The Eucharist and Ecumenism in the Context of Kerala

Abstract

Stan Kerala w Indiach uchodzi za najbardziej „chrześcijański” spośród innych, mimo iż większość zamieszkałej tam ludności nie stanowią chrześcijanie. Historia chrześcijaństwa w Kerali jest niemal tak długa, jak trwanie samego chrześcijaństwa w ogóle. Obecni chrześcijanie są bowiem spadkobiercami chrześcijan św. Tomasza. Siłę oddziaływania oraz moc świadectwa dzisiejszego chrześcijaństwa w Kerali osłabiają występujące podziały między różnymi wspólnotami chrześcijańskimi. Artykuł podejmuje niektóre kwestie teologiczno-eklezjalne, rodzące się w tym społeczno-eklezjalnym kontekście. Należy najpierw uwzględnić fakt, że samo pojęcie ekumenizmu implikuje dążenie do jedności Kościoła, której nie należy rozumieć w sensie jednej tradycji, jednej wizji teologicznej, jednego sposobu celebracji liturgicznej czy jednej dyscypliny kościelnej. Jedność, będąca celem dążeń Kościoła, jest jednością w różnorodności. Centralnym miejscem urzeczywistniania się tej jedności są sakramenty, w szczególności Eucharystia zwana „sakramentem sakramentów” W obrazowy sposób tę rzeczywistość Kościoła ukazują św. Jan i św. Paweł. Czynią to w obrazach winnego krzewu i latorośli oraz Ciała Chrystusa. Uczestnictwo w Eucharystii oznacza udział w życiu Chrystusa. Ci zaś, którzy uczestniczą w życiu Chrystusa nie mogą dzielić się na przeciwstawne sobie wspólnoty. Niestety, taka sytuacja ma miejsce w Kerali, gdzie istnieje obecnie sześć Kościołów chrześcijańskich, powołujących się na starożytną wspólnotę chrześcijan św. Tomasza jako swe źródło. Spośród tych wspólnot tylko dwie trwają obecnie w pełnej widzialnej jedności z Kościołem rzymskim. W kontekście kastowej struktury społeczeństw Indii należy zauważyć, że w Kerali wszyscy chrześcijanie należą do jednej, wyższej kasty, co powinno tym bardziej skłaniać do tworzenia jednego Kościoła. Poza tym większość tych Kościołów posiada to samo dziedzictwo liturgiczne. Szczególnym wyzwaniem dla ekumenicznych dążeń chrześcijan w Kerali jest zatem uświadomienie sobie, tak w wymiarze indywidualnym, jak i wspólnotowym, niedoskonałości i prowizoryczności obecnej sytuacji podziału. Jej zmiana jest także warunkiem wzrostu roli chrześcijan w życiu społecznym Kerali.