Pastoralne aspekty sprawowania sakramentu namaszczenia chorych

Abstract

Cierpienie, ból, choroba to zjawiska, których doświadcza każdy człowiek. Często w takich stanach czuje się on bezradny, zwłaszcza jeżeli jest pozostawiony sam sobie. Z tego też powodu potrzebna jest międzyludzka troska o człowieka chorego. W naszych czasach spoczywa ona na pracownikach służby zdrowia, ale też na krewnych i znajomych. W przypadku ludzi wierzących, należących do konkretnej wspólnoty parafialnej, do troski takiej muszą się poczuwać współwyznawcy z duszpasterzem na czele. Artykuł jest próbą i zachętą do ponownego spojrzenia na to wszystko, czym dysponują katoliccy duchowni pragnący przyjść z pomocą człowiekowi ciężko chorującemu. Wydaje się bowiem, że wciąż nie wszyscy poprawnie podchodzą do sakramentu namaszczenia chorych.

Sorrow, pain and sickness are occurrences experienced by every person. In such situations man very often feels hopeless, especially when he is abandoned by others. For this reason the interpersonal care and support for the sick person is needed. In our times this responsibility lies not only with the health care workers but also with the relatives and acquaintances of the sick. In the case of the people who have faith and who belong to a specific parish community, this care concerns also their co-believers with the priest at the centre. This study is an attempt and offers encouragement to the new approach on everything that Catholic priests have to bring support and reassurance to the sick person. It seems that not everyone approaches to the Sacrament of the Sick correctly in our times.