Communio, 2016, R. 36, nr 4 (196)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/19966
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Christentum, Islam und Europa. Welche Leitkultur Braucht der Säkulare Rechtsstaat?Rhonheimer, Martin (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)Islam jest rodzajem religii, którą rozumie się jako porządek polityczny, prawny i społeczny. Dlatego islam jest nie do pogodzenia ze świeckim państwem w którym stosuje się rządy prawa, a także jest nie do pogodzenia z wolnym, demokratycznym porządkiem politycznym. Porządek polityczny i prawny jest dziedzictwem Oświecenia, epoki, którą można zrozumieć tylko na tle cywilizacji ukształtowanej przez chrześcijaństwo i swoistego rodzaju oddzielenia religii i polityki, władzy duchowej od doczesnej. Islam jest pod wieloma względami zaprzeczeniem takiej cywilizacji. Dzisiaj kultura europejska musi stawić czoła inwazji islamu. Liberalne państwo świeckie domaga się od wyznawców islamu jedynie przestrzegania praw i zasad społecznej egzystencji, która w nim obowiązuje. Chcąc być zaakceptowanym w chrześcijańskiej Europie islam musi zmienić się w religię, która zrezygnuje z chęci ustanowienia własnego porządku prawnego i społecznego opartego na jego religijnych tradycjach.Pozycja Arnold Angenendt, Die Revolution des geistigen Opfers. Blut – Sündenbock – Eucharistie, Herder, Freiburg im Br. 2016 (wyd. 2 rozszerzone), ss. 215.Froniewski, Jacek (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)Pozycja Sławomir Nowosad, Moralne konsekwencje wiary. Szkice anglikańskie; Prace Wydziału Teologii Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II nr 172; Seria „Moralność Chrześcijańska w Kontekście Ekumenicznym” pod red. S. Nowosada; Towarzystwo Naukowe KUL – Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Lublin 2016, ss. 325.Sakowicz, Eugeniusz (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)Pozycja Posynodalna adhortacja apostolska „Amoris laetitia” w polu napięcia między wolnością i prawdąMenke, Karl-Heinz (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)Pozycja Georg Ziaja, Lexikon der bedeutendsten Protestanten in Polen-Litauen im 16. Jahrhundert, Warszawa 2016, Wydawnictwo Naukowe Semper, ss. 169.Froniewski, Jacek (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)Pozycja Czy religia zabija?Wenzel, Uwe Justus (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)Celem niniejszego artykuły jest próba udzielenia odpowiedzi na pytanie: czy religia zabija? Autor wykazuje, że religie mogą dostarczać zbrodniarzom powodów i motywów do dokonywania zbrodni, lecz religie służą przede wszystkim opanowywaniu i łagodzeniu przemocy. Wyznawcy poszczególnych religii muszą zatroszczyć się o to, by ekstremiści, którzy pojawiają się we wszystkich wyznaniach, nie przywłaszczali sobie religii. To nie religie przyczyniają się do pokoju, lecz ludzie, którzy mają ufność w Bogu.Pozycja Czy istnieje przemoc w religiach?Pawlos, Iwona Ewa (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)Nie ma religii bez przemocy. Wszystkie religie, bez wyjątku, zarówno te z odległych czasów, jak i ze współczesności w jakimś stopniu borykają się z problem prześladowań religijnych. Proces ten zaczyna się w rodzinie, przechodzi przez szkołę, a kończy we wspólnocie religijnej lub państwie. Najczęściej dotyczy dzieci i kobiet, osób słabych i bezbronnych. Celem niniejszego opracowania było ukazanie szerszej problematyki prześladowań religijnych w dwóch największych religiach świata: chrześcijaństwie i islamie, oraz braku uregulowań prawnych, które powinny ukazywać sposoby przeciwdziałania prześladowaniom i skutecznej ochrony osób prześladowanych.Pozycja Compelle intrare: teologiczne usprawiedliwienie przymusu wiary w zachodnim chrześcijaństwieMaier, Hans (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)«Bezbożność jest przymuszaniem do religii» – pisał Tertulian. Historia chrześcijaństwa zna częste gwałtowne kontrowersje dotyczące religii. Znajdująca się w Łk 14, 16-24 przypowieść o gospodarzu wyprawiającym wielką ucztę i zapraszającym na nią licznych gości odegrała fatalną rolę w tej historii. W przypowieści gospodarz zmusza niechętnych gości do przyjścia na jego ucztę. Z czasem ta przypowieść była uzasadnieniem dla otwartego lub ukrytego przymusu religijnego. Jednakże II Sobór Watykański i Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku definitywnie wyjaśniły to, co było bezsporne we wczesnym chrześcijaństwie: nikt nie może być zmuszany do przyjęcia wiary.Pozycja Fascynacja dżihademMühl, Britta (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)The Fascination of Jihad: Juergen Manemann on Jihadism and Nihilism. The german political philosopher and theologian Juergen Manemann approaches the problem of Jihadism through a critical view on European societies. His conclusion is that Jihadism and Islamistic Terror are not essentially connected with Islam as a religion, but rather triggered by cultural crises and social pathologies, especially the western Nihilism.Pozycja Przemoc i religieBrague, Rémi (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)Coraz częściej słychać, że religie są brutalne i promują przemoc. W niektórych mediach ta formuła przyjęła wręcz wartość mantry. Jest to wygodne wyjście, które pozwala uniknąć zadawania zbyt wielu pytań na temat konkretnej religii. W ostatnim czasie przestępstwa są popełniane najczęściej w imię islamu, w każdym razie w jednej z jego postaci. W celu uniknięcia lęku przed islamem, stosuje się wygodną taktykę polegającą na nieokreślaniu konkretnej religii czyli islamu, ale mówieniu w liczbie mnogiej o religiach. Formuła, która łączy przemoc i religię, powinna i musi zostać poprawiona. Nie można stosować religii jako jedynego czynnika ukazującego źródła przemocy. Źródeł przemocy należy szukać również w innych aspektach ludzkiego życia, które towarzyszą ludzkości prawie wszędzie i prawie zawsze, a które także mogą mieć swój udział w odpowiedzialności. Owe inne aspekty są częstszym powodem przemocy niż elementy religijne. Należy także unikać stawiania na tej samej religijnej płaszczyźnie wszystkich religii, ucząc jakby wszystkie religie głosiły te same doktryny i zalecały te same praktyki. Trzeba uważać, żeby nie pomylić też danej religii z ludźmi, którzy ją wyznają, ale nie postępują według zasad i motywacji podawanych przez ich religię. Jeśli będziemy przestrzegać tych zasad ujawni się nam bardziej zniuansowany i prawdziwy obraz dotyczący związku religii z przemocą.Pozycja Kwestia biskupa wrocławskiego Henryka z Wierzbna w sporach biskupa krakowskiego Jana MuskatyJerzak, Norbert (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)Biskup Henryk z Wierzbna i biskup Jan Muskata mieli ze sobą ścisłe kontakty, choć nie wynikały one z powiązań rodzinnych, lecz ze wspólnych przekonań, szczególnie politycznych. Pierwszy proces dotyczył wyboru Jana na stolicę biskupią, został wytoczony przez arcybiskupa Jakuba Świnkę kilkanaście lat po wyborze, przewodniczącym sądu polubownego został Henryk z Wierzbna. Wyrok sądu był korzystny dla Muskaty, oskarżenia były zbyt powierzchowne. W 1306 r. arcybiskup Jakub Świnka wytoczył mu nowy proces, ze względu na jego niegodne zachowania. Kolejny konflikt Muskata miał z Łokietkiem, który zabrał biskupowi przywileje dane z rąk czeskich władców, co doprowadziło także do przejęcia rządów w diecezji przez Jakuba Świnkę, a Muskata udał się na wygnanie do Henryka z Wierzbna, do Wrocławia. Muskata odwołał się do papieża i do legata papieskiego. Odbył się kolejny proces na wyraźną prośbę Łokietka. Tym razem wyrok sądu uznał winę biskupa, który został ekskomunikowany i pozbawiony rządów. Henryk z Wierzbna okazywał mu dalej pomoc. Muskata został osadzony w więzieniu na Wawelu. Henryk składał apelację do papieża i legata. Muskata opuszczał więzienie, obiecując ugodę, ale na wolności, na Śląsku, ogłosił, że nie uznaje ugody, gdyż była zawarta pod przymusem. Zatrzymał się we Wrocławiu. Doprowadził do procesu z arcybiskupem przed legatem papieskim, a na procesie świadkiem był Henryk z Wierzbna. Zawarto umowę, tryumfował Muskata.Pozycja Relatywizm jako współczesna forma przemocy w refleksji teologicznej Josepha RatzingeraBeyga, Paweł (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)Joseph Ratzinger należy do grupy najbardziej znanych teologów. Niniejszy artykuł dotyczy wybranych aspektów relatywizmu jako współczesnej formy przemocy. Autor pokazuje katolicką wizję prawdy i natury relatywizmu. Według papieża Benedykta XV metoda relatywizmu to debata i dyskusja bez końca. Artykuł analizuje również tzw. „Dyktaturę relatywizmu”. W artykule przedstawiono również problem współczesnej przemocy relatywizmu w teologii i filozofii.Pozycja Przemoc antychrześcijańskaLipniak, Jarosław M. (Wydawnictwo Pallottinum, 2016)Niniejszy artykuł ma na celu ukazanie przemocy anty chrześcijańskiej, której doświadczają uczniowie Chrystusa ze strony islamu, buddyzmu, hinduizmu i komunizmu. W powszechnym mniemaniu prześladowania chrześcijan to sprawa bardzo dalekiej przeszłości. Tymczasem setki milionów wyznawców Jezusa z Nazaretu na co dzień cierpi różnego rodzaju ograniczenia wolności religijnej, zamykani są w więzieniach, torturowani, upokarzani i mordowani. Chrześcijaństwo jest obecnie najbardziej prześladowaną religią na świecie. Według danych organizacji Open Doors, która publikuje „Światowy Indeks Prześladowań” w 2017 roku na 2,48 miliarda chrześcijan na święcie 215 milionów (czyli 1 na 12) doświadczyło prześladowań. Światowy Indeks Prześladowań jest rankingiem 50 państw zamieszkanych przez ok. 4,8 miliarda ludzi, w których sytuacja chrześcijan jest najtrudniejsza. Żyje ich tam ok. 650 milionów (stanowiąc 13 proc, miejscowej ludności), z których ponad 215 min podlega szczególnie silnym prześladowaniom. W wielu miejscach naszej planety szerzy się przemoc skierowana przeciwko chrześcijanom. Zasługuje ona na potępienie tak, jak antysemityzm, czy fobia antyislamska. Jedną z przyczyn chrystianofobii jest z całą pewnością wielokulturowość. W jej imię stara się wyrzucić z życia publicznego to wszystko, co może przypominać o Chrystusie. Przerażające jest jednak to, że informacje o przemocy wobec chrześcijan nie znajdują zainteresowania środków społecznego przekazu, w tym również katolickich. Mass media przyzwyczaiły nas do informowania o różnego rodzaju grzechach popełnianych przez członków Kościoła, ale mają alergię na pisanie o chrześcijanach, jako ofiarach przemocy. Obojętność i swoistego rodzaju zmowa milczenia to grzech, w który popadają również chrześcijańscy hierarchowie. Żyjemy w czasach szczególnej czujności strażników tolerancji i równości. Wyostrzają im się zmysły, wyczula węch i słuch, wznoszą głowy, pilnie wypatrując wroga – chrześcijan.