialnością. Niezbędna dla uchwycenia odrębności osoby ukochanej jest zdolność do podziwu. Wymiarem specyficznie sanjuanistycznym jest rana, która, będąc na początku zarzewiem zaangażowanego poszukiwania, pod koniec zostaje odczytana jako wyraźna pieczęć wzajemności. Drugą cechą relacji oblubieńczej jest wzajemność. W miłosnym mówieniu: „my” łączą się oba podmioty przy zachowaniu całkowitej swej odrębności. Podziw w spotkaniu z Umiłowanym przekształca się w inną cechę wzajemności, którą można określić jako współpraca. Miłość, będąc aspiracją człowieka, który w swej naturze nosi ranę otwierającą go na umiłowane „ty”, jest jedyną możliwością uleczenia tego braku. Wśród wymiarów relacji oblubieńczej najbardziej charakterystycznym jest wyłączność. Zawiera ona w sobie wyzwanie całkowitości, jak również paradoks ogołocenia „ja”, które, angażując się całkowicie w miłość, traci możliwość swojej realizacji w oderwaniu od ukochanego „ty”. Obrazu oblubieńczej wyłączności dopełnia intymność jako gwarancja niepowtarzalności prawdziwej miłosnej relacji. W konkluzji artykułu stwierdza się, że analiza relacji opisanej w Pieśni duchowej ukazuje nam głębię spostrzeżeń karmelitańskiego mistyka na temat ludzkiego podmiotu podejmującego proces poszukiwania, oczyszczenia i zjednoczenia z umiłowaną przez siebie osobą. Św. Jan posługuje się rozbudowanym symbolem oblubieńczym. Chociaż pierwszym celem karmelitańskiego mistyka jest ukazanie drogi człowieka do spełnienia w miłości do Boga, to jednak sam proces zawarty w symbolu pozwala na odczytanie wielu prawideł relacji miłości w odniesieniu do miłości międzyludzkiej, a szczególnie do miłości łączącej chrześcijańskich małżonków.Pozycja Metoda empatyczno-sapiencjalna w teologii duchowościGogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2008)Pozycja Święty Rafał Kalinowski – sługa Bożego MiłosierdziaFudala, Stanisław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2008)Pozycja Edith Stein und Teresa von Avila – der Einfluss der hl. Teresa von Avila auf Edith Stein in ihrer Suche nach der WahrheitFlorek, Zdzisław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2008)Artykuł przedstawia wpływ św. Teresy od Jezusa na kształtowanie się życia i obrazu Boga u św. Edyty Stein, która to wybrała Kościół katolicki i wstąpiła do zakonu karmelitańskiego dzięki lekturze dzieł św. Teresy od Jezusa. W pierwszej części opracowania została przedstawiona droga Edyty Stein do poznania Teresy z Awili. Edyta Stein poznaje Teresę od Jezusa w 1921 r. poprzez lekturę jej Księgi życia. Edyta dostrzega w Teresie obraz kobiety jako człowieka prawowiernego, szukającego prawdy o Bogu i sobie, ale przede wszystkim człowieka modlitwy wewnętrznej, przyjacielskiej rozmowy z Bogiem. W następnej części artykułu ukazana jest interpretacja drogi modlitwy św. Teresy od Jezusa przez Edytę Stein w jej pismach o Teresie z Awili. W analizie modlitwy okazuje się Edyta Stein wierną interpretatorką i naśladowczynią Teresy od Jezusa. Modlitwę definiuje jako spotkanie duszy z Bogiem, który jest miłością. Człowiek odpowiada na tę miłość swoim życiem i słowami. Ostatnia część zajmuje się recepcją Twierdzy wewnętrznej w pismach Edyty Stein. To dzieło św. Teresy stało się dla Edyty Stein okazją do postawienia pytań o „duchowość” człowieka niewierzącego i próbą odpowiedzi na nie w świetle ówczesnych nurtów filozoficznych. W podsumowaniu artykułu zwraca się uwagę, że Edyta Stein ukazuje św. Teresę jako kompetentnego pedagoga modlitwy, którego wpływ nie ogranicza się tylko do zakonu czy Kościoła, ale w naszych czasach rozciąga się szerzej. Przy takim spojrzeniu Edyta Stein reprezentuje uniwersalny obraz duchowości, która jest otwarta na każdego człowieka, a w przedstawieniu dzieł Teresy z Awili okazuje się jej doskonałą uczennicą, interpretatorką i znawczynią.Pozycja Povertà, obbedienza, castità. Sulla formazione alla classica triade dei consigli evangelici ai tempi d’oggiFirszt, Grzegorz (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2008)Artykuł poświęcony jest studium wpływu radykalnych przemian społeczno-kulturowych, jakim poddana jest dzisiejsza młodzież, na początkową formację zakonną do rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. W analizie kondycji dzisiejszego młodego człowieka, tekst artykułu odnosi się do młodzieży europejskiej, ze szczególną uwagą zwróconą na młodzież polską. Po wykazaniu możliwości modyfikowania sugestywnej kolejności rad preferowanej przez Sobór Watykański II i teologię posoborową (czystość, ubóstwo, posłuszeństwo), studium koncentruje się wokół wpływu, jaki wywiera na wnętrze współczesnego człowieka dzisiejsza kultura, kultura wyrosła z kapitalizmu. Zauważa się, że wpływ ten jest istotny i zachodzi według zależności przyczynowo-skutkowej: z powszechnej i głęboko zakorzenionej tendencji konsumistycznej rodzi się emfaza na indywidualizm, co z kolei prowadzi do umacniania się tendencji hedonistycznych. W tym świetle, w sposób naturalny, klasyczna triada rad ewangelicznych układa się według kolejności: ubóstwo, posłuszeństwo, czystość. Dla uzasadnienia, że nie chodzi tutaj o powierzchowne ujęcie, ale o optykę, która rzuca nowe światło na proces formacji początkowej, a także na duszpasterstwo powołań (w zakresie, w jakim odnoszą się one do formacji do trzech rad ewangelicznych), w dalszej części artykułu przeprowadzona jest dyskusja, która skupia się wokół argumentacji dotyczącej zakresu samych rad ewangelicznych, a także kondycji młodzieży w ogóle. Wszystko skompletowane jest dodatkowymi uwagami, które mają pomóc uniknąć ewentualnej błędnej percepcji przedstawionego konceptu. Studium ma charakter ogólny. Dla uczynienia z niego konkretnej pomocy formacyjnej, domagałoby się umiejętnego wcielenia rezultatu przedstawionych analiz w rzeczywistość charyzmatyczną poszczególnych instytutów zakonnych.Pozycja Przy sercu samotności. Antologia współczesnej poezji polskich karmelitanek bosychStanowska-Cichoń, Bogusława (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2008)