Odnowa Kościoła w ujęciu Josepha Ratzingera/Benedykta XVI – wybrane aspekty

Abstract

Joseph Ratzinger rozróżnia pomiędzy fałszywą a prawdziwą odnową Kościoła. Ma to miejsce wtedy, kiedy autentyczna reforma Kościoła staje się podobna do pracy rzeźbiarza, polegającej na usuwaniu tego, co zbędne, gdyż nieautentyczne (ablatio). Skutkiem takich działań jest nobilis forma, szlachetna forma, czyli całe, niczym niezmącone piękno oblicza Oblubienicy Chrystusa. Kościół potrzebuje nade wszystko oczyszczenia swojej głębi, wzmocnienia wiary w swym wnętrzu. Zasadniczy trzon wspomnianej ablatio w wymiarze indywidualnym opiera się przede wszystkim na posłuszeństwie, nawróceniu, odnowie moralnej oraz dążeniu do osobistej świętości poszczególnych członków Kościoła. W wymiarze instytucjonalnym odnowa dokonuje się w oparciu o urząd kościelny, który obok słowa i sakramentu stanowi fundament egzystencji Kościoła. Stąd w instytucjonalnym procesie odnowy szczególna rola przypada w udziale biskupom jako następcom Apostołów. Proponowana przez Josepha Ratzingera/Benedykta XVI hermeneutyka reformy nie ogranicza się jedynie do wypracowania odmiany syntezy pomiędzy starym a nowym – pomiędzy Kościołem przedsoborowym a Kościołem posoborowym, lecz przede wszystkim opiera się na pogłębieniu, rozwoju, wzroście i oczyszczeniu rzeczywistości Kościoła, dzięki czemu pozostaje on nadal ten sam – w swej substancjalnej formie – a przez to jest dojrzały do stawienia czoła nowym pytaniom i problemom, na jakie napotyka na drodze wypełniania swojej misji.

Joseph Ratzinger distinguishes between a false and true renewal of the Church. This mentioned continuity occurs when the authentic reform of the Church becomes similiar to a sculptor’s work of removing what is unnecessary becouse of its inauthenticity (ablatio). The result of this action is nobilis forma, a noble form, which means the whole, undisturbed beauty of the Bride of Christ. Above all else, the Church needs to purify its depth and to strenghten its internal faith. The fundamental abutment of mentioned ablatio approached individually is mostly based on the obedience, repentance, moral renewal and the aspiration to the personal holiness of individual members of the Church. In the institutional dimension, the renewal is based on the ecclesiastical office, which amongst the word (of God) and a sacrament is the foundation of the Church’s existence. Therefore, in the institutional renewal process,a particular attention is paid to the bishops as the successors of the Apostoles. The hermeneutic of the reform propsed by Joseph Ratzinger/ Bedetict XVI is not restricted to only working out a kind of synthesis between the old and the new one – between pre-concillar Church and post-concillar Church, but first of all on the deepening, development, growth and purification of the reality of the Church. As a result he Church remains the same – in it substantial form. Thus the Church is ripe to face new questions and problems while fulfilling its mission.