Communio, 2015, R. 35, nr 2 (190)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/19828
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Ekumenizm dla ewangelizacji, red. P. Kantyka, S. Pawłowski, Lublin 2015, Redakcja Wydawnictw KUL, ss. 304Leśniewski, Krzysztof (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Pozycja «À plusieurs un seul corps». Les dimensions Eucharistiques de l’unité selon Henri de LubacMoulins-Beaufort, Éric de (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Dla Henri de Lubaca jedność jest ostatecznym przeznaczeniem ludzkości. Budowanie jedności Ciała Chrystusa realizuje się w Kościele przez celebrowanie Eucharystii. Ta ofiara jedności sprawia, że to, co jest „nieprzystające do siebie” staje się komplementarne. W tym aspekcie dzieło odkupienia dopełnia to, co ustanowiło dzieło stworzenia. Ludzkość, stworzona w jedności, została podzielona przez grzech. Zbawiciel czyni możliwym ponowne zbliżenie oddalonych od siebie ludzi. Przez Wcielenie Syn Boży zjednoczył się z każdym człowiekiem i umarł w samotności, aby wszystkich ponownie zjednoczyć. Przez Eucharystię i w Eucharystii Kościół ogłasza, że najbardziej osobiste dary mogą być wspólnym dobrem wszystkich. Przez ofiarę Chrystusa w Duchu Świętym każdy może umrzeć dla siebie, aby wszystko otrzymać od innych, będąc przez nich całkowicie przyjętym.Pozycja „Piotr w ramach struktury” – H.U. von Balthasar o posłannictwie papieża w Kościele katolickimStoll, Christian (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Artykuł zaprasza nas do przeczytania na nowo książki, która ukazała się po raz pierwszy 40 lat temu: Antyrzymski resentyment Hansa Ursa von Balthasara. Według Balthasara, posługa Piotra jest opisana w Nowym Testamencie z precyzją często zaniedbywaną. Ta postać opisuje typ, który zachowuje wartość nieustanną, rozciągającą się na Kościół w podobny sposób jak jego zasada maryjna. Maryjne fiat i prymat Piotra i jego następców odsyłają się wzajemnie do siebie i obejmują życie Kościoła. Jedyne przewodniczenie, które się liczy, to przewodniczenie miłości, którego nie można mylić z afektami obcymi dla wiary.Pozycja Symfonia jedności. Z kardynałem Kurtem Kochem rozmawia ks. Robert Biel, Lublin 2015, Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej Gaudium, ss. 240.Pawłowski, Sławomir (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Pozycja Wrocławski ekumenizm – 50 lat po II soborze watykańskimWolnica, Krzysztof (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Współpraca wrocławskich parafii reprezentujących Kościoły zrzeszone w Polskiej Radzie Ekumenicznej oraz Kościół Rzymskokatolicki, obejmuje także Ewangelikalną Wyższą Szkołę Teologiczną, z którą od kilku lat trwa współpraca. Ekumeniczna otwartość we Wrocławiu dotyczy nie tylko chrześcijan, ale także reprezentantów innych religii, czego przykładem jest Dzielnica Wzajemnego Szacunku, gdzie ma miejsce współpraca z Gminą Wyznaniową Żydowską. Ekumenizm wrocławski rozwija się na trzech płaszczyznach: duchowej w ramach Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan, Światowego Dnia Modlitwy oraz Salonu Dzielnicy Wzajemnego Szacunku. Ekumenizm naukowy, który jest intelektualnym wysiłkiem, pozwala poprzez dyskusję i ekumeniczne zaangażowanie na lepsze poznanie teologii i kultury Kościołów uczestniczących w wydarzeniach kulturalno-naukowych. Ekumenizm praktyczny jest wyrazem realizowania przykazania miłości bliźniego poprzez działalność społeczną. Wrocławskie parafie oraz Dzielnica Wzajemnego Szacunku to nie tylko słowo, ale również czyn polegający na rzeczywistej pomocy dzieciom, dorosłym i seniorom ponad istniejącymi różnicami teologicznymi, liturgicznymi i religijnymi.Pozycja Ekumeniczna troska o prawa pracownicze w pracach Światowej Rady KościołówSkładanowski, Marcin (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Artykuł ukazuje główne kierunki ekumenicznej troski o prawa pracownicze,na przykładzie realizowanego przez Światową Radę Kościołów (ŚRK) programu refleksji „Sprawiedliwość, pokój i integralność stworzenia” (JPIC), rozpoczętego przez ŚRK podczas jej VI Zgromadzenia w Vancouver (1989). Artykuł prezentuje genezę programu JPIC oraz jego zasadnicze części. Następnie omawiane są stawiane w toku realizacji programu postulaty dotyczące praw pracowniczych. Osobną uwagę poświęca się kwestii ucisku i dyskryminacji kobiet. Na końcu poruszono sprawę ekumenicznego znaczenia kwestii praw pracowniczych.Pozycja Społeczna Ewangelia (Social Gospel) jako teologiczna odpowiedź na nowoczesnośćKopiec, Piotr (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Byłoby bez wątpienia czymś bardzo trudnym, aby zrozumieć współczesną amerykańską kulturę polityczną i współczesne amerykańskie społeczeństwo bez odwołania się do ruchu Społecznej Ewangelii (Social Gospel). Druga część dziewiętnastego wieku była okresem gwałtownych przemian ekonomicznych i społecznych, takich jak uprzemysłowienie i urbanizacja. Przemiany te prowadziły z jednej strony do akumulacji kapitału, z drugiej zaś do wzrastającej biedy strukturalnej, bezrobocia, chorób i ekonomicznego upośledzenia ogromnej części społeczeństwa. Społeczna Ewangelia powinna być ujmowana jako teologiczna odpowiedź na wspomniane wyzwania związane ze współczesną gospodarką. Inspirowała teologiczne przemiany w teologii protestanckiej i przyczyniła się do powstania wielu istotnych politycznych i społecznych idei dwudziestowiecznego świata zachodniego. Artykuł bada jej powstanie i śledzi jej główne teologiczne koncepcje. Stara się również powiązać ruch Społecznej Ewangelii z różnymi tendencjami we współczesnych protestanckich systemach teologicznych.Pozycja Jakiego ekumenizmu potrzebuje dziś Kościół?Kantyka, Przemysław (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Artykuł poświęcony jest refleksji nad możliwym i pożądanym kształtem ekumenizmu w XXI wieku. Autor przeprowadza swe analizy na czterech polach: ekumenizmu doktrynalnego, ekumenizmu duchowego i praktycznego, ekumenizmu misyjnego oraz rozumienia paradygmatu ekumenicznego przez papieża Franciszka. W dziedzinie ekumenizmu doktrynalnego Autor postuluje tworzenie dokumentów dialogu w sposób możliwie krótki i prosty oraz szersze wykorzystanie w dialogu zasady „hierarchii prawd” oraz kategorii theologumenonu. W dziedzinie ekumenizmu duchowego i praktycznego wskazuje na pożyteczność wspólnot ekumenicznych w rodzaju Międzynarodowej Wspólnoty Ekumenicznej, będących swoistymi „laboratoriami ekumenizmu” Autor postuluje następnie powrót do misyjnych korzeni ruchu ekumenicznego twierdząc, że może to skutecznie przysporzyć ekumenizmowi nowego impetu. W ostatniej części artykułu Autor analizuje tezę Petera Hockena o zmianie paradygmatu ekumenicznego przez obecnego papieża konstatując, że podejście Franciszka stanowi niezbędne uzupełnienie dotychczasowego rozumienia ruchu ekumenicznego, nie jego zmianę. Wszystkie wymienione części artykułu zawierają wskazanie na niezbędne – zdaniem Autora – korekty ruchu ekumenicznego, aby nadać mu nowy, niezbędny dynamizm.Pozycja Nieznane Kościoły metodystyczneBartos, Józef (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Artykuł opisuje nieznane w Polsce cztery Kościoły metodystyczne: 1. Afrykański Episkopalny Kościół Metodystyczny, założony w 1787 r. w USA; 2. Pierwotny Kościół Metodystyczny, założony w 1807 r. w Anglii; 3. Wolny Kościół Metodystyczny, założony w 1860 r. w UŚA; 4. Kościół Nazarejczyka, założony w 1908 r. w USA. Artykuł szkicuje historię i doktrynę tych denominacji, które nawiązują do spuścizny Johna Wesleya (1703-1791) i Charlesa Wesleya (1707-1788).Pozycja Pentekostalizm LitwyKwoka, Ryszard (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)This report presents an overview of Pentecostalism in Lithuania: its history, the doctrinal and cultic specificity, and activities. The Pentecostal movement in Lithuania has its roots in 1912. Religious freedom, restored in 1990, resulted in the creation of new local Pentecostal communities, which now reach approx. 2 thousand adult believers. Joining together to form church unions did not divest the Lithuanian Pentecostals’ subjectivity of local communities, which retained the right to freely present their own specificity in piety and theological preferences. These communities take many initiatives in education, pastoral care of prisoners, rehabilitation of addicts, helping of the poor and youth ministry. They try to work together not only within the Pentecostal organizations themselves, but also with other evangelical churches, and more broadly, at the level of ecumenism.Pozycja Rozum i wiara w interpretacji współczesnych teologów prawosławnychBiałous, Mirosław (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Autor analizuje poglądy prawosławnych teologów XIX, XX i początków XXI wieku (np. Chomiakowa, Łosskiego, Florowskiego, Blooma, Basdecasa, Ałfiejewa, Bendzy) na temat wiary i rozumu. Porównuje je z opiniami teologicznych autorytetów starożytności (Tacjan, Tertulian) i średniowiecza (św. Piotr Damiani), a także z nauczaniem Kościoła katolickiego (św. Jan Paweł II). Rozważania Autora prowadzą do wniosku, że Chrystus-Zogos wprowadza harmonię w poznawanie duchowe i rozumowe. Chrystus, Mądrość Boża, łącząc w tajemnicy Wcielenia boską i ludzką naturę, ujawnił związek między różnymi sposobami ludzkiego poznania, przyznając im odpowiednią rangę. Dlatego między filozofią a teologią da się zauważyć nierozerwalną więź, podlegającą jednak pewnej kategoryzacji: o ile teologia bez filozofii może się obyć, o tyle filozofia w teologii odnajduje swe dopełnienie z uwagi na charakterystyczną dla siebie niewystarczalność. Jednocześnie filozofia może być doskonałym elementem propedeutycznym teologii. Warto też mieć na uwadze, że niezależnie od rodzaju poznawania, jego podmiotem jest osoba człowieka, stworzonego przez Pana, a obiektem zainteresowań Mądrość Boga jako Najwyższa Miłość, wybierająca i powołująca. Ten personalistyczny aspekt jest niezwykle ważny: człowiek, to nie tylko „mikrokosmos”, lecz i „mikrotheos”, odbicie natury Boga.Pozycja Sabine Laplane, Frère Roger de Taizé. Avec presque rien..., Paris 2015, Les Éditions du Cerf, ss. 528.Froniewski, Jacek (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Pozycja Jedność Kościoła urzeczywistniona w znaku wspólnoty eucharystycznej – cel, który się oddala? Stan dialogu katolicko-protestanckiego o Eucharystii jako ofierze 50 lat po Dekrecie o ekumenizmieFroniewski, Jacek (Wydawnictwo Pallottinum, 2015)Soborowy dekret Unitatis redintegratio otworzył Kościół katolicki na dialog ekumeniczny z innymi wyznaniami chrześcijańskimi, wyznaczając jako jego cel pełną wspólnotę kościelną urzeczywistniającą się we wspólnym sprawowaniu Eucharystii. Jedną z podstawowych przeszkód na drodze realizacji tego celu była trwająca od czasów Reformacji kontrowersja z protestantami na temat mszy jako ofiary. Artykuł, przez analizę dokumentów poszczególnych dialogów ekumenicznych, prezentuje zakres osiągniętego postępu w tej dziedzinie. Kluczem do rozwiązania tej kontrowersji w najbardziej zaawansowanych dialogach okazała się biblijnie rozumiana kategoria pamiątki (anamnesis), która pozwoliła ukazać w sposób akceptowalny dla obu stron związek pomiędzy jedyną ofiarą Chrystusa na krzyżu a ofiarą eucharystyczną. W dalszej perspektywie uzyskanie większego zbliżenia między Kościołami chrześcijańskimi wymaga tu pokonania przeszkód w innych spornych obszarach (głównie sprawa ministra/szafarza Eucharystii), a także wypracowania nowej metodologii prowadzonych dialogów.