Płacz Boga: potencjał i granice figury pocieszenia w teologii żydowskiej

Ładowanie...
Miniatura

Data

2021

Tytuł czasopisma

ISSN czasopisma

Tytuł tomu

Wydawca

Wydawnictwo Pallottinum

Abstrakt

Judaism after the destruction of the Second Temple sought concepts of coping with the catastrophe. Narratively, this was achieved, among other things, in the figure of God suffering and weeping with the people, while, on the other hand, the preoccupation with the omnipresent Torah was supposed to cushion the loss of the Jerusalem Temple as a meeting place between the people and God. The essay will show in what form rabbinic literature attempted to activate and dovetail these forms of crisis management. During the Shoah, the image of the weeping God found its climax in the work of a Hasidic scholar, but in the end was no longer suitable for absorbing the pain and bewilderment of the author.

Judaizm po zburzeniu Drugiej Świątyni szukał sposobu ma poradzenie sobie z tą katastrofą. Dokonało się to między innymi w postaci narracji o cierpiącym Bogu plączącym ze swoim ludem, z drugiej zaś strony zaabsorbowanie wszechobecną Torą miało złagodzić utratę Świątyni Jerozolimskiej, jako miejsca spotkań ludzi i Boga. Niniejszy esej ukazuje w jakiej formie literatura rabiniczna próbowała zaktywizować i zazębić te formy zarządzania kryzysowego. W czasie Zagłady obraz plączącego Boga znalazł swoje apogeum w pracy chasydzkiego uczonego, ale w końcu nie nadawał się już do pochłaniania bólu i oszołomienia autora.

Opis

Słowa kluczowe

zniszczenie Świątyni, literatura rabiniczna, studium Tory, teologia zagłady, łzy, destruction of the Temple, rabbinic literature, Torah study, shoah theology, tears, Świątynia Jerozolimska, Temple in Jerusalem, judaizm, teologia żydowska, pocieszenie, płacz Boga, cierpienie Boga, Judaism, Jewish theology, consolation, God's cry, God's suffering, Tora, Torah, teologia, theology

Cytowanie

Communio, 2021, R. 41, nr 2 (214), s. 12-22.

Licencja

CC-BY-SA - Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach