Dialog kulturowy czy promowanie idei? – sytuacja chrześcijaństwa w Republice Chińskiej w świetle wybranym międzywojennym czasopiśmiennictwie w latach 1931-1939

Abstract

W artykule przeanalizowano wybrane artykuły z polskiego międzywojennego czasopiśmiennictwa (lata 1931-1939) poświęcone rozwojowi chrześcijaństwa w jego różnych odłamach (katolickim, protestanckim i prawosławnym) w Chinach. Zbadano tematykę oraz wydźwięk tych artykułów. Wyniki badań pokazały, że dziennikarze skupiali się w swoich relacjach na przedstawianiu działalności organizacji chrześcijańskich, ukazywali wpływ elit na szerzenie się religii chrześcijańskich, a także opisywali działalność misyjną Kościołów. Zdarzało im się przy tym popełniać błędy faktograficzne, czy upowszechniać uproszczone wizje rzeczywistości, niepoparte wiedzą naukową. Zarówno treść tych artykułów, jak również ich wydźwięk, często miał charakter propagandowy - co związane było z problematyką różnic międzykulturowych. Badania pokazały, że dziennikarstwo prasowe można określić mianem medialnie zapośredniczonej komunikacji międzykulturowej - w tym kontekście wskazano na operowanie sloganami czy szerzenie stereotypów kulturowych (na przykład nieuargumentowanych sądów o wyższym poziomie chińskiej moralności względem moralności Zachodu).Polish interwar journalists devoted a lot of space in their texts to the issue of the development of Christianity in its various branches (Catholic, Protestant and Orthodox). They usually focused on showing the activities of Christian organizations, showing the influence of the elites on the spread of Christian religions, and describing the missionary activity of the Churches. Hiowever they sometimes made factual errors or disseminated simplified visions of reality, not supported by scientific knowledge. In particular, we are talking about the use of slogans, as well as the spread of stereotypes (for example, unsubstantiated judgments about a higher level of Chinese morality than that of the West). It is also worth noting that the tone of the articles on the role of missions in the development of Christianity in China was primarily propaganda. The journalists emphasized the charitable activities of the mission more than the activities aimed at spreading Christian morality and Western cultural patterns (different from those represented by traditional Chinese beliefs, such as Buddhism, Taoism and Confucianism). In this article, I tried not only to show what stereotypes about the development of Christianity in China appeared on the pages of magazines, but also to show what goals journalists had in describing their activities.