Eucharistic Way of the Human Expectation

Abstract

Przywracanie nadziei ubogim jest zawsze aktualnym zadaniem chrześcijan. Kościół rozumie je jako realizację Chrystusowego polecenia miłości bliźniego, świadczonej zarówno względem doświadczających biedy materialnej, jak i duchowej. Wydarzeniem, przez które Jezus Chrystus daje nadzieję tym, którzy jej nie mają oraz uczy człowieka przywracać ją bliźnim, jest Eucharystia. Teksty angielskiej edycji Roman Missal ‒ Mszału rzymskiego z 1974 r., które stanowią źródło dla obecnego studium, ukazują celebrację Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Zbawiciela w następujący sposób: jako misterium ożywiające w najbiedniejszych ufność na radość otrzymania życia wiecznego w zjednoczeniu z Chrystusem, jako tajemnicę udzielającą sił potrzebnych do wzięcia i niesienia własnego krzyża oraz jako wydarzenie wzywające do zerwania z grzechem i kroczenia drogą Bożych przykazań. Wymienione kolejno trzy prawdy wyznaczyły strukturę powyżej zaprezentowanej analizy relacji Chrystusa obecnego i działającego w Mszy św. do tych, których trudna codzienność naznaczana jest utratą wszelkiej nadziei. W pierwszej części zaprezentowane wybrane modlitwy mszalne ukazują zamysł Ojca niebieskiego odnośnie do zesłania na ziemię Jednorodzonego Syna, który cierpiąc i umierając nadał ludzkiemu cierpieniu sens i pokonał śmierć. Człowiek, jednocząc się z Chrystusem przez ofiarowanie Mu swojego cierpienia, wzrasta w wierze i świętości. Tym, którzy dźwigają trudy doczesnego życia, Eucharystia przypomina, że niesienie krzyża w łączności z Ukrzyżowanym za zbawienie ludzi stanowi drogę do wiecznego szczęścia. Kolejne przywoływane teksty mszalne przekonują o nieustannym zatroskaniu Boga o każdego człowieka. Pewność taka potrzebna jest szczególnie ludziom doznającym poczucia braku wartości i nadziei. Mogą oni, będąc podtrzymywani Bożą łaską, składać na ołtarzu ofiary z doznawanego cierpienia. Ofiary te Ojciec niebieski pragnie przyjmować tak, jak przyjął ofiarę wypełnionej przez Jednorodzonego Syna Jego woli. W ten sposób włączają się oni w dzieło zbawienia świata. Ostatni fragment studium wypełniają teksty podkreślające wartość oddania przez Zbawiciela życia. Dzięki tej ofierze spełnia się pragnienie Chrystusa, aby zjednoczyć się z człowiekiem czyniąc go bogatym w radość i szczęście. Dzięki temu zjednoczeniu biedni grzesznicy mogą doświadczać przebaczenia, cieszyć się czystością serca i nieustannie przeżywać zwycięstwa nad swoją słabością.